خانواده برتر

قرار نیس فراموش کنی 

قرارم نیس با افکارت بجگی خیلی راحت بزار بیان وبرن 

البته الان ک تو وضعیت کنکوری اینطوره 

منم با رفیق ۴ سالم قطع ارتباط کردم اوایل اینطوری بودم بعد اینکه زیاد ب افکارم گیر ندادم خود ب خود اوکی شدن 

الان ی جوری شده که وقتی میخوام یادآوریش کنم باید فکر کنم اسمش چی بود خلاصه سخت نگیر

من هنوز اون دوستای دوران ابتدایی م رو فراموش نکردم 

مگه باید فراموش کرد

بعد حدود بیست سالم هستش

منم با رفیق ام5سال دوست بودم خیلی راحت گذاشت من  کنار توهمین برهه کنکور

بی خیال ادم ها یکم عجیب شدند هرچی بیشتر خوبی کنی بیشتر دور می شوند:)

سعی کن دوست های خوب جدید پیدا کنی

من هم دقیقا تجربه مشابهی داشتم و یک دوستی داشتم که خیلی باهم مچ بودیم و خلاصه منم بنا به دلایل منطقی دیگه باید ارتباطمو باهاش قطع میکردم و اینکارو کردم و مثل شما همش تا چند مدت فکرش و اینکه چه دوست خوبی رو از دست دادم منو عذاب میداد تا اینکه دلمو به دریا زدم و رفتم پیشش و باهاش صحبت کردم گفتم من به این دلیل از دستت ناراحتم و تو هم اگر دلخوری از من داری بگو اون هم یه لیستی واری بهم گفت بعد هم باهم مجدد دوست شدیم هرچند دیگه اصلا صمیمیت قبلا رو نداشتیم و بعد از پایان کار مشترکمون هم دیگر همدیگرو ندیم و خلاص

نتیجه اش این شد شاید الانم عملا باهاش قطع رابطه کردم ولی از وقتی حرف دلمو بهش زدم و بعد هم ارتباط سرد بعدشو چشیدم دیگه خیلی راحت بی خیالش شدم و اصلا هم بهش فکر نمیکنم

به شما هم همین رو پیشنهاد میکنم‌

سلام

دقیقا منم که کنکوری بودم خیلی یاد یکی از دوستام میفتادم که دبستان با هم دوست بودیم ولی دبیرستان نه زیاد... و بعد هم اون رفت یه کشور دیگه و.. ذهنم مشغول بود خلاصه و منم تقریبا درگیر بودم... ولی بعد رفع شد. البته که هنوز گاهی به خوابم میاد و من دلیلشو نمیدونم و شماره ای هم فعلا ازش پیدا نکرده ام... خدا کنه هرکجا هست شاد و سلامت باشه

سخت نگیر، ولی میفهمم چی میگی :)

شایدم یخورده احساساتی هستیم ما و خودمون خبر نداریم

من به شخصه ژول زندگیم طوری بود که باید از رفقای چند ساله جدا میشدم... 

دوران ابتدایی اکیپ چهار نفرمون که چندین سال باهم بودیم جدا شدم 

راهنمایی ۳ سال اشنایی و دوستی جدا شدم بعضی ماندگار شدن ولی بعد دبیرستان از اونا هم بعد ۴ سال جدا شدم ... 

فکر کنم تنها چیزی که برام عادیه همین تمام شدن رابطس...

و حالا دانشگاهم ... سعی میکنم اینا ماندگار شن چون خیلیا از رفاقت تو محل کار میگن دوری کنین...

وقتی به خاطر اون غرور لنتی کل زندگیتو حاضری از دست بدی دیگه یه رفیق چه اهمیتی داره ؟

فقط لطف کن اگه قلبت همراهش نیست ، بهش ظلم نکن و تهمت نزن.

میدونم چی میگی. چون خودم تجربه کردم. 

فقط میتونم بگم خودتو تو فضای مناسب قرار بده تا ذهنت درگیر مسایل اون فُا بشه و اونو فراموش کنی. این تنها راهه.

چون هر چی تنها باشی آدم‌های جدید به زندگیت نیان همین آش و همین کاسه است. 

بعدم صمیمیت غلطه. والا من به هر کی اعتماد کردم یک خنجر بزرگ فرو کرد تو پشتم و موقعش که شد قشنگ سوء استفاده اشو کرد. و سرکوفتشو زد. 

پس اشتباه منو نکنید منو عبرت خودتون کنید.

به سلام

چه خوب حداقل در آخر تونستین از این وسواس لعنتی که روی اون پیدا کرده بودین خلاص بشید . 

منم مطمئنم دیگه رابطه مون مثل قبل نمیشه . الان هم اگه هنوز تو فکرشم فقط به خاطر یاد گذشته ست. حتی تو خواب هام هم که می بینمش دقیقا اخلاقش مث گذشته شده که خیلی با من خوب و صمیمی بود . 

ولی رفتار الانش زمین تا آسمون فرق می کنه . زمین تا آسمون ! یعنی وقتی منو می بینه تا حد ممکن سعی می کنه اصلا بهم نگاه نکنه و دقیقا منم همینطوری شدم . که این درستشه و منم دلم می خواست همینطور بشه. 

بحث اینه علت اصلی این که من این دوستی رو گذاشتم کنار این بود : یه مشکل خیلی جدی برای این دوستم پیش اومد که خیلی تحت تاثیر قرارش داد و خوب وقتی دو نفر خیلی صمیمی باشن ناراحتی ها و مشکل یه نفر روی اون یکی هم تاثیر می ذاره . منِ احمق هم در به در دنبال این بودم که مشکلش رو برطرف کنم غافل از اینکه چقدر بی تجربه بودم و کم سن و سال و چقدر شونه هام برای حمل یک تنه این مشکل ؛ کوچک ... 

فقط خدا می دونه چقدر براش زحمت کشیدم، شب بیداری کشیدم ، بیچارگی کشیدم ، از وقت خودم ، درس هام و حتی خانواده م بخاطرش گذشتم ... همه جور راه حلی رو امتحان کردم ولی هیچی براش کارساز نبود آخر سر رفتم سراغ راه حلی که بیشتر از همه ریسک داشت و در واقع مجبور شدم قمار کنم و باختم و نتونستم مشکلش رو حل کنم و به گفته خودش حتی مشکلش رو بدتر کردم!!! 

دوستی من شد دوستی خاله خرسه!!! بماند که اون به خاطر مشکلش چقدر عقده ای شده بود و چقدر به من آسیب زد توی این مسیر... 

بعدش من متوجه شدم که چقدر اشتباه کردم که اینقدر برای اون که اینقدررررر بی لیاقته اینهمه وقت گذاشتم !! و از همه بدتر اونقدر درگیر این موضوع شدم که چقدررر از درسام عقب موندم !! در حالی که اون اصلا عین خیالش هم نبود و راحت درس هاش رو خوند!!  

