خانواده برتر

مردان و زنان بی‌همسر خود را همسر دهید، همچنین غلامان و کنیزان صالح و درستکارتان را؛ اگر فقیر و تنگدست باشند، خداوند از فضل خود آنان را بی‌نیاز می‌سازد؛ خداوند گشایش‌دهنده و آگاه است! (نور – 32( 

هرگاه خداوند روزی را برای بندگانش وسعت بخشد، در زمین طغیان و ستم می‌کنند؛ از این‌رو بمقداری که می‌خواهد (و مصلحت می‌داند) نازل می‌کند، که نسبت به بندگانش آگاه و بیناست! (شوری – 27(

خدا روزی را برای هر کس بخواهد (و شایسته بداند) وسیع، برای هر کس بخواهد (و مصلحت بداند،) تنگ قرارمی‌دهد؛ ولی آنها [= کافران‌] به زندگی دنیا، شاد (و خوشحال) شدند؛ در حالی که زندگی دنیا در برابر آخرت، متاع ناچیزی است! (رعد – 26(

و اگر مردمی که در شهرها و آبادیها زندگی دارند ایمان بیاورند و تقوی پیشