خانواده برتر

شما حق داری تو سنی نیستی که ریسک کنی  است .

اشاره کردی تازه ۴۰ روزه پدرشون فوت شده ببین الان واقعا وضعیتی بدی داره نمی تونه تصمیم بگیره بهش زمان بده مثلا سه ماه .

از طرفی مسأله فقط فوت پدرش نیست شما گفتی اگه دیگه قصد آشنایی نداشته باشه .

پس یعنی با ایشون به توافق نرسیدی . 

خب این دو تا بذار کنارهم ببین 

چی از دست میدی چی بدست میاری . 

بنظرم شما دو سه ماه صبرکن تا ایشون یه کم به خودش بیاد .

بعداً بپرس آیا تصمیم به ازدواج داره یا نه . 

و شرایط تو توضیح بده . 

اگه دیدی نظرش عوض شده تمایل نداره .تمومش کن. 

ولی اگه گفت تمایل داره اونجا دیگه شما باید تصمیم بگیری  

شما که ۴۵ سال صبر کردی یه سالم روش والا نمیخوای ردش کن 

چرا پیچیدش میکنی

به هرحال خیلی بده  که سال باباش نیومده بخواد جشن عروسی بگیره نه خودش میتونه همچنین کاری کنه  خانواده وفامیل برنمی تابند 

برای دوستام چند سری این اتفاق افتاد و بعد از دو سال داغداری و عزاداری، خاستگار پیشنهاد صیغه داد و مشخص شد پدرش زنده است یک مورد هم از ابتدا پدر نداشته. مراقب باشید همون افراد نباشد

سلام علیکم 

من خودم در سن 23 سالگی پدرم رو از دست دادم اون موقع سال اول ارشدم بودم ، میخوام بگم ک تا یک سال واقعا تو حال خودم نبودم هر چند ک الان هم دیگه هیچ وقت اون ادم سابق نیستم . از دست دادن پدر و مادری ک دیگه جایگزینی براشون نیست خیلی سخته و تا وقتی ک تجربه نکنید درک نمیکنید . 

بنظرم حداقل 6 ماهی صبر کنید اگر ویژگی های مد نظرتون رو دارند و ایشون هم بهتون علاقه مندند تا دومین ضربه روحی  رو به ایشون وارد نکنید . و بنظرم اخلاقی تر باشه ک در صورتی خواستگارهای دیگه تون رو اجازه اشنایی بدید ک ایشون رو بطور کل کنار گذاشته باشید . 

دمتون گرم که تو 45 سالگی هم گزینه های ازدواج دارین. یکم انفاق کنین :)

من حالا سنم شاید نسبت به بقیه کمتر باشه

اما فقط خواستم بگم که فراموش کردن این اتفاق تلخ بستگی به خیلی عوامل هست مثلا با خانوادش پر جمعیت بوده باشع یا نه

یا مثلا خودش انقدر مشغله داره که به این موضوع فکر کند یا خیر

شخصا خودم از اینکه بگیم تا سالگردش صبر کنیم بعد اصلا خوشم نمیاد

و بعدش بنظرم شما به این اقا فرصت بده با خودش کنار بیاد در اون مدت هم با افراد دیگه اشنا شو فقط هیچ وعده ای ندهید

باز سن من کمه این رو به عنوان یه برادر کوچک تر مبگم شما تجربه تون بیشتره بهتر میدونید به هر حال اینم یه پیشنهاده

به چنگیز 

ایشکن از بدو تولد که نمی خواسته ازدواج کنه از یه سنی خواسته

واقعا ۴۵ سالته خواستگار داری؟ خوش به حالت :/ 

به نظر من ایشون رو بذار برای گزینه های بعدی و اصراری نکن ، مستقیمم بهش نگو فقط کم رنگ شو و رابطه رو از سمت خودت کم کن و دیگه خبری ازش نگیر تا دوران اندوهش تموم شه و بتونه منطقی تصمیم بگیره 

طبیعیه که تو این شرایط روحی تمایلی به ازدواج نداشته باشه

گزینه های دیگه ای اگر دارین بررسی کنید تا یک سال دیگه هیچ کی نمیدونه قراره چه اتفاقی  بیوفته شاید با شخصی آشنا بشی که خیلی بهتر باشه