منم واسه همین گوشی رو جمع کردم  و فقط درس خوندم فقط . اون موقع کرونا هم بود و اصن حضوری کسی رو نمی دیدم . و خلاصه کل تابستون با هیچ کدوم از دوستام در ارتباط نبودم من جمله همین ایشون . 

تقریبا آخرای تابستون بود که یهو ساعت دقیقا ۱۲ نصف شب به گوشی مامانم پیام داد و من احمق خیلی هم خوشحال شدم که پیام داده!!! 

گفت من فهمیدم تو همه این مدت همه چی تقصیر تو بود و ... و ... کلی تهمت زد بهم و این بجای تشکرش بود !گفت  این مدت تابستون کاملاً فراموشت کرده بودمحتی شماره ت رو حذف کردم همه عکسامون رو حذف کردم و فقط الان اینو بهت گفتم تا حرمت دوستی مون رو حفظ کرده باشم و تو اینا رو بدونی  ، همین! 

یعنی فکرشو بکنید آدم چقدر قصی القلب باشه که همچین حرفایی رو بزنه... اونم به منی که اینهمه براش زحمت کشیده بودم!!! حالا تشکر که هیچی نکرد به درکککک. اومد همه مشکلاتش رو انداخت تقصیر من . 

گرچه من هم دوستی خاله خرسه بازی درآورده بودم و همچین هم بی تقصیر نبودم ولی خدا شاهده ۱۰ برابر این موضوع بهش کمک کرده بودم . در حدی مقصر بودم که شماره م رو حذف کنه !! منو فراموش کنه!! در حالی که من تقریبا همیشه به یادش بودم!! عکس ها مون رو حذف کنه!!! آخه مگه من چه گناهی کرده بودم ؟؟؟ 

باور کنید هیچ کدوم از این کارها رو در حق اون شخصی که مقصر اصلی مشکلاتش بود انجام نداده بود که در حق من انجام داد... یعنی من از اون بدتر بودم؟؟؟!! اینکه مشخصه که نع. اون دختره احمق هیچ منطقی برای این موضوع نداشته و نداره ...

اون لحظه ای که داشت اون پیام ها رو می داد فقط این از ذهنم می گذشت با خودم می گفتم : این همون کسی بود که اینهمه بخاطرش فداکاری کردی ؟ این همون کسی بود که بخاطر حل مشکل اون شب بیداری کشیدی ، از خانواده ت گذشتی ، از درس و کنکورت گذشتی ، از آیندت گذشتی ؟؟؟ همه این کار ها رو فقط بع خاطر کسی کردی که می تونه در عرض ۱ ثانیه بخاطر یه موضوعی به این کوچیکی تو رو تا ابد فراموش کنه ؟؟؟ تازه بعد از اینهمه خاطره ای که باهم داشتیم .

یعنی تو همینقدر در نظرش اهمیت داشتی ؟!! همین؟!!! 

و اون موقع فقط به خودم فحش می دادم که چرا اینقدر برای یه آدم احمق نفرت انگیز مزخرفی مثل اون این همه زحمت کشیدم!!!

چقدررررر اشتباه کردم . 

اون شب آخرین حرفش این بود : آره رفیق با معرفت (به طعنه) خداحافظ ! 

منم بهش پیام دادم : خداحافظ . 

و دیگه مخاطبش رو به لیست سیاه اضافه کردم و از مخاطبینم هم حذفش کردم . 

خدا می دونه بعد از گفتن اون حرف خداحافظ اصلا دیگه یه آدم دیگه ای شدم ، زندگیم عوض شد ، خیلی فرق کرد . نه تنها ناراحت نبودم بلکه با تمام وجود احساس خوشحالی می کردم . اینکه بالاخره از شرش خلاص شدم . غرورم رو به دست آوردم و.... 

خلاصه با یه هیجان خاصی خوابیدم  که اصلا قابل توصیف نیست چه حس خوبی بود . مثل این بود یه مدت طولانی یه زالویی توی بدنت باشه و تو اونقدر احمق باشی که از بودن این زالو خوشحال باشی و یهو اون زالو بنا به دلایلی دست از سرت برداره و بمیبره ... چه حسی بهت دست میده ؟ مسلماً خیلی خوشحال کننده ستتتت . 

ظهر مامانم از سرکار اومد رفتم گوشیش رو چک کردم توی قسمت لیست سیاه دیدم پیام داده : به همین راحتی تونستی بگی خداحافظ؟ ببین من و تو بعد از اون ماجرا دیگه هیچ وقت مثل قبل نمی شیم. و همین الان هم دیگه اون احساسی که روزای اول به هم داشتیم رو اصلا نداریم و باهاش بیگانه ایم . منم اول خواستم جوابش رو ندم اما بعد حرصم در اومد و براش نوشتم : خودت اینقدر راحت در عرض ۱ ثانیه تونستی من رو فراموش کنی و اون وقت توقع داشتی ، وقتی با من خداحافظی می کنی ، باهات خداحافظی نکنم ؟؟ یعنی اصلا به این فکر کردی که منم در تمام وجودم چیزی به اسم غرور داشته باشم ؟! اینقدر راحت غرورم رو پایمال می کنی و چی توقع داری در عوض ؟؟! به این فکر می کردم چقدر براش بی ارزش بودم که اینقدر راحت فراموشم کرده : مثل آدامسی که یه مدت از مزش لذت می بری و خوشمزه ست اما بعد از یه مدت مزه ش از دهنت می افته و تفش می کنی ... دقیقا در حد همین آدامس بودم براش .. دقیقا . 

بهش گفتم تو اصلا می دونی من برای چی  اون کار رو کردم ؟اصلا می دونی علتش چی بود و بدون فهمیدن علتش تصمیم گرفتی من رو فراموش کنی ؟ حالا کی بی معرفته؟!!

آخرش گفت امروز بیا همدیگه رو حضوری ببینیم و منم علتت رو می شنوم . 

من رفتم سر قرار و تا حرف زدیم اما مگه اصلا می خواست دلیلش رو بشنوه . می گفت نمی خوام حاشیه توی زندگیم باشه !! همش حرفاش شده بودم تعریف از خودش ، شخصیتش ، روحیاتش ... حالم از اون بحث هاش به هم می خورد . آخرش هم منتهی شد به یه دعوای مفصل . همین و بس . 

آخرش بهم گفت : من اینجوری ام که آدما توی زندگیم برام اهمیت ندارن ... 

خب منظورش از آدما کی بود ؟ قشنگ داشت می گفت تو اصلا توی زندگیم برام اهمیتی نداری و با بقیه آدما فرقی نداری !!! 

آخرش دیگه خداحافظی کردیم و از هم جدا شدیم و اون خداحافظی که بهش گفتم ؛ رسماً آخرین حرفی که تا آخر عمرم بهش زدم . 

وقتی رسیدم خونه دوباره به لیست سیاه اضافه کرده و بلاکش کردم . اون چندبار زنگ زده بود (برای اینکه بفهمه سالم رسیدم خونه یا نه چون ساعت ۹ و ۱۰ شب بود) و واسه همین هم فهمیده بود که بلاکش کردم و بعد دوباره پیام داده بود : جالبه که تو بلاک می کنی . 

