خانواده برتر

سلام به همه 

خدا نه نوکر شما هست نه هیچ کس دیگه.

نه بنده شما هست و نه هیچ کس دیگه.

از قضای الهی به قدرش پناه ببر.

وقتی هنوز قدری نیست،صرفا توکل کن و امید.امید غوغا میکنه.کوه امید باش.

وقتی چنین مشکلاتی پیش میاد،اون وقت لحظه ها ارزششون چندصد برابر میشه.

الان شما خیلی بیشتر قدر زمانتون رو میدونید.

هندونه زیر بغلتون نمیگذارم. 

فقط تسلیم شیطان نشو.

نا امیدی یعنی شیطان.

زندگی کن.

یک ماه،یک سال،ده سال؟؟؟

با تمام وجودت زندگی کن واز عمرت لذت ببر(درحدتوانت)

به نظرم یه چیزی رو ما بد فهمیده (حتی خودم)

زندگی قراره فقط راحتی باشه!

خود خدا میگه انسان رو در سختی آفریدم.

ما فقط خدایی رو قبول داریم که هرچی میخوایم رو بهمون بده، و اگه خدا فلان چیز رو به من نده دیگه دوستش ندارم.

یه خورده بندگی کردنامون شبیه بندگی نیست.

به نظرم بیشتر مطالعه کنید در قرآن و ...

انبیا رو که ببینیم چقدر سختی کشیدن میبینیم که قرار نیست در لذت باشیم.

سختی ها فرصت رشد رو بهمون میدن به شرطی که صبر کنیم و توکل کنیم و ناله نکنیم.

البته نیاز داره کم کم ظرفیتمون رو زیاد کنیم.

خود من ظرفیتم کمه متاسفانه

خود خدا ان شاءالله بندگی کردن رو یادمون بده.

سلام

دوست عزیزنمیخوام جسارتی محضرشمابکنم یه جایی اززندگیم منم دقیقاشبیه شمابودم.

چندسال پیش آخرهای ماه رمضون یه تصادف خیلی وحشتناک کردم یعنی هرکس صحنه رومیدیدشک میکردکه چرازنده موندم،حتی وقتی پرت شدم هواشنیدم صداهاروکه گفتن مرد.

امازنده موندم کشکک زانوم دررفتگی داشت یه جراحی کوچیک لازم بودانجام دادن،ولی لگنم نصف شده بودشکستگی مهره داشتم باکلی نذرونیازگفتن جراحی نمیخوادخودش جوش میخوره.

بایه دست گچ گرفته،پای عمل شده که نبایدخم میشد،مهره های کمرشکسته افتادم روتخت،هیچ کارشخصی مونمیتونستم انجام بدم،همه جای بدنم کوفتگی داشت حتی دست سالمم هم ترک جزئی داشت دردهای وحشتناکی داشتم درسته توجمع میخندیدم وهمه فکرمیکردن دردی ندارم ولی شب هاتنهایی گریه میکردم.یه پام ووزنه بسته بودن یکیشم که گچ داشت.مستاصل بودم،دلم میخواست سرموبکوبم تودیوار،کم آوردم ته دلم غرمیزدم که خدایادمت گرم بادهن روزه اخه این چه بلایی بوداومدسرمن.

خودم تشخیص میدادم لگنم چطورخوب میشه امادرست همون موقع استادم خارج بودن به هرکسی ام زنگ میزدم میگفتن کارمانیست جااندازی لگن باوضع توسخته بایدپاتوخم کنی که نمیشه هرچقدرتقلاکردم رسیدم به بن بست.

دیگه ازخداخواستن وواسطه قراردادن ائمه وهرچی امام زاده وشهیدبودانجام میدادم.

گاهی میگفتم من حتی نمیتونم وضوبگیرم،تیمم وهم مادرم انجام میده روبه قبله هم نمیتونم بچرخم فقط سرم ومیچرخونم بااین نمازت ازخداانتظارم داری!!

ولی همه درخواست هام معطوف به شفابودانگارشرط میذاشتم برای خدا.

حتی گفتم خدایابلندشم فقط دیگه ازاین به بعدرایگان درمانگری میکنم اماهمونم رشوه بودانگار.

یه روزی مادرم خریدبودن تنهامونده بودم وسط ظهرزلزله اومد،من هیچ حرکتی نتونستم بکنم وفهمیدم چقدرناتوانم وهیچ قدرتی ندارم اگرخدامواظبم نباشه هیچی نیستم.

آخرشب گفتم خدایاببخشیدنفهمیدم شرط گذاشتم اگرحکمتت اینه که تاآخرعمرم روهمین تخت باشم بهم قدرت بده بپذیرم فقط خودتومیخوام دیگه شفاهم نمیخوام اماصادقانه گفتم.

فرداش زنگ زدم منشی کلینیک گفتم هربیماری بودکاری ازمن برمیومدشماره همراه موبده تلفنی کارموبکنم.

حتماکه لازم نیست سرپاباشم زبونم وذهنم که سالمه میتونم یه کاری برای کسی بکنم.