فقط از طریق پیامک؟

یعنی حتی حضوری یه بارم همدیگه رو ندیدین؟ 

بعد گفته که بهت علاقه منده؟ 

بدون اینکه ببینه؟ 

نتونستم چیزی پیدا کنم که به این رابطه دلخوشت کنم

اگر واقعا علاقه مند بود در اولین فرصت می اومد تو رو میدید تو می دیدیش اگه پسند هم می شدید ودرباره باقی مسائل هم به توافق میرسیدن با یک یا دوتا بزرگتر می اومد ویه حلقه دستت مینداخت میگفت تا سال باباش صبرکنی

من که میگم به گزینه های دیگت فکر کن

یه سوال؟ 

تو این قحطی خواستگار این همه گزینه روی میز روچطور پیدا کردی؟😅

من نمیدونم بهترین انتخاب چیه. ولی کاری که من فکر میکنم میکردم اینه:

اولا خوب 1 سال همونطور که میگید برای شما خیلی زیاده، خوب مثلا بهش بگید: «1 سال خیلیه. من ترجیهم این بود که الان بگید» بعد یه چیزی نزدیک به این بهش بگید: «تا 4 (یا هر عدید که خواستید بین 3 تا 7) ماه دیگه تصمیم نهاییتو بگیر که شروع کنیم آشنایی بیشتر یا نه»

از طرف دیگه شما توی این مدت بگردین دنباله آدمای دیگه. نمیخواد بهش بگید ولی اگه کس دیگری پیدا کردید که بهتر بود خوب با همون ازدواج کنید، اگرم پیدا نکردین بهش بگید

شما درسته که وقتی دیگه ازدواج میکنید باید وفادار باشید و سنگ تمام بگذارید برای همسرتون ولی الان شما نه مجبورید قولی بدید و نه وفاداری داشته باشید.

برای همین اون آقا هم اگه اومد و گفت چرا برای من صبر نمیکنی و فلان شما بگید که مگه شما قول دادی که آخر این یه سال با من ازدواج کنی؟ نه؟ تازه اون موقع میخواد فکر کنی در موردش؟ خوب پس شما هم خودتونو هیچ جوره بند نکردید.

اگه مورد خوبیه و از دست دادنش بده به نظرتون: از این مورد نگهداری کنید تا ایشالا به ثمر برسه

باز هم شما دنباله دیگر موارد برای ازدواج باشین. اگه بهتر پیدا کردین که چه بهتر. اگه هیچ کسی رو پیدا نکردین که: اون آقا بعده چند ماه تصمیمشو میگیره دیگه ته تهش تا 1 سال.

سخت ترین تصمیم فکر کنم این تصمیم باشه: بین صبر کردن برای اون فرد یا یه مرد جدیدی که یکم کم تره از اون فرد.

سلام

خیلی خیلی ممنونم ازدوستان عزیزی که نظراتشون رابیان میکنند وبنده راراهنمایی میکنند.

واقعاازتجربیات ونظراتتون استفاده میکنم.توروخدابرای من دعاکنیدکه زودترتکلیف من مشخص بشه.

درجواب دوستانی که فرمودندکه ایشان که شماراندیده چطوربهتون علاقمندشده؟اگردوستتون داشت حتما میامدوحضوری شمارامیدیدبایدبگم که این آقافعلادرشاهرودکارمیکنه ومن درتهران ساکن هستم برای همین توی این یکماه همدیگرراندیدیم.قراربودعیدغدیربیایندتهران که پدرشون مرحوم شد.

به هرحال ممنون ازراهنناییهاتون.فداتون بشم.🌺🌺🌺

بعددرجواب دوستانی که میگویندخوش بحالت توی این سن اینهمه خواستگارداری بایدبگم که حالا اونطوراهم نیست.خواستگارام کم هستند.

ولی ناگفته نمانه که من یک شغل دولتی ثابت وخوب دارم ، آپارتمان دارم ودکتری حسابداری هم دارم میحونم ودارم پایان نامه مینویسم.خداراشکرچهره خوبی دارم وبه لطف خدا۱۰ ۱۵ سال هم کوچکترازسنم نشان میدهم.تک دخترهم هستم.تنهامشکلم همین سن بالاهست که به خاطرعلاقه به تحصیل سنم زیادی بالارفته.

توروخدادعاکنیدکه زودترمتاهل بشوم.امیدوارم همه شماهم به خواسته دلتون برسید.انشاء الله.