و بعدش هم دیگه از اون موقع تا حالا کوچیکترین ارتباطی با هم نداشتیم . حتی در حد یک کلمه حرف غیر مستقیم .. 

این همه ماجرای من و اون بود . ببخشید خیلی طولانی شد .

به پسر خیلی مجرد 

بستگی داره اون فرد چه احساساتی رو در شما برانگیخته کنه . 

منم دوستان خیلی خوبی داشتم که گرچه دیگه باهاشون ارتباط ندارم اما فراموش شون نمی کنم و نخواهم کرد چون هر موقع بهشون فکر می کنم خاطرات خیلی خوبی به ذهنم میاد و احساس خیلی خوبی بهم دست میده.😊🥰

اما متاسفانه این فرد از اون افراد نیست . و من از یه مقطعی به بعد فقط خاطره بد از ایشون دارم.

به Z 

میشه بگین دقیقا چطور شد که دغدغه ذهنی تون نسبت به دوستتون رفع شد؟؟ کار خاصی کردین یا چی؟

به گودبای 

با پاراگراف اول حرفتون موافقم چون منطقیه و حرف حقه . واقعا یه رفیق که چیزی نیست.

اما در پاراگراف دوم ... از کجای حرف های من اینجور برداشت کردید که من تهمت زدم بهش؟؟؟ مگه شما اصلا اون فرد رو می شناسی که از اون طرفداری می کنی ؟! ضمناً تهمت ، وقتی تهمت حساب میشه که ویژگی رو به کسی نسبت داده باشیم که متعلق به اون فرد نباشه !! مگه شما اون شخص رو بیشتر می شناسین یا من ؟! که میگین تهمت زدم؟!! 

من این ماجرامون رو برای دوستای صمیمی دیگم که هم من رو می شناسن و هم اون رو ؛ تعریف کردم و همه شون هم حق رو به من دادن (با توجه به شناختی که از اون شخص و اخلاقیات و رفتارهاش داشتن). 

گمونم شما اینطور به اشتباه برداشت کردین که اونی که مغرور تر و پرتوقع تر بوده من بودم نه ایشون! در صورتی که این کاملا برعکسه و همین رفتار های مغرورانه و حق به جانب اون فرد بود که باعث شد منم این رویه رو باهاش در پیش بگیرم. متوجه ای؟!

منظورتون این هست که دوست بدی بود و تاثیر بدی در شما گذاشت

بنظرم بهتره واضح تر بگید 

اما یه راه حل میدم شاید به درد تون خورد 

بنظرم جایگزین کردن خوبه

یعنی اون مواقعی که احساس میکنید که لزوم هست با اون باشید بل یه دوست دیگه یا یه کار دیگه یا یه ادم دیگه جایگزین کنید

سلام نجفی جان ،خوبی برادر 

سلام

متاسفانه ما همیشه قضیه رو از دید خودمون میبینیم

حتما دیدی که وقتی دوتا ادم باهم دعوا میکنن با نفر اول صحبت میکنی میبینی تقصیر نفر دومه

با نفر دوم صحبت میکنی میبینی تقصیر نفر اوله

اینا فقط به خاطر یه طرفه نگاه کردن به مسائله

این دید رو همه مردم دارن

از بسیجی و اپزوسیون گرفته تا مذهبی و آتئیست و حتی مردم دوتا کشور که در جنگ هستن

و اینم بگم

گاهی کمک کردن بیش از حد خیانته

ادم باید روی پای خودش بایسته

وقتی شما همیشه کمک کسی میکنید با هربار کمتکون به شخص میفهمونید که تو نمیتونی مشکلت رو حل کنی

و من میتونم

درواقع شما از کسی که دوسش دارید یه موجور ضعیف و وابسته و خود کم بین میسازید

و از خودتون یه ادم دانا و عاقل و منطقی

به پسر خیلی مجرد 

راستش اولش فکر می کردم بهترین دوست دنیاست چون خودمم به دوستی با همچین کسی نیاز داشتم و به دنبال همچین فردی در زندگیم می گشتم اما ایشون بعد از یه مدت خود واقعی ش رو نشونم داد و من فهمیدم که اشتباه کردم و دوستی باهاش رو کنار گذاشتم. یعنی هم خاطره بی نهایت خوب ازش و هم بی نهایت تلخ و بد اما اون خاطرات بد اونقدر بر من تاثیر عمیق تری گذاشتن که دوستی باهاش و کسب خاطرات بهتر باهاش رو کلاً بوسیدم گذاشتم کنار!!!(که کار درستی هم کردم) .

دروغ چرا خودم هم نمی دونم دقیقا چرا هنوز روی من تاثیر گذاشته و نتونستم کامل فراموشش کنم گرچه که با تمام وجود کاملا قبول دارم که کنار گذاشتن دوستی با اون یکی از درست ترین تصمیمات زندگیم بوده . 

در جواب به کاربر سلام کل ماجرای علت قطع ارتباط کردنم رو توضیح دادم اگه حوصله و وقت داشتین ، بخونین ، متوجه میشین منظورم رو کاملا🌹

سلام

متن تون خیلی خوب بود و خوب توضیح داده بودین 

 گاها مجبورمیشیم از بعضی افراد بگذریم بخاطر اینکه طرف رو راست نیست و دروغ میگه و ...، اما بنظرم میتونی دوستیت رو از مرحله ایی که باعث شراکت و ... میشه کم کنی و در حد دوستی برای وقت گذرونی محدود کنی، منم یه دوستی دارم که ۲۱ ساله با هم دوستیم و خیلی با هم خوش گذروندیم و شرکت زدیم ولی از یه زمانی احساس کردم رابطمون مثه قبل نیست با همدیگه کات نکردیم ولی صمیمیت مون کمرنگ شده و ممکنه ۳ ماه با همدیگه صحبت نکرده باشیم

شما هم میتونستین کلا کات نکنین و در حد دوستی نگه دارین بهرحال شاید نشه آدمی رو پیدا کنیم هیچوقت اشتباه نکنه و اگه اینقدر باهاش صمیمی بودین حتما دلایل محکمی داشتین و مثه خیلی از دوستای دیگمون ارتباط رو داشته باشیم

ممکنه آدم عاشق کسی بشه و بهش نرسه و باعث یه حالتی مانند عطش بشه و مثه اتفاق شما براش میفته و تا مدتها ذهنش درگیر باشه و خوابش رو ببینه و بخاطرش به خیلیا برای ازدواج فکر نکنه و عمرش بگذره، همه این اتفاقات در زندگی رخ میده و اگه نشه کسی رو در کنار خودمون داشته باشیم باید مثه دندون لق بکنیم و خودمون رو اذیت نکنیم و هیچوقت به پروفایل، عکسا و هر چیزی که میتونه ذهن ما رو درگیر کنه سر نزنیم و زمانی که بیدار هستیم و به یادش افتادیم با خودمون تکرار کنیم اشتباه کردم به فلان شخص فکر کردم احتمالا در ناخوداگاهمون تاثیر بزاره