ولی معجزه دیدم درکمترین زمان یه دکتری پیداشدازدوستان یه بادکش کردن روی لگنم افتادجاش وشکستگی جوش خوردیه مدت استراحت کردم وبعدباورزش وفیزیوتراپی پاشدم،سختی داشت اماشیرین بودچون داشتم سرپامیشدم.امادیگه همون آدم قبل نبودم.

گاهی میگم تصادف برای من نعمت بزرگی بود،شکرت خدا

ببخشیدطولانی شد

ما آدما فکر میکنیم اگر ازش چیزی رو بخوایم حتما بهمون میده.

ما یادمون میره که دنیا یه نظم مشخصی داره و بیمار شدن هم بخشی از همون نظمه(خالق این نظم هم خداست)

یادمه قبلا میگفتم اگر همچی کار خداست پس من چرا باید تلاش کنم که تو اون دنیا وضعم خوب باشه یا بد(همون قضا و قدر )

اما جایی درباره همین موضوع خوندم.اونجا گفته بود که قضا و قدر درواقع همون نظمیه که خدا در جهان قرار داده و قانونمندی جهانه و بعد هم برای انتخاب قضا و قدر مناسب به ما عقل و اختیار داده شده که درواقع در طول اختیار خداست.(در واقع همه ویژگی‌هایی که وجود دارن از قدر خدا و وجود داشتنشون از قضای خداست که این قضا و قدر همیشه باهمه)

گفتین حکمت کار خدا رو نمیفهمین،همه حکمت‌ها که فهمیده نمیشن.نمیدونم تعریفم از حکمت درسته یا نه اما فکر میکنم دانشیه که اکثر آدما ازش اطلاع ندارن و فقط عده کمی ازش خبر دارن که بعد ممکنه بفهمن که واقعا چی بوده(شبیه وقتی که یکی بهت میگه یه کاریو نکن اما نمیتونه توضیح بده که چرا،این همون حکمتیه که اون آدم میدونه اما تو نه)

سلام. نمیدونم چی بگم تسلاتون بدم، امیدوارم قبل از شفا، خدا دلتونو به رضایت برسونه، و. ان شاالله شفا هم بگیرید

خدا قراره از طریق این درد شما رو بزرگ کنه، شاید بهترین موقعیت زندگیتونه برای فهمیدن ی سری فهم های زندگی، نمیگم راحته ولی قدر بدونید 

گاهی ادم تا به عمق رنج ، درد و دل بریدن از همه مخلوقات نرسه و امیدش از همه قطع نشه، خدا بهش نگاه نمیکنه، یعنی مثلا دکتر هم برین ولی بدونین اون دکتر وسیله ی خداست 

نگران نباشید شدیدترین رنجو حس میکنید ولی بعدش به امید خدا دلتون پر از امید میشه

تازه وقتی از همه دل بریدین لذت خداداشتنو می فهمید 

باید به مرحله ای برسبد جز صاحب اثری نبینید در عالم

بعدشم هر کسی با دردی دست و پنجه نرم میکنه، ی نفر دردش جسمیه، ی نفر درد روحی، ی نفر مالی ، خانوادگی

همه درد دارن با توجه به روحیاتشون خدا درد متناسب باهاشونو بهشون میده 

رشد شما تو این درده و میتونید ایمانتونو واقعا تقویت کنید 

اسم خودکشی و به شوخی هم نیارید که تمام خوبی هاتون تلف میشه و در واقع عمر بیهوده کردین شما رشدتون تو‌این درده

 روحتون شفا بگیره جسم هم میگیره ان شاالله

خداوند به حق چهارده معصوم شفاتون بده و دلتونو آروم کنه🌹

سلام 

یادمه یه روزی با یکی از اساتیدم صحبت میکردم بهشون گفتم چجوریه که شما وقتی یه نفر خیلی معتقد نیست میگید با خدا باش پادشاهی کن و.... ولی وقتی یه نفر که خیلی معتقد هست و بازم دچار مشکل و بحران میشه میگید امتحان الهیه! بالاخره این مشکلا ثابتن چه با خدا باشیم چه با خدا نباشیم فقط تعبیراتون فرق میکنه و .... استادم گفتن این دنیا اون بهشتی که ما آدما انتظارشو داریم نیست، اگه قرار بود همه چیز تو این دنیا باب میل ما آدما باشه دیگه تمایلی نداشتیم برا بهشت که! ایشون بمن گفتن مشکلات این دنیا وجود دارن چه با خدا باشی چه نباشی، تو باید خدا رو بی قیدوشرط دوست داشته باشی و قبولش داشته باشی و ازش اطاعت کنی، جواب استادم همیشه تو ذهن من هست و هر وقت مشکلی برام پیش میاد شاید اولش غر بزنم اما در اخر همین جمله که این دنیا اون بهشتی که من میخوام نیست آرومم میکنه، امیدوارم شما هم آروم شده باشید و واقعیت این دنیا رو پذیرفته باشید.