خدمت دوستان عزیزی هم که فرمودندکه این آقاداغدارهست ونبایدازش انتظارجشن ومراسم داشته باشید، بایدعرض کنم که من ازاین آقاتوی این یکسال ،اصلاعروسی وعقدومراسم وجشن نمیخواهم ، حتی ازش خواستگاری رسمی که فامیل وبستگانش به خانه ماهم بیایندرانمی خواهم، فقط تزش میخواهم که خواستگاری خصوصی راانجام بدهندیعنی فقط بامادروخواهرشون تشریف بیاورندمنزل ماوموضوع راجدی کنندوپدرومادرمن ازنزدیک ایشان راببینند.

تازه این خواستگاری محرمانه وخصوصی راهم الان ازشون نمیخواهم ، فقط میخواهم که همدیگرراببینیم وشناخت پیداکنیم واینکه مشاوره وتستهای روانشناسی ومشاوره ژنتیک راانجام بدهیم واینکه تحقیق ازمحل زندگی دوطرف انجام بشه.

به هرحال ازشماکه بابت سوال من وقت میگذاریدومشاوره میدهید، بی نهایت سپاسگزارم.🥰🥰🥰🥰

ببخشیدکه یک سری توضیحات راتیکه تیکه دارم خدمت دوستان عرض میکنم .

خواستم بگم که من هم عموی بزرگم روزعاشورافوت کردندودرواقع منهم تایکسال نمی توانم مراسم وجشن برگزارکنم.همینطورمن تا۲سال دیگه نمی توانم ازپایان نامه  ام دفاع کنم.یعنی تا۲سال دیگه درسم ادامه داره مشکل من این هست که واقعااین آقاتصمیم به ازدواج بامن رادارندیاخیر؟یعنی یکسال منتظرایشانبمانم یاخیر؟

اگراین آقادراین بازه یک سال، رعایت مسائل محرمیت رابکنند، من هیچ مشکلی بامنتظرماندن برای ایشان راندارم.البته بازهم به شرطیکه واقعاقصدازدواج راداشته باشند.

ایکاش زودترزمان میگذشت ومیتوانستم باایشان صریحادراین مواردصحبت کنم ولی فعلا شرتیط روحی این آقااصلامساعدنیست.

اگرقصدایشان برای ازدواج جدی باشدمیتوانیم دراین یکسال برای شناخت بیشترازهمدیگر استفاده کنیم.وخیلی هم خوب هست.

ببخشیدکه یک سری توضیحات راتیکه تیکه دارم خدمت دوستان عرض میکنم .

خواستم بگم که من هم عموی بزرگم روزعاشورافوت کردندودرواقع منهم تایکسال نمی توانم مراسم وجشن برگزارکنم.همینطورمن تا۲سال دیگه نمی توانم ازپایان نامه  ام دفاع کنم.یعنی تا۲سال دیگه درسم ادامه داره مشکل من این هست که واقعااین آقاتصمیم به ازدواج بامن رادارندیاخیر؟یعنی یکسال منتظرایشانبمانم یاخیر؟

اگراین آقادراین بازه یک سال، رعایت مسائل محرمیت رابکنند، من هیچ مشکلی بامنتظرماندن برای ایشان راندارم.البته بازهم به شرطیکه واقعاقصدازدواج راداشته باشند.

ایکاش زودترزمان میگذشت ومیتوانستم باایشان صریحادراین مواردصحبت کنم ولی فعلا شرتیط روحی این آقااصلامساعدنیست.

اگرقصدایشان برای ازدواج جدی باشدمیتوانیم دراین یکسال برای شناخت بیشترازهمدیگر استفاده کنیم.وخیلی هم خوب هست.

من اگر جای شما بودم : 

زندگی عادی خودم رو‌ ادامه میدادم، به ایشون فکر نمیکردم و ارتباطم رو قطع میکردم و میگفتم هر وقت شرایط روحی و خانوادگی شما مناسب بود مجدد مراحل آشنایی رو طی میکنیم

حالا ممکنه تو این مدت با شخص جدیدی آشنا بشید که اگر به ازدواج هم ختم بشه کسی نمیتونه از شما ایرادی بگیره، چون نه قولی به این آقا دادید نه تعهد دارید نه رسما خواستگاری کرده و نه حتی همدیگر رو دیدید ( این دیدن از نزدیک رو دست کم نگیرید خیلی مهم هست چه بسیار افرادی بودن که وقتی همدیگه رو از نزدیک دیدن نظرشون درباره هم عوض شده ) چون یکسری موارد با حرف زدن و عکس رد و‌ بدل کردن مشخص نمیشه