البته من از نظر روانشناسی قوی نیستم و خواستم بگم تقریبا همه با این موضوع درگیر میشن و خیلیا هیچوقت دربارش حرفی نمیزنن ولی شما خیلی خوب مطرحش کردین، من دختری که دوسش داشتم و وقتی دیدم نظرشون چندان مثبت نیست منم سعی کردم فراموشش کنم و بعد چند سال به حد خوبی فراموش کردم و شاید نرسیدن ما دو تا بهمدیگه، لطف بزرگی بهمون بوده

به pouya mehrtalab

بخدا اگه من حتی یه بار هم که شده با منت به اون بهش کمک کرده باشم یا حتی اطلاعی هم داده باشم . اکثر کارها رو پنهان از اون انجام می دادم به خدا !! کلا این کمک هامون به دو صورت بود یا اینکه خودش می گفت این کار رو بکن اون کار و بکن یا اینکه خودم بدون اطلاع اون می رفتم فلان کار رو می کردم . راستش هنوز هم ممکنه دقیقا ندونه چه کمک هایی بهش کردم چون افراد زیادی هم به غیر از من از این موضوع خبر نداشتن که متاسفانه همون افراد کم رفتن اشتباه به سمع اون رسوندن و کمک های من رو یه جور دیگه در نظرش جلوه دادن(از روی دشمنی) و اونم کلا مث احمقا یه جوری منو سر اون ماجرا گذاشت کنار که ....

آره کمک کردن بیش از حد به اون خیانت بود ولی نه خیانت به اون بلکه خیانت به خودم .

به حسین فروردینی 

آره وقعا بهترین راه حل برای فراموش کردن یکی همینه که بذاری کم کم این احساس و علاقه سرررررررد بشه . منم مطمئنم اگه همین کار رو می کردم خیلیییی بهتر می شد برام و این فرد رو تا الان دیگه کامل به درک واصل کرده بودم توی ذهنم . اصن درستشم همینه . 

ایکاش اول هم همین کارو می کردم . ولی من کلا خواسته م این بود که کلا قطع ارتباط کنم باهاش چون فقط مشکل ایشون و اخلاق و رفتار زشتش نبود که برام مشکل ایجاد کرده بود بلکه دوست صمیمی ش بود که به جرعت می تونم بگم تاثیر اون دوست صمیمی ش بر من حتی از تاثیر خودش هم مخرب تر بود . اون دوست صمیمی ش نمی تونست با اون در ارتباط باشه ، چون به خاطر همین مشکلات به نحوی باهم در برزخ ارتباطی بودن (نه در جهنم نه در بهشت-_-) و این دوست بی شعورششش منو کرده بود گوش و دهان اون !! یعنی من شده بودم پل ارتباطی این احمقا!!! خدا می دونع چقدر از سر این موضوع زجر کشیدم . هر دوتاشون دوتا آسییب دیده و بدبخت بودن که توی این راه به منم کم آسیب نزدن خصوصا اون دوست صمیمی ش که متاسفانه بر خلاف خودش نتونستم با اون قطع ارتباط کنم (فراتر از حد تصورتون انسان کنه ایه!!) اما بهش گفتم که با دوستت قطع ارتباط کردم و کات کردم . حالا طول کشید تا باور کرد و بهش اثبات شد ولی بخدا واقعا تاثیر داشت و به معنای واقعی کلمه از شرش خلاص شدم و دیگه هم نامه رسان کسی نبودم . 

این مهم ترین دلیل این بود که چرا به جای قطع ارتباط کردن ، نیومدم ارتباط مون رو کم کنم تا کم کم سرد بشه و خوب فراموشش کنم. این راه حل بدی بود. اما همیشه باید بین بد و بدتر ؛ بد رو انتخاب کنیم ....

همش که شد نمیدونست و نفهمید و زنگ زد سراغمو گرفت و نگرانم شد و اینا.... مطمئنید اون شمارو با یه اتفاق کنار گذاشت نه شما اون رو با یه اتفاق؟

من فکر میکنم اگه دوستت واقعا بهت علاقه داشته باشه از اینکه گفتی بعد ازاون حرکتش آرامش گرفتی و حالت خوب شد خوشحال میشه چون خوشحالی تو خوشحالی اون هم هست.

فقط میتونم توصیه کنم برای آرامش خودت سعی کن کمتر قضاوت کنی و در ضمن از اعماق وجودم برای مرگ دوستت که اینقدر بده دعا کردم. ان شاءالله به زودی خبر مرگش میرسه کسی که اینقد نفرت انگیزه. 

شاد باشی.

همش که شد نمیدونست و نفهمید و زنگ زد سراغمو گرفت و نگرانم شد و اینا.... مطمئنید اون شمارو با یه اتفاق کنار گذاشت نه شما اون رو با یه اتفاق؟

من فکر میکنم اگه دوستت واقعا بهت علاقه داشته باشه از اینکه گفتی بعد ازاون حرکتش آرامش گرفتی و حالت خوب شد خوشحال میشه چون خوشحالی تو خوشحالی اون هم هست.

فقط میتونم توصیه کنم برای آرامش خودت سعی کن کمتر قضاوت کنی و در ضمن از اعماق وجودم برای مرگ دوستت که اینقدر بده دعا کردم. ان شاءالله به زودی خبر مرگش میرسه کسی که اینقد نفرت انگیزه. 

شاد باشی.

خیلی سخت گرفتید

این حجم از احساسات منفی و خشم واقعا عجیبه

دوست شما مشکلاتی داشته و شما هم بهش کمک کردید

نباید هم توقع و انتظاری در برابر این کمکتون داشته باشید. به قول دکتر هلاکویی همین توقعه باعث بدبختی و درماندگیه

به گفته خودتون هم این کمکتون دوستیه خاله خرسه بوده و بهش آسیب زده

پس این انتظارتون برای چیه که بهش میگید بی لیافت؟ 

جمله آخرتون هم نشون میده که یکم یه دنده تشریف دارید :)

یه خورده تعصب رو بزارید کنار و خودتون رو رها کنید

تا وقتی که این قضیه رو برای خودتون حل نکردید ذهنتون درگیره

به pouya mehrtalab :  

انصافاً این حجم از یه تنه به قاضی رفتن شما  و قضاوت زودهنگام شما عجیبه!!

من از شما مثل همه کسایی که اینجا هستن راهکار خواستم نه تخریب ! پس اگه راهکار ندارین بهتره ساکت بمونین . 

ضمناً تاحالا اصلاً برات پیش اومده دوست صمیمی ت همچین کاری باهات بکنه؟! تا حالا اصلا برات پیش اومده بهت پیام بده من فراموشت کردم ؟شماره ت رو حذف کردم؟! اونم بعد از اینهمه خاطره؟! انگار که هیچ ارزشی برات قائل نشده؟! اونم حتی وقتی که اصلاً ندونی آخه به کدامین گناه این کارو در حقت کرده!!

