خانواده برتر

بله. یک خواستگار عجیب که اصلا سنخیتی با من نداشت و اصلا به هم نمیخوردیم هیچجوره. اصلا حرف همو نمیفهمیدم. 

رفته به خانوادش گفته که دختره بزور اومده بود سر قرار.

بعد خانوادش زنگ زدن به مامانم گفتن دخترتون به زور اومده بود و ایشاله دخترتون با یکی دیگه بره ازدواج کنه و خوشبخت بشه.

نپسندیدن که هیچ، بهتان هم زدن.

باور نمی کنم ولی انگار غرور من شکست.

😑😑😑😑😑😑

نمیدونم حکمتش چیه. 

من چند سال پیش در جای که اصلا فکر شو نمی‌کردم خیلی اتفاقی با کسی آشنا شدم 

عاشقش شدم و عاشقم شد 

این عشق خیلی درسها به من داد 

باعث شد جنبه های از شخصیت خودمو بیشتر بشناسم . 

فهمیدم تو یه مواردی خیلی صبورم که اصلا این صبر و تو خودم نمی دیدم 

یه جای خیلی عجول و خام هستم . 

بخاطر همین عشق خیلی مطالعه کردم .

و خیلی چیزای دیگه 

حضور اون آدم رو اصلا هیچ وقت تصور نمی‌کردم . 

شاید تو حالت عادی آشنای ما زیر صفر درصد بود .

این حس رو اونم داشت 

بله به نظرم من هم هیچ قراری ،هیچ دیداری ،هیچ سلام و خداحافظی اتفاقی رخ نمیدهد . گرچه ما خودمون هم  در ایجاد این لحظات سهم بسزایی داریم . 

قطعا در زندگی من هم این لحظات و انسان ها وجود داشتند ول این طور نبوده که در مجوارت در مدت زمان کم ، خیلی تاثیر زیادی روی من داشته باشند . اما دوستانی که مدتی باهاشون درخور بودم ،منو متاثر کردن .

بنظرم اندازه آدم های زنده یا حتی بیش از آنها کسانی منو تحت تاثیر قرار دادند و در واقع عطفی در زندگی من ایجاد کردند که شاید جز نوشته ها و حرف هایی از اونها باقی نمونده باشه . یکیشون که این اواخر اتفاق افتاد قیصر امین پور بود که تا به حال نوشته هاشو نخونده بودم ،به طور اتفاقی در یک شهرکتاب ،کتابشو دیدم و خریدم و خواندم و شد آنچه باید میشد .

سلام.

بله، اتفاق افتاده. یادمه دوره کارشناسی، با ورودی های بالاتر دری برداشته بودم. دانشجو ورودی پایین من بودم فقط. همیشه ردیف اول بودم. چند هفته ای از ترم گذشت، خانم محجبه چه عرض کنم، خانم و محترم و بعدها فهمیدم فرمانده پایگاه بسیج خواهران بود، توجه منو به خودش جلب کرد. 

مقنعه تا ابرو بود، چادری ساده، ساق دست که تا کف دست میاد مینداخت، از هر لحاظ عالی. نماز میخوند، مراسم ها و...همیشه بهم زیر چشمی نگاه میکردیم. گذشت و رفتم به بهونه جزوه باهاش حرف زدم. گفتم سلام خانم فلانی، خوب هستید و ... جالبه همیشه نگاه میکردیم بهم ولی اون لحظه سرش پایین بود. گذشت و علاقمند شدیم 🤭

نگو ایشون هم بهم علاقه داشت. اینو از کجا فهمیدم؟ از طریق نهاد رهبری دانشگاهمون. اون روز اصلا حالی عجیب داشتم. دوست داشتم ببینمش دوباره، حرف بزنم و ... آخر ترم بود و به مادرم گفتم و منتظر بودم برم دانشگاه که...تو اون ۲ هفته تعطیلی بین ترم، حلقه نامزدی رو تو دستش دیدم کهازدواج کرده...با پسری که اصلا بهش نمی‌خورد...دیگه کاری نمیشد کنم. دیگه بهم نگاه نمی‌کرد و منم دیگه نگاهش نمیکردم. خیلی سخت بود... ولی چه میشه کرد...