اگر هم همچنان مجرد موندید که در زمان مناسب با ایشون آشنا میشید

راستش شما موقعیت خوبی دارین پس اینم میتونه تاثیر داشته باشه تو خاستگار داشتنتون

شما بهتر شرایط خودتونو میدونین 

ولی من بشخصه هیجوقت حاضر نیستم ب پای کسی بشینم اگر خاستگار بهتری گیر اومد قطعا بهش فکر میکنم ‌‌‌...لزومی نداره وقت و عمرمو صرف نسیه کنم ..‌.با عقل تصمیم میگیرم که بعد پشیمون نشم واسه احساسای بیخودی که معمولا درگیرش میشیم

درپناه حق

چند سال پیش ما رفتیم خواستگاری یه خانمی که دانشجوی دکترا بودن منم مدرکم ارشد بود و هنوزم هست خانواده ها از هم خوششون امد ولی من و ایشون تو جلسه دوم یکم به مشکل خوردیم ولی به اصرار خانواده ها ادامه دادیم. ایشون کلا تلفن جواب نمیداد منم چون تازه آشنا شده بودیم زیاد اصرار نمیکردم و پیگیر نمیشدم. چون ایشون دانشجوی شهرستان بود فقط یکی دوبار هم رو دیدیم این موضوع گذشت تااینکه احساس کردم من به ایشون آویزونم و ایشون از من گریزون یروز با بدبختی و از طریق مادرش هماهنگ کردیم که باهم بریم بیرون ببینم مشکل کجاست شش ماه بود رسما سرکار بودم ایشون هم با کلی ادا اطفار و قر قمپز که اووو‌ من درس دارم و من کار دارم یوقت دم خونه نیایی همسایه ها ببینن و یوقت اونجا نریم کسی ما رو ببینی، بلاخره موافقت کرد که بیاد بیرون اون هم یه منطقه دور از خانه و‌خانواده که آشنایی ایشون رو با من نبینه !!!! بعداز کلی حرف و صحبت ایشون فرمودن آمادگی ازدواج رو نداره چون باید درسش تموم بشه گفتم خب ایرادی نداره منتظر می مونم درست تموم بشه. گفت پس باید قول بدی تو این دوسال مزاحمم نشی گفتم باشه مشکلی نیس مگه تا الان مزاحمت شدم!؟گفت نه ولی خب من اهداف بزرگی برای زندگیم دارم ولی احساس میکنم تو یا هدفی نداری یا اگه داری اهدافت اندازه من بزرگ نیس گفتم سعی میکنم اهدافم بزرگ بشن گفت اصلا اهدافت چیا هست گفتم زندگی آروم و در آرامش و آسایش گفت نه اینا به درد نمیخوره من اهدافم خیلی خیلی بزرگه گفتم دیگه شما ببخشید توان من همینقدره