سلام

درکتون میکنم واقعا سخته 

قطعا کسی جای شما نیست ولی کسانی هستن که شرایط مشابه شما ویا حتی بدتر از شما رو دارن 

میخوام خاطره ای براتون تعریف کنم چند سال پیش یک پسر جوون حدودا ۳۰ ساله که کاملا هم سالم بوده غدد لنفاوی گردنش شروع به متورم شدن میکنه اولش خیلی جدی نمیگیره اما بالاخره مجبور میشه به پزشک مراجعه کنه و متوجه میشه سرطان داره و پزشک فوق خون بهشون میگن متاسفانه خیلی دیر مراجعه کردین و کمتر از یک سال دیگه زنده نمیمونی 

در کمتر از یک سال بعد متاسفانه همون پزشک فوق خون فوت می‌کنند

این خاطره رو همون پسر جوون که سرطان خون داشت حدودا ۸ سال بعد برای من تعریف کردن 

این پسر هنوزم زنده هست ونفس میکشه

میدونین میخوام بگم هیچ کس از فردای خودش خبر نداره شاید اصلا منی که الان این پستو مینویسم تا قبل از اینکه تایید بشه برم بیرون تصادف کنم و درجا تموم 

میدونم سخته میدونم اصلا آمادگی اش رو نداشتین جوابتون کردن

گریه کردن ناراحت شدن حق شماست 

زندگی کنید تا لحظه ای که زنده هستین 

 چند وقت پیش مشکلی مشابه مشکل شما برای نزدیکانم که خودشون پزشک هستن پیش اومد از وقتی که این اتفاق براش پیش اومده بود فقط گریه میکرد و روحیه اش رو از دست داده بود از استرس عوارض خیلی شدیدی براشون پیش اومد و چند روزی رو بستری شدندالبته خداروشکر الان حالشون از نظر روحی خوبه ولی درمانی برای بیماریشون نیست و هیچ پزشکی حاضر به مداواشون نیست از بس که بیماریشون پیشرفت کرده 

در مورد حالشون براتون بگم که ایشون فرد مقیدی نبودن اما از وقتی این موضوع پیش اومد خیلی خیلی به خدا نزدیکترن و من کسی رو نمیبینم که داره به آخر عمرش نزدیک میشه بلکه من کسی رو میبنم که داره هر روز عمرشو به اندازه کل عمر بقیه زندگی میکنه 

خودشون هم همین نظر رو داشتن 

در ضمن کتاب در جستجوی معنا رو هم ایشون خوندن البته نمیگم این کتاب باعث این تحول درشون شده قطعا خیلی سختی کشیدن که این تغییر دید رو در خودشون ایجاد کردن 

بدلیل اینکه ایشون از این کتاب تعریف میکنن به شمام من این کتابو پیشنهاد میکنم بخونین

در آخر میخواستم بگم اگر دوست من تونسته با وجود تمام مشکلاتش با این غم کنار بیاد انشالله شماهم میتونین 

انشالله بهترینها براتون اتفاق بیوفته

به آقا یا خانم هواخواه توام 

چقدر دقیق وزیبا احساسات وافکارتون رو فرمودین 

این برای بار چندم هست که از پختگی و زاویه دید نظراتون لذت میبرم

موفق باشین

سلام بانوجان 

دوست عزیزم من هم خانم هستم خیلی لطف داریدشرمنده میکنید.

افق دیدخودشمازیباست بانو،وازمتن تون مشخصه انسان بامحبتی هستید،بنده معمولی ترین فردوبلاگم ودرمحضربزرگوارانی چون شمادرس پس میدم.

سلامت باشید.

سلام دوست عزیز 

این جمله یادت بمونه 

قسم به روز روشن و

قسم به شب که ان گاه آرام گیرد که پروردگارت تو را رها نکرده.

من بیماری لاعلاج دارم فقط دست خداست از هفت سالگی درگیر شدم اولش کم بود ولی کم کم تا الان که 23 سالمه من دست پنجه نرم کردم بیماریم پنهانه و اصلا بهم نمیاد اما خیلی دلگیر شدم خیلی ها تحقیرم کردن همیشه تو سکوت گریه کردم همیشه خدا رو یاد کردم اما..اما الان دیگه خیلی چیزا فهمیدم می دونمم اخرش شفا پیدا میکنم و دعا میکنم همه بیمارا خوب بشن شما دوست عزیز کلا گناه رو ترک کن یکبار نهایی توبه کن و با خدا عهد کن بخاطر خود خدا بندگی کنی ن بخاطر شفا..ولی شما باید ایمانت قوی کنی و محکم به خدا خوشبین باشی ان شاءالله شفا پیدا میکنی 

اوست طبیب ان کسی که طبیبی ندارد...

یا علی 

من 15سالم بودازدواج کردم 16سالم بود برگشتم خونه ی پدرم بعد 23سال  تونستم طلاق بگیرم الان هم 40سالمه  دارم تنها زندگی میکنم بهم میگن تقدیره خداست  ازنظرشما این تقدیره خدا کی تموم میشه