اصن درک می کنی چقدر بار این کلمات سهمگینه ؟ چقدر سخته؟ نه اصلا درک نمی کنی چون توی شرایط من نبودی .

اینکه کمک هام به اون رو گفتم برای این نبود که بگم وای من الم بلم ، خیلی خوب بودم و... بلکه صرفاً برای این بود که مقایسه کنم طرز رفتار خودم رو با طرز رفتار ایشون رو بعد تبیین کنم برای شما که چرا تصمیم به قطع ارتباط گرفتم . دوستی من شاید تا حدی هم دوستی خاله خرسه بود (کمتر از ۵٪) اما از جون ودل براش مایه گذاشتم (که الان واقعا پشیمونم اما خب ، تجربه های زیادی رو هم کسب کردم) و اونی که به ایشون آسیب زد من نبودم بلکه یه نفر دیگه بود ! اما ایشون تصمیم گرفت من رو فراموش کنه ! نه اون فرد رو ... اینکار هایی که با من کرد در حق عامل اصلی مشکلاتش انجام نداد! اما در حق من چرا! به کدامین گناه آخه؟! من باید دچار اینهمه بی رحمیِ اون می شدم؟!! چرا؟! جوابی داری برای این؟!! 

بنظرتون اگه همه چی گل و بلبل بود و اون فرد با لیاقت بود من اصلا قطع ارتباط می کردم باهاش؟ و اینم خدمتت عرض کنم من تنها کسی نبودم که تصمیم به قطع ارتباط باهاش گرفتم و خیلی دوست هاش رو هم علاوه بر من به خاطر همین اخلاق های جالبش از دست داد .:/ 

از همون پیام های اولت هم معلومه بیشتر طرف اون رو گرفتی تا من رو . نمی دونم شاید توی شرایطی بودی که جای اون قرار گرفتی و بیشتر با اون همذات پنداری کردی تا با من یا .... بهتر بود از همون اول نظر نمی دادی دوست عزیز . راهکار که ندادی هیچ؛بیشتر دلم رو خون کردی. 

درنیابد حال پخته هیچ خام ؛ 

پس سخن کوتاه باید ، والسلام . 

بهتره در شرایطی تعادل رو رعایت کنیم 

هم در دوستی و هم در قهر 

و هیجانی و شتاب زده عمل نکنیم چه در کمک کردن و دوستی و مهربانی هامون و چه در قهر هامون 

درکت میکنم منم سه سال از شما بزرگ ترم

ولی وقتی به همچین موضوعاتی رسیدی حس کن که از منظر ده سال بعدت موضوع رو نگاه میکنی از اون جو خارج شو و از بالا و بصورت کلی به قضیه نگاه کن

عاقلانه تر اینه که آدم به خودش بیشتر از بقیه ارزش قائل باشه و از هدف ها و آرامش خودش توی زندگی حفاظت کنه  

به نظر من الانم زیاد به خودت سخت نگیر و ذهنت رو تحت فشار قرار نده ، اگر با اون آدم بطور کلی قطع ارتباط کنی و قضیه همینجا تموم بشه اتفاق و لطمه خاصی تو زندگی هر دوتون نمیفته ولی بنظرم بهتره منطقی و دور از هیجان با هم حرف بزنین و تا حدودی به فهم و توافق دو طرفه برسین و حرفای هم رو متوجه بشین بعدش اگه قلبا هم راضی نباشین بصورت ظاهری آشتی بکنین ولی روابططون رو کاهش بدید

به یک جرعه آب 

سوال پاراگراف اولتون خیلی جالب بود و منو تحت تاثیر قرار داد ... و واقعا هر چی فکر کردم جواب قانع کننده ای به ذهنم نرسید.  خب بهرحال چیزی که عوض داره گله نداره . اون به خاطر یه اتفاق منو کنار زد ؛ خب منم به خاطر یه اتفاق دیگه همین کارو کردم . 

راستش خودمم اون اوایل که زیاد به فراموشی ش عادت نداشتم ؛ یه خودم می گفتم اون دیگه مرده :) واقعا جواب می داد:) 

بنظرم مرگ حقیقی ؛ خوابیدن توی یه گور سرد نیست ؛ بلکه فراموش شدن اون از ذهن هاست...

به . 

بله کاملا حق با شماست . هر جور هم که فکر می کنم بهترین راه برای خلاص شدن از یک دوست بد که مدتی خیلی باهاش صمیمی بودیم ؛ اصلا قطع رابطه نیست بلکه همین کاهش روابط هستش که واقعا صدمه و آسیب چندانی به فرد نمی رسونه. 

اتفاقا منم این راه حل به ذهنم رسید اون موقع . اما خب به دلایلی نتونستم قطع رابطه نکنم . این قطع رابطه فقط به خاطر دوری از اون شخص نبود بلکه حتی میشه گفت بیشتر به خاطر دوری از افراد صمیمی ایشون بود که فقط به خاطر این خودشون رو چسبونده بودن به من که به اون فرد برسن ! و هیچ رقمه هم حاضر به جدا شدن از من نبودن ! فقط چون من راه ارتباطی شون با اون فرد بودم ! 

و من دیدم با قطع ارتباط با ایشون در واقع با یه تیر دو نشون می زنم : ۱_از شر خودش خلاص می شم ۲_از شر دوستای کنه ش خلاص میشم . که همینطور هم شد . 

ولی خب کاش اینقدر شرایطم اینقدر پیچیده نبود که مجبور به اینکار پیچیده بشم . ولی خب این تنها راه حلم بود . مطمئنم اگه این راه حل رو انتخاب نمی کردم سختی های بیشتری می کشیدم .

من خودم سال پیش کنکور داشتم و طبق تجربه میتونم بگم بخاطر سال کنکورتونه که فراموش کردنش سخته

میاید درس بخونیدو... مغزتون ممکنه خسته بشه و سهو گیر بده به این موضوع و شما هم بخواید ریشه یابی کنید و وقت تلف کنید

تو یه دفتر که نزدیکتونه بنویسید من دیگه به این موضوع(دوستی من با طرف) تا سال دیگه بعد کنکور فکر نمیکنم

هرموقع یادتون افتاد باز بنویسیدش و بذارید کنار دور از چشم

هی که بنویسید و خودتونو با درس و ... مشغول کنید دیگه بعد کنکور هم ممکنه یادتون بره حتیD:

تو سال کنکور دنبال این ریشه یابیا نگردید تله ذهنیه(جز چیزایی که دیگه خیلی ضرورین و در راستای هدفتونن)

عزیزم شما در اوج خشم و نفرت از اون زالو صفت، نوشتی نگران حالت بود....

از مطالبت شک ندارم اون شمارو فراموش نکرده و نمیکنه و نخواهد کرد . گفتین تو اون شرایط زنگ زده ببینه سالم رسیدین و ....  مطمئنم بیشتر از اینکه برای اون سوءتفاهم پیش اومده باشه برای شما سوءتفاهم شده چون تناقض هایی دیده میشه.....

