سلام عزیزان

تو همین بلاگ دیدیم بعضی ها، زاری می کردن از شکست عشقی و خراب شدن شیرینی اولیه عشق بعد از وصال.

طبق گزینه 《 آدم ها از دور جالبند 》و یا 《 وصال، مدفن عشق است 》، وقتی به هر سختی عشقولانه رو تشکیل دادن و رفت و آمد و حشر و نشر کردن، بعد از مدتی،   چیز هایی دیدن که بد ضد حال خوردن. مثل کم محلی، جواب پیام ندادن ، طاقچه بالا، ترشرویی، طرد کردن، کات و...

طوری که بعضا" از آشنا شدن با اون فرد، مثل...چی.. پشیمون شدن.

حالا امکان راه وسطی نیست؟ (منظور برای مجردها ست) 

یعنی از اول آشنا نشن، ولی غیر مستقیم طرفش بفهمه ازش خوشش اومده؟ (=کراش) 

مثل کسی که از فروشنده ای خوشش بیاد، گهگاهی (نه مکرر) به بهانه ویترین، نگاهی هم به اون بکنه.  نگاه عاشق هم غیر ممکنه لو نره. 

یا از کارمندی خوشش بیاد، گهگاهی (نه مکرر) در سالن اداره، به عنوان ارباب رجوع، پوشه در دست،   چند لحظه بشینه و رد شدن و تلاقی نگاه....

این صحنه‌ها  به فواصل نه کوتاه (مثلاً" ماهی یکی دو بار) باشه که تابلو هم نشه برای دور و اطراف. 

کات هم مفهومی نداره،   چون سرنخ پروژه دست خودشه

در واقع ظاهراً" غریبه ان، ولی دل ها مقداری آشناست! 

عیب: عشق، کامل نیست (چون رابطه ای تشکیل نشده)  

مزیت: حاشیه امن داره، عاشق احساسش را کامل سرکوب نکرده (چون طرفش موضوع رو گرفته). کنترل اوضاع دست خودشه

سوال : نظرتون در مورد مزایا و معایب این روش، چیه؟ 



برای مطالعه نظرات کاربران در این مورد، کمی پایین تر بروید یا اینجا را (کلیک-لمس) کنید.
خوشحال خواهیم شد اگر اطلاعات یا تجربیاتی که دارید را با ما در میان بگذارید
↓ کپی لینک این صفحه برای ارسال به دیگران ↓
↓ مطالب مشابه بیشتر در دسته بندی(های) زیر ↓ :
مطالب کاربران (۸۹۱ مطلب مشابه)