خلاصه برگشتیم خونه و من دیگه به ایشون زنگ نزدم ولی چند وقت بعدمادرش زنگ زد و پیگیر شد،منم گفتم ببخشید ایشون میخان با کسی ازدواج کنن که در دیانت همچون بهجت در مقام و منزلت همچون نادرشاه افشار و در پول و ثروت همچون بیل گیتس باشن با اهدافی والا ولی من در این حد نیستم مادرش کلی معذرت خواهی کرد و‌گفت الان خودش متوجه شده اشتباه کرده من و پدر و خواهر و برادرش کلی باهاش صحبت کردیم بچمون خیلی حساس و نگرانه، شما که عاقلی شما که فهمیده ای شما باید درکش کنی گفتم چشم درکش میکنم، گذشت و چند ماه بعد باز طبق معمول هیچ خبری ازش نشد و هیچ پیامی رو پاسخ نداد تا اینکه بعداز سه ماه گفت پدرم سرطان گرفته من و خواهرم درگیر ایشون هستیم اگه میشه فعلن در آب نمک بخوابید تا خبرتون کنم گفتم خب به خانواده میگم وظیفه ماست که به عیادت ایشون بیاییم گفت اصلا و ابدا که اگر بیایید روحیه پدر خراب میشه و ... و ما هم نرفتیم و دوباره چند ماهی منتظر در آب نمک غوطه ور موندیم. انقدر گذشت که داشتم کپک میزدم و تقریبا بی خیال جریان شده بودم که یه روز مادرش زنگ زد و گفت «م» از سفر امده اگه میشه یبار دیگه برید بیرون و حرفهای نهایی رو بزنید. من که رفتار این خانم برام خیلی جالب بود فقط میخاستم ببینم ته این ماجرای مضحک چه خواهد شد پس قبول کردم و باز مثل ماموریت غیر ممکن مخفیانه و یواشکی با هلیکوپتر رفتم دنبالشون و با طناب از سقف خونه شون کشیدمش بالا و مثل خفاش شب مخفیانه رفتیم رستورانی دورافتاده تا بقول خودش مبادا کسی ما رو باهم ببینه!!! خلاصه بعداز اینهمه مدت یهو ایشون جویای اهداف شد که در مورد اهدافم تو زندگی و آینده چکار کردم گفتم خب یکم تغییرات دادم گفت یکم فایده نداره، ببین پسرجان من دانشجوی دکترا هستم سال دیگه درسم تموم میشه و عضو هیات علمی میشم و درآمدم اینقدر خواهد شد و میخام درجات استادی رو یکی یکی تی بکشم تا استاد تموم بشم بعد شاید رفتم خارج و اونجا رو هم فتح کردم بعدش امکان داره برم کره مریخ و قس علیهذا حالا تو بگو میخای چکار کنی گفتم ببین دخترجان من ارشدم رو اون روزی که تو به لواشک میگفتی لاف تشک گرفتم و الان نزدیک به ده سال سابقه کار دارم و رییس اداره تو سازمان دولتی هستم ضمن اینکه یه کارگاه کوچولو هم از خودم دارم من همین روند رو ادامه میدم مریخ و ذحل و مشتری هم نمیام و تو از روز اول تمام اینا رو میدونستی حالا اگه داستان عوض شده بفرمایید تا منم باخبر بشم که این هدف هدفی که میگی شما دقیقا یعنی چه گفت نه اصلا فایده نداره الا و بلا همینکه من میگم گفتم ببین خانم محترم من اصلا از اینیکه در کنار شما باشم حالم خوب نیست و هیچ لذتی نمیبرم لطفا زودتر بریم تا شما به دکتراتون برسید منم به زندگیم، بیشتر از این وقت منرو نگیرید من اهداف کوچیکی دارم ولی زندگی شادی داشتم. با خوشی و خرمی ایشون رو دم خونشون پیاده کردم و به این کابوس یکساله برای همیشه پایان دادم

لطفا خودتون رو الاف هیچ بنی بشری نکنید. وقتی اختیار زندگیتون رو گره بزنید به تصمیمات دیگران فقط عمرتون رو هدر میدید بدون اینکه نتیجه ای داشته باشه لحظه لحظه زندگی ارزش داره حالا چه با فلانی چه بدون فلانی

اگه واقعا خواستگار دیگه ای دارید با اون قضایا رو پیش ببرید اون آقا اگه واقعا خواهان شما باشه لااقل حداقل کاری میکنه که شما رو از دست نده یا شما رو دلگرم میکنه نه اینکه شما رو لنگ در هوا رها کنه حالا آیا بیاد آیا نیاد که اگه بیاد هم معلوم نیست واقعا همونی باشه که شما میخواهید و به درد زندگی بخوره 

ایشون بچه شانزده ساله نیست که با از دست دادن پدر بنیان زندگیش از بین بره

چون ایشون تا حالا خواستگاری رسمی نیومده

احتمالش زیاده که اصلا منصرف شده باشه و به این نحو بیان کرده باشه

شما بگین من شرایط روحی شما رو درک میکنم ولی من هم باید برنامه مو برای آینده بدونم و یکسال زمان زیادیه

اگه دیدین بازم بهونه میاره دیگه براش آرزوی موفقیت کنید و باهاش خداحافظی کنید و اصلا از ذهن و زندگیتون بذارید کنار

سلام.   دل بستن به ارتباط پیامکی بدون هیچ شناخت دیگری به نظرت درسته؟ به پای کسی که تعهدی بهتون نداده موندن درسته؟

به سعید

خیلی خوب نوشتید. واقعا روحیمون عوض شد ممنون.

ولی با کلیت حرفتون موافقم. اصلا معلوم نیست این آقا قصد ادامه دادن رابطه رو دارن یا نه

باسلام وممنون ازهمه دوستانی که نظردادندوراهنمایی کردند.مخصوصاازآقاسعیدکه باحوصله تمام جریان خواستگاریشون راشرح دادند.

ممنون حتماازنظرات ذیقیمت همه دوستان استفاده میکنم.انشاء الله همه به لطف خداوند،نیمه گمشده زندگیشان راپیداکنندوهمه به آرامش وخوشبختی برسند.انشاء الله.🌺🌺🌺🌺🙏🙏🙏🙏