بله

معلم کلاس ششم من واقعا تو تغییر مسیر زندگیم موثر بود

من تا کلاس ششم جزو بچه های باهوش ولی درس نخون بودم. با اعتماد به نفسی که به من دادن شدم یک بچه خرخون واقعی. حتی پزشکی قبول شدنم هم مدیون ایشونم. هرجا هستن سلامت باشن🌺🌺🌺

بی ربط به موضوعه اما اینو در نظر دارید که شما یه عشقو نمیتونید با یه نفر دیگه فراموش کنید و فقط زندگی اون فرد رو اتش میزنید رسما؟!

با خودتون کنار بیاید بعد یه رابطه دیگه رو شروع کنید لطفا😑

اون آقا چه مشکلی داشت که مادرتون گفته اگه باهاش ازدواج کنی عشق و عاشقی یادت میره؟!

اون.پسر چه حرفی زده که با وجود اینکه دوستش دارید میخاید نادیده اش بگیرید؟!

گاهی گمان نمی کنی ولی خوب می شود

گاهی نمی شود که نمی شود که نمی شود

گاهی بساط عیش خودش جور می شود

گاهی دگر، تهیه بدستور می شود

گه جور می شود خود آن بی مقدمه

گه با دو صد مقدمه ناجور می شود

گاهی هزار دوره دعا بی اجابت است

گاهی نگفته قرعه به نام تو می شود

گاهی گدای گدایی و بخت با تو یار نیست

گاهی تمام شهر گدای تو می شود

گاهی برای خنده دلم تنگ می شود

گاهی دلم تراشه ای از سنگ می شود

گاهی تمام آبی این آسمان ما

یکباره تیره گشته و بی رنگ می شود

گاهی نفس به تیزی شمشیر می شود

از هر چه زندگیست دلت سیر می شود

گویی به خواب بود جوانی‌ مان گذشت

گاهی چه زود فرصتمان دیر می شود

کاری ندارم کجایی چه می کنی

بی عشق سر مکن که دلت پیر می شود

قیصر امین پور

هم اتفاقی و هم گاهی انتخابی است. 

قبول دارم حضور هیچ کس اتفاقی نیست 

یکی تو زندگیت میاد بهت درس بده بره تاثیر مثبت داره 

یکی میاد بهت عبرت بده 

یکی میاد یه نفسی تازه کنه بره 

یکی میاد تا ماندگار بشه 

بشه رفیق زندگیت بود و نبودت 

هی روزگار دلم بد جوری گرفته 

یه آدم های هستند ما انتخاب نکردم تو مسیر زندگی ما باشند 

اما انتخاب می کنیم با ما بودن یا نمونن .

هر آدمی یه تجربه یه اثر 

خب حالت دوم جهنمه نه؟!

دقیقا وقتی شما فکرت پیش یکی دیگه باشه و عاشقش باشی اما با یکی دیگه ازدواج کنی برای همسرت حالت دومی!

این ظلم نیست؟

با خودتون و احساستون کنار بیاید بعد تصمیم به این مهمی بگیرید

اصلا جدا از احساس همسرتون خودتونم درگیر میکنید تازه

فکر کن فقط برای فراموش کردن یک نفر دیگه برید ازدواج کنید

این هم ظلم به خوتونه هم به همسرتون

این چیزایی که ممکنه رو نحوه زندگیتون تا اخر تاثیر بذاره رو سعی کنید منطقی عمل کنید با یکم احساس کنارش