حرف هایی که بهتون زده (فرض میکنم راست گفتین) باید تحلیل بشه . هیچ وقت بر اساس یه حرف تصمیم نگیرید. صبر برای همینه. صبور بودن برای این نیست که شما همین تصمیمی که میتونید امروز براساس یه پارامتر بگیرید رو به یک ماه دیگه موکول کنید. صبر برای اینه که شما به خودتون و به دیگران و به هستی زمان بدید تا ابعاد دیگه ای از ماجرا براتون روشن بشه و به پارامترهای دیگه هم فکر کنید و فقط بر اساس یه پارامتر تصمیم نگیرین. به تأخیرانداختن تصمیم ها بدون اینکه دقیق تر و منصفانه تر و واقعی تر بشن چه سودی داره ؟

 اینارو گفتم که بگم صبر یعنی تلاش کنید زود صفحه دل خودتون و دیگران رو خط خطی نکنید، کمی زمان بدید به خودتون و به دیگران . بنابراین راهکاری که من دارم اینه که بر اساس یه پارامتر تصمیم نگیرین و به خودتون فرصت بدید تا با حس آرامشی که گفتین الان دارین، بتونین به بقیه پارامترها هم فکر کنین.تصمیم گیری و برداشت از یه حرف ممکنه اشتباه باشه. قصد طرفداری از اون یا شمارو هم ندارم و گفتم که برای مرگ اونم دعا کردم.

در ضمن به این نکته هم فکر کنید اینکه هر حرف دلگرم کننده ای بهتون زده ، باعث نشد اون رو تا ابد بهترین دوست خودتون بدونید ولی یه حرف بد باعث شد برای همیشه قیدشو بزنید. تحلیلی که من از این ماجرا دارم اینه که طرحواره  طردشدگی شما با اون یه حرف تحریک شده وگرنه در رابطه ای تا این حد صمیمی، خشمگین شدن با یه حرف با این حجم از تنفر پیدا کردن ازش، چندان قابل درک نیست مگه اینکه اون حرفش طرح واره ای در شما تحریک کرده باشه ...  ولی مهم احساس و برداشت شما از زندگی و افراد هست که دقیق باشه ؛ این حس رو به من میدید که به زور میخواین بگین کسی از شما خوشش نمیاد... دیدین که خیلی ها بهتون گفتن کمی تندروی کردید.

گفتین راهکار میخواید، به نظرم بهترین کارو کردید که قطع ارتباط کردید؛ چون گفتید اون مثل زالو تو بدن شما آزارت داده و بعد از اینکه کنارش گذاشتید برای اولین بار احساس آرامش و شادی کردید. از حرفاتون برمیاد دوست شما انسان مهربون و علاقه مندی بهت هست بعیده حاضر باشه به چنین قیمتی به عنوان یه زالو صفت تو زندگیت باشه و باهات در ارتباط باشه و یه لحظه هم شک نکن خوشحالی و آرامش تو ، خوشحالی و آرامش اون هم هست. کسی که زنگ میزنه ببینه دوستش سالم رسیده حاضره نقش یه زالو رو بازی کنه ؟  قطعا نه .

 اگه حس آرامش داری بهترین کارو کردی . قطع ارتباط هم تو رو آروم میکنه هم اون ازینکه نقش یه زالو رو بازی نمیکنه آرامش داره.

فقط برای آرامش خودت و برای نزدیک تر شدن به حقیقت ، قضاوت و خشم و نفرت رو از درونت  حذف کن. هرگز بر اساس یه پارامتر قضاوت و تحلیل نکن. هر زمان حرفی بر خلاف انتظارت شنیدی صبر کن . صبر به معنی ای که گفتم تا کاری نکنی که خودت ازش نفرت داری. تقابل کردن هم به نظر درست نمیاد. بهترین راه همینه که از زالوهای زندگیت فاصله بگیری تا در سایه ی آرامشی که پیدا میکنی بتونی با آرامش بیشتری تحلیل کنی و به جای حذف انسان ها ، کینه و نفرت از اونها رو از درونت حذف کنی .

کسی که مرده و فراموش شده از ذهن هاست ازش ناراحت نباش و بهش فکر نکن . به حال درونی خودت فکر کن به اینکه حال درونی خوبت رو  با خشم خراب نکنی . 

شاد باشی عزیزم

به !

سلام ۱۰۰ درصد حق با شماست دقیقا همین کارو می کنم. خیلی ممنون که منو آگاه کردین از این تله ذهنی که حتی نمی دونستم تله ست😖🤦‍♀️ ممنون بابت راهکار فوق العاده تون❤❤

به یک جرعه آب 

اون کلاً آدمیه که هیچ وقت نمی خواد چهره بدی از خودش به نمایش بذاره . اونم هیچ جایی ! همیشه ته وجودش یه دورو بودن بسیار غلیظ بوده و هست و خواهد بود. حالا اون خودش اسم این کار های خودش رو می ذاره سیاست مداری ! 

اما من هیچ وقت اینطور نبودم و همیشه احساس واقعی م رو به طرف مقابلم نشون می دادم . 

باور کنید اگه هر کس دیگه ای هم جای من بود ؛ بازم نگران حالش می شد و آخرش بهش زنگ می داد این اصلا ربطی نداره به اینکه واسه من ارزشی قائله یا هرچی بلکه به این برمی گرده که واسه خودش ارزش قائله و دنبال اینه که یه چهره خوب از خودش به جای بذاره و بگه من آدم خوبه ام!! در حالی که نیست !! 

راستش من خودم رو اصلاً درگیر احساسات متضاد اون نمی کنم . اگه اون معلوم نیست با خودش چند چنده مشکل از کیه ؟! مشکل از خودشه !!! این مشکل من نیست که !

اگه یه ذره واسه وجودم ارزش قائل بود فقط با یه چیز ساده ؛ تصمیم نمی گرفت منو از زندگیش حذف کنه . همچین آدمی ارزش اینو نداره من خودم رو بندازم توی یه برزخ احساساتی براش ! دوستم داره؟ دوستم نداره؟! نه.... بهرحال من تصور می کنم که دوستم نداره چون اینجوری به قول خودتون آرامش بیشتری هم دارم. 

یه جایی خوندم : آدم های بد رو از زندگیم حذف می کنم تا جا برای آدم های خوب باز بشه ...‌ منم همین کارو کردم😍 

کوچیکترین امیدی به برگشتنش ندارم چون اون واقعا برای من مرده . درثانی ، ما همش یه سال باهم بودیم !! همین !! بنظرم بیش از حد گنده کردم این ماجرا رو واسه خودم . تا باشه از این دوستی ها ! والا به خدا . 

پ.ن : مطمئنم باشین همین الان که من دارم این متن رو مثلا درباره اون می نویسم ؛ اون حتی اسمم رو هم فراموش کرده . 

بازم به یک جرعه آب 

(ببخشید تیکه تیکه میگم چون دارم متن تون رو تیکه تیکه می خونم ) 

 در رابطه با صبری که گفتین . 

