خانواده برتر

تا دلت بخواد از این زوجا زیاده

وضعیت امروز کشور کم بی تأثیر نبوده. یعنی طرف میبینه خودش توی فلاکت و ذلت هستش میشینه فکر میکنه میگه بچه میخوام چیکار

طرف میبینه خودش مال دهه های قبل هستش هیچ خیری از زندگی ندیده مادرش ندیده پدرش ندیده خواهر برادرش ندیدن همسایه هاش ندیدن جد و آبادش ندیدن. با خودش میگه خوب چه کاریه حالا

به غیر از این

شرایط زندگی آدما طرز فکرشون اقتصاد خانواده شون دید و نگرششون به زندگی متفاوته و میبینی طرف اصلا حوصله ی بچه داری و نمیدونم دغدغه های اونو نداره

از اون گذشته وضع اقتصادی امروز کشور خیلی خیلی این وسط تأثیر داره من هم توی غربکشور و هم توی شرق کشور دیدم و حتی خواستگارم داشتم که طرف مستقیم گفته خانم محترم همین اول بگم من بچه نمیخوام یا حداقل تا ایکس سال بچه نباشه. که ایکسشم از 7 به بالا منظورش بوده. وقتی دلایلو پرسیدم شرایط گذشته شو شرایط مملکتو نمیدونم جوونی نکردنای خودش زجر کشیدن خودش در کودکی و اینجور بهانه ها رو آورده. یا از شرایط شخصیتیش از جمله بی حوصلگیش گفته

بعضیا هم یه ترسی از پذیرفتن مسوولیت دارن و بچه داری هم که مسوولیت بزرگیه. البته اینا یعنی این دسته کمترن. یعنی کم پیش میاد. توی مملکت ما کمتر آدمی وقتی اسم زن و زندگی و شوهر و بچه میاد به مسوولیت سنگینش فکر میکنه. معمولا سطحی نگرن. اگه نه که این همه زندگی الکی که دور و ورمون میبینیم اصلا تشکیل نمیدادن

ولی من به شخصه ندیدم دور و ورم ازدواج کنن و سر سال اول نه دوم نه سوم نه

چهارم بچه هه رو نیارن. همه شون اوایل جوگیرن و میگن که بچه نمیخوایم ولی حتما سه چهارسالی بگذره حتما بچه رو میارن. تازه اینا دیگه اونایی بودن که نشستن فلسفه بافتن که بچه نه. بچه نه. ولی همش الکی بوده و من از اینایی که گفتن بچه نمیخوایم حتی تاکید میکنم حتی یک مورد هم ندیدم که بعد سه و چارسالی یکی دو تا توی دامنش نبوده باشه. یعنی از 30 و 40 نفری که میشناسم این حرفو اوایل ازدواجشون زدن حتی یک مورد هم نبوده که سر حرفش بایستد. خخخ

محل زندگیشونم متغیر. از شرق تا غرب کشور هستن این سی و چهل نفری که میگم. تازه طرف مقابلشونم اول ازدواج مثل خودشون بوده نظرش روی بچه دارشدن نه اینکه بخوای بگی حتما طرف مقابلشون اجبار کرده. نه. عینا 40 تا آدم بودن حدودا که اکثرا هم دختر یعنی همجنسای خودم که با شوهراشون که اونا هم همین عقیده رو داشتن میشدن 40 تا زوج و 80 نفر آدم که گفتن و سفت و سختم گفتن ولی سر حرفشون نموندن. توی همدان بودن اراک بودن خوزستان بودن مشهد بودن تبریز بودن و خلاصه هر جای این کشور که بخوای فکرشو بکنی

حالا یه سوال

واسه ی چی این سوال واست سوال بوده اصلا. شرایط شمای نوعی با یه زوج دیگه فرق داره. مثلا الان اوضاع این 40 زوج و 80 نفری که من واستون مثال زدم باعث میشه که چه نتیجه گیری بکنید این وسط. اگه دوست داشتید جوابم رو بدید. آخه سوالتون واسم سوال شد واقعا