خود دانید

عزیزم تک تک اون تجربیات و لحظات رو من تجربه کردم بهت حق میدم ناراحت باشی عمیقأ درکت می کنم  من هم اسیر همچنین آدم بی مقدار و بی ارزشی بودم هرچقدر بیشتر محبت و توجه می کردی برعکس ازت دور میشد منم فکر می کردم عاشقمه من هم عاشق شدم دقیقا همین رفتار ها میکرد قصد تعریف ندارم من همه چیز بالاتر از اون آقا بودم ولی می‌گفت عشق مهمه و ما عاشقیم ولی در واقع من عاشق بودم نه اون  چقدر بخاطراین عشق بیمار تحقیر شدم خورد شدم باز هم باورم نمیشد به دردم نمی خورده تا بعداً بطور اتفاقی شایدم خواست خدا بود از طریق یکی از دوستای خیلی صمیمی ش چیزهای رو فهمیدم که دیگه همه چیز تو لحظه تو چشمام فرو ریخت اون دوستش قسم داد بهش نگم کی این چیزا گفته من هم قول دادم .خیلی درد داشت خیلی طول کشید از اون رابطه مزخرف از اون همه آسیب و زخم خودمو نجات بدم پیش روانشناس رفتم اولین سوالم ازش این بود چرا من عاشق یه آدم بد شدم درصورتی که میدونستم این آدم بده به جواب های رسیدم ایرادات خودمو دیدم دارم درمانش می کنم . 

اینم بگم مامان شما راست میگه به خودت فرصت بده و با آدم های خوب آشنا شو نبخاطر فراموش کردن اون شخص نه بلکه بخاطر آرامش خودت . 

چند هفته پیش رفته بودم سازمان یه آقای بود که تو طرح باهم بودیم تو دانشگاه هم سال بالایی بود میدونستم بهم علاقه داره ولی چون حرفی نمی‌زند بهش بها ندادم . 

بعد قبولی تو تخصص ندیده بودنش وقتی منو دید از دور دیدم چقدر خوشحال شد و بین اون همه آدم اومد طرفم و آنچنان احترامی بهم گذاشت حتی اغراق نکنم چشماش پر  اشک شد . 

این پسر فوق العاده مهربون و با ادب و باشخصیت و نجیب بود 

فقط یه کم خجالتی بود .

غیر مستقیم ازم پرسید ازدواج کردی گفتم نه . 

بعد دیدنش بی اختیار گریه گرفتم رفتم سمت دستشویی تا کسی گریه مو نبینه .

با خودم گفتم این کجا و آن کجا . 

یادم افتاد من چقدر ارزش داشتم ولی قدر خودمو ندونستم .

گیر یه بیمار روانی افتادم بود که میخواست عقده های و شکست ها چند ساله شو از من بگیره . 

هفته پیش سربسته پیشنهاد آشنایی داد من ازش خواستم یه مدتی صبر کنه اونم قبول کرد 

عزیزم یه وقتی تو آدم های اطر افتو ندیدی به هر دلیلی گیر یه آدم بیمار می افتادی . 

که فکر می کنی این عشقه 

در صورتی که عشق نیست بلکه درد و مرضه . 

من می‌خوام خوب زندگی کنم به پسری که در حد و شأن خانواده باشه 

نه آدم بیمار و سر خورده و پر عقده ای که میخواهد انتقام ازم بگیره . 

تو هم بیشتر به خودت فرصت بده با خودت خلوت کن از خدا هم کمک بخواه 

با عرض عذرخواهی از نویسنده ی پست یک کامنت کوتاه بی ارتباط به پست میذارم.

به*

سلام دختر گل

واقعا ناراحت شدم بابت این که نمیتونید با کسی که دوستش دارید ازدواج کنید

قطعا هم تصمیم درست رو گرفتید کسی که حاضر نشده به خواستگاریتون بیاد پس همون بهتره فراموش بشه

شما حق دارید یک زندگی خوب داشته باشید

قطعا تصمیم راحتی برات نبوده

اما به نظر منم اول یه خورده به خودت زمان بده اون احساسه فروکش کنه وابستگیت از بین بره و در ذهنت کمرنگ بشه بعد افراد جدید رو بررسی کن

تو این مدتم سعی کن به هیچ وجه نه تلگرام و... اون فرد رو چک کنی و نه کوچکترین نشانی ازش داشته باشی

فکر میکنم داخل این وبلاگ پست های مفیدی هم دراین باره باشه البته یه سری کامنتم ممکنه باشه که نوشتن فراموش شدنی نیست که فکر می کنم به علت اینه که نمیخوان فراموش کنن و تفکرات اشتباهی دارن. البته قرار نیست فراموشی بگیری فقط قراره اون فرد بشه یه آدم عادی از گذشتت که حسی بهش نداری