تفسیر جالبی از صبر دارین و بسیار زیباست . 

در مورد طرحواره رها شدگی صحبت کردین بله من احساس می کنم از بچگی طرحواره رهاشدگی در وجودم بوده گاهاً پیش اومده توی روابطم ؛ وقتی من و طرف به بن بست نزدیک می شدیم ؛ خودم زودتر پیش قدم می شدم برای جدایی . چون اصلا نمی تونم تصور کنم این رو که کنار گذاشته بشم . 

راستی این رو هم اضافه کنم که شنیدن اون حرف از اون ؛ تنها دلیل نبود برای تصمیم به قطع ارتباط گرفتن . و بیشتر میشه گفت برمی گشت به گذشته . بله اون خیلی اوقات ، خیلی راحت می تونست منو اصلا یجوری کنار بذاره ، که انگار اصلا وجود ندارم !! یا گاهاً می شد به خاطر فقط یه حرف خیلییییی ساده ؛ ساعت ها و روزها با من حرف نمی زد ! مثلاً قهر بود ! که البته خودش می گفت اسم این رو نمیشه قهر گذاشت !! ولی خب واقعا تازه اسم قهر برازنده بود به این کار های احمقونه ش ...

و بر اساس همین تجربیاتم ازش ؛ می تونم بهتون بگم این تصمیم من به قطع ارتباط کردن باهاش ؛ در واقع یه جور انتقام بود به همه اون رفتار های زشت گذشته ش و حتی رفتار الانش . می دونی چرا میگم انتقام؟ چون همون کاری رو باهاش کردم که مدت های مدید خودش باهام کردهبود : سکوت و قطع ارتباط .... منتهی سکوت و قطع ارتباط من حتی بیشتر از سکوت ها و قطع ارتباط های اون سهمگین بود : یک سکوت و قطع ارتباط ابدی .... 

به همین دلیل بود که بعد از قطع ارتباط باهاش ؛ احساس به شدت خوبی داشتم و اصلا تازه احساس می کردم دارم زندگی می کنم ! و علت تشبیه کردن اون به زالو هم همین بود . هر موقع دلش می خواست بهم محبت می کرد ، هر موقع دلش می خواست قطع ارتباط می کرد و ... انگار رئیسم بود اصلا!! و من چقدر چندشم می شد از این وضعیت نفرت انگیز !! 

یه بار پیش اومد نزدیک یک ماه تمام هیچ حرفی باهام نزد ؛ حتی غیر مستقیم . درحدی بود که پیامم رو جواب نداد . منم همیشه آدم مغروری بودم نمی خواستم بیش از این غرورم رو پایمال کنه و درنتیجه منم دیگه بهش پیام ندادم 🤷🏻‍♀️ خب بهم حق بدین باید از چی محافظت می کردم ؟ از رفاقتی که همون موقع هم یک طرفه شده بود یا غروری که تنها دارایی م بود؟! 

خلاصه اون خانم محترم ، توی کل اون یه ماه منو به هیچ طرفش حساب نمی کرد و در واقع با دوست های جدیدش می پلکید . 

خیلی دلم می خواد بگم منم اون موقع رفتم سراغ دوست های جدیدم و منم عین خیالم نبود ! ولی متاسفانه این دروغه ... من خیلی دلتنگش شده بودم و حتی اونقدر احمق بودم که توی اون دوران براش شعر نوشتم!!!!!! رسما وارد شده بودم به فاز افسردگی و حتی هنوزم که اون شعر رو می خونم قشنگ اون حس افسردگی و ... برمی گرده .

ولی یکم که گذشت ؛ گفتم اصلا به درک و خودمم رفتم با بقیه رفقا صمیمی گرفتم و کم کم همینجور نقش اون توی زندگیم داشت کمرنگ می شد که یهو ... خودش اومد گفت دارم آهنگ ... رو گوش میدم  که اسم اون آهنگ ، اسم من بود . و این عملا اولین حرفی بود که بعد از ۱ ماه تمام به من گفت !! 😐 خب انگار داشت می گفت دیگع قطع ارتباط رو می ذارم کنار . 

واسه این بود که میگم هر وقت دلش می خواست قطع ارتباط می کرد ، هر وقت دلش می خواست صمیمی می شد ... ریش و قیچی دست خودش بود انگار . نمی گفت طرف مقابل هم آدمه و نباید فقط وقتی بهش نیاز دارم به سمتش روی بیارم ! 

راستی اینم بگم اینکه بعد از ۱ ماه تمام ناگهان اومد حرف زد و قطع ارتباط رو گذاشت کنار؛ فقط به خاطر این بود که با اون دوستش به مشکل برخورده بود ، همین ! 

هی ! هرچی که به گذشته رابطه مون فکر می کنم ، حتی دلایل بیشتری پیدا میکنم برای این تصمیم درستم ... بیخود نیست که میگم تصمیمم برای قطع ارتباط با این فرد ، یکی از درست ترین تصمیمات زندگیم بود . 

حتما الان میگین خب تو که دوست خوبی بودی باید کمک می کردی بهش تا رفتار های بدش رو کنار بذاره !! خب مگه من اینکارو نکردم ؟!ولی خب چه فایده !!! مگه اصلا گوش می کرد . اون به شدت کله شقه و حرف هیچکسی جز خودش رو قبول نداره . حالا شما میگین خب صبر می کردی بیشتر باهاش حرف می زدی و کمک می کردی تا از این تصورات اشتباهش بیاد بیرون ! خب بزرگوار تا کی باید به اینکار مسخره ادامه می دادم؟!! تا وقتی موهای سرم سفید بشه؟! اونم فقط به خاطر یک دوست؟! 

شخصاً تلاش برای رشد شخصی خودم رو برتر می دونم از کمک به همچون کسی برای رشد شخصی ش . 

الان از وقتی با اون قطع ارتباط کردم ؛ خدا می دونه اصلا یه آدم دیگه شدم ؛ ارتباط با خودم رو از هر ارتباط بیمار گونه ای با کسی همچون این فرد ، برتر دونستم و الان از خودم خیلی راضی ام .

پ.ن ۱: اون ، وقتی بهم گفت آدما توی زندگیم برام اهمیتی ندارم ، حقیقت محض در مورد شخصیت خودش رو گفت . حقیقتی که ایکاش من توی اون ۱ ماهی که گفتم ، می فهمیدم و از همون موقع قطع ارتباط ابدی می کردم باهاش . 

پ.ن ۲ : هنوزم فکر می کنید من و اون دچار سو تفاهم شده بودیم؟!