این که یه نفر رو نمیشه فراموش کرد تفکر اشتباهیه و خطرناک

مثال ساده بزنم برات مثلا ممکنه تو یه برهه ی طولانی یه دوست خیلی صمیمی داشتی که دوران کودکی و... باهاش گذروندی و به قول معروف رازهات رو به اون می گفتی و .... کلی خاطره ی شیرین داری

بعد ازش فاصله میگیری دلتنگش میشی ....کم کم دیگه اون فرد تبدیل میشه به یک خاطره و شاید اگه حتی ببینیش دیگه از اون صمیمیته خبری نباشه و نهایتش خیلی دیر به دیر از ذهنت گذر کنه اونم به عنوان یه دوست قدیمی

شما یکی رو دوست داشتی که زندگی آیندتو با اون تصور میکردی کلی احساس جدید رو تجربه کردی و...

حالا دیدی که کسی نیست که بهش تکیه کنی و با این که دوستش داشتی ازش دور شدی

هنوز دلت براش تنگ میشه پس هنوز بهش وابسته ای

ولی این مال الآنه قرار نیست همیشه این طوری باشه

نباید به خودت تلقین کنی که من دیگه به هیچ فردی نمیتونم حس داشته باشم. نه عزیزم اصلا این طوری نیست

مطمئنا احساس قشنگتری رو هم تجربه خواهی کرد

از کامنتت مشخصه خانم عاقلی هستی مطمئنم خودت خیلی بهتر میدونی و ببخش که اینارو بهت میگم

به نظر من همسر آدم خاصترین فرد دنیاس خودت قشنگتر توصیفش کردی

کسی که عمرشو باتو شریک میشه

کسی که نگاهش رو فقط به تو معطوف میکنه 

کسی که بداخلاقیات رو تحمل میکنه:)

کسی که زمان پیر شدن کنارته

کسی که انتخاب میکنه که بچه هاش شبیه تو بشن

خلاصه همسر آدم این قدر خاصه که خیلی بی انصافیه به خاطر حتی نقاط ضعفش بخوایم با کسی که حتی یه ثانیشو به ما نخواهد داد مقایسه بشه

میتونی این احساس قشنگ و دخترانتو رو کاغذ بنویسی ولی خطاب به همسرت

از همین الآن ذهنتو ببر سمت همسرت که ارزشمندترین داراییت خواهد بود

البته من یه مدت می نوشتم ولی دیدم دارم اذیت میشم چون حالا حالا شرایطشو ندارم ترجیح دادم ذهنمو از ازدواج دور کنم فقط اینو بهت گفتم که شاید ذهنتو از اون فرد بتونی دور کنی

یکم به خودت زمان بده اگه از مشاوره هم تونستی کمک بگیر 

و یه چیزی رو هم بهش دقت کن

در بررسی خواستگارات عقلانی محض عمل نکن 

یه کوچولو احساستم در نظر بگیر

نه این که عاشق طرف بشی

خودت بهتر میدونی

بعضی آدم ها تو همون برخورد اول حرف زدنشون احترامی که برای آدم قایل میشن حیایی که تو نگاهشون هست کلا شخصیتشون به دل میشینه و وقتی بیشتر و بیشتر حرف میزنی میبینی که آره میتونم احساسم رو به این فرد تقدیم کنم 

 برات از ته دلم دعا می کنم یه ازدواج عاقلانه وعاشقانه وپایدار و ناب نصیبت بشه عزیزم

شماهم لطفا برای من دعا کن.

در پناه خدا

خانم مریم، به این خواستگار جدیدتون حقیقت درباره رابطه قبلی تون رو میگید؟

به م 

بله حتما میگم  . اون شخص باید با چشم باز قبول کنه .

حق داره بدونه  

تو ارتباط قبلیم من سر همین عدم صداقت و دروغگویی بیش از حد اون شخص ضربه خوردم . 

با وجود این شرایط حق با شماست

من حالتیو گفتم که دل و ذهن شما جای دیگه است و نمیتونید برای همسرتون کارایی که گفتید رو انجام بدید و اینطوری هردو اسیب می دیدید و از این بابت گفتم ظلم 

ولی با این توصیف هایی که کردید دیگه جای حرفی نمیمونه