اگه دوست شما اینجا بود و همین موضوع رو از طرف خودش مطرح میکرد من طرف شما رو میگرفتم چون شما نیستید که از خودتون دفاع کنید

به هرحال من قصدم کمک به شما برای رهاشدن از این لوپ فکری بود نه متهم کردن دوستتون

امیدوارم همیشه شاد و موفق باشید

خودت میگی که بهترین کار رو کردی

فراموش کردن آدم ها بطور طبیعی اتفاق نمیوفته فقط ما به مرور زمان اون رو قبول میکنیم و در ذهنمون کم رنگ میشه

بذار من تجربه خودم رو بهت بگم

من یه مدت با افرادی دوست بودم که درست و خوب و پاک نبودند و رفتارشون روی من هم تاثیر گذاشته بود ( ولی خدارو شکر نه بصورت جدی ) باهاشون قهر میکردم ولی بعدش از تنهایی بهشون پناه میبردم و در کل در تناقض بودم . (اونجا که گفتی پل ارتباطی واسه حرفای اون و دوستاش بودی و ...  یاد خاطرات خودم افتادم)

تا اینکه به یه شهر دیگه رفتیم و من حتی بعدش فرصت نکردم که ازشون خداحافظی کنم و ارتباطمون با هم کامل قطع شد

بعدش من در شهر دیگه پیشرفت های زیادی کردم و با افراد بهتری آشنا شدم و الان در موقعیتی هستم که با وجود اون دوستای قدیمی توی زندگیم نمیتونستم بهش برسم

الانم یادم نبود ولی مطالب شما رو که خوندم به خاطرم اومد و من اون قطع ارتباط رو نقطه عطف توی زندگیم میدونم و به خوبی ازش یاد میکنم

من در مورد شما و دوستانتون قضاوتی نمیکنم و ماجرای خودم رو به شما تعمیم نمیدم فقط اینو میگم که از تغییر نترس آدمای سمی اطرافت رو حذف کن و روی توانایی ها و اهدافت تمرکز کن.

اون آدما رو هم لازم نیست فراموش کنی بلکه به خاطراتت اضافه کن.

حرفی ندارم بزنم.زبونم بسته شد

مهم اینه که خودت احساس خوبی داری از قطع رابطه و خیلی خوشحالی. اون هم یه موجود شکست خورده ی ملعونه. لطفا تله طرد شدگی که گفتم جدی بگیر روی تحلیل هات سایه انداخته.

من درکت میکنم و خوشحالم که اون دختر برای تو مرده چون ظاهرا خیلی اذیت میشی از زنده بودنش. البته نمیدونم چرا بغضم گرفته شاید حسودیم شد کاش من با اون دوست بودم. برای تو آدم پستیه ولی من وقتی عینک طردشدگی تو رو برمیدارم و حرفاتو میخونم دلم هوای چنین دوستی میکنه... یاد کلاس یازدهم افتادم مدرسه مو عوض کرده بودم یه دوست خوب داشتم از دستش دادم . ببخشید نتونستم راهنمایی کنم شاید مسخره باشه من گریه کردم پیامتو خوندم و دلم براش سوخت .

حرفی ندارم بزنم.زبونم بسته شد

مهم اینه که خودت احساس خوبی داری از قطع رابطه و خیلی خوشحالی. اون هم یه موجود شکست خورده ی ملعونه. لطفا تله طرد شدگی که گفتم جدی بگیر روی تحلیل هات سایه انداخته.

من درکت میکنم و خوشحالم که اون دختر برای تو مرده چون ظاهرا خیلی اذیت میشی از زنده بودنش. البته نمیدونم چرا بغضم گرفته شاید حسودیم شد کاش من با اون دوست بودم. برای تو آدم پستیه ولی من وقتی عینک طردشدگی تو رو برمیدارم و حرفاتو میخونم دلم هوای چنین دوستی میکنه... یاد کلاس یازدهم افتادم مدرسه مو عوض کرده بودم یه دوست خوب داشتم از دستش دادم . ببخشید نتونستم راهنمایی کنم شاید مسخره باشه من گریه کردم پیامتو خوندم و دلم براش سوخت .

به یک جرعه آب و اونایی که نظرشون مشابه ایشونه :

شما واقعاً دوست داشتین دوستی داشته باشین که بی دلیل باهاتون قهر کنه؟ بی دلیل بی توجهی کنه ؟ بی دلیل قطع رابطه کنه😐 بی دلیل فراموشتون کنه😑 آخه مگه مازوخیستین🤨😑 

خب نمی دونم شاید من این حرفها رو زدم به قول یک جرعه آب بیشتر یه خاطر اینکه توی تله رهاشدگی ام ... و واسه همین این رفتارهاش که براتون توصیف کردم برام شکنجه بود ... شکنجه. واسه همین کلااا همه ویژگی های خوبش ۱۰۰ درصد محو شدبرام. دیدین که اصلا هیچ ویژگی خوبی درموردش نگفتم😐😐😂 شاید واسه بقیه اینطور نباشه حداقل شکنجه نباشه.

چون اون با یکی دیگه از دوستامون هم صمیمی بود اما اون اصلا مشکل خاصی با این رفتار های مزخرفش نداشت هرچند دوستی اون اصلا به اندازه دوستی من صمیمی نبود . شاید بهتر بود از همون اول زیاد باهاش صمیمی نمی شدم ... هرچند ، حالا هم یه تجربه خیلی خوب کسب کردم . 

منی ک هرروز دوست صمیمیم رو میبینم ک راحت با همه دوست شده حتی رفته برام حرف درست کرده و بقیه رو از من رونده من باید چیکار کنم منم مث شما خابشو هم میبینم...

منم ی دوستی داشتم ک سه سال باهاش دوست بودم به دلیل اینکه زیاد اجازه نداشتم برم خونشون و خانوادم اجازه نمی دادن ، اوایل با این موضوع مشکلی نداشتو هر کار می کرد تا اجازه بگیره از مامانم یا حالا بابام بعد ک سه سال از دوستیمون گذشت تابستون مرداد ماه امسال باباشو از دست داد و فرداش اومد پیشم گریه می کرد و بم گف بابام فوت کرد منم با ورم نمی شد ک اعلامیه باباشو دیدمو حال مامانشو بعد این موضوع منم دیگه زیاد ندیدمش بعد چهلم باباش بهم خبر داد ک ما از اون خونه قبلی مون درومدیم می خایم ی جا دیگه بریم بعد ی ماه بهم زنگ زد که ما دوباره برگشتیم خونه خودمونو اینا ی دو روز پش سر هم بهم پیام داد زنگ زد بیا خونمون ببینیم همو هر دفه هم رفتم پیشش روز سومش از بیرون میومدم و رفتم زنگ زدم بش ک بیاد پایین ببینمش و این آخرین باری شد که قرار گذاشتیم اومدیم پیش هم چون بعد اون دیگه بهم زنگ نزد و من ب خاطر محدودیت های خانواده بهش زنگ نزدم گذش ت و شهریور ماه شد ی روز ک با گوشی صحبت می کردم از پنجره دیدم با ی دختر وارد کوچه مون شد و با هم حرف می زدن و ب شوخی همو می زدن می خندیدن خاستم همون جا بهش زنگ بزنم ولی زنگ نزدم و از اون روز ی هفتس می گذره خاسم بگم ما اونقدر ک فک می کنیم هم برای دیگران دوستانون یا هر کس دیگه ای ارزش نداریم بعضی هامون از اول تنها بودیم تنها هم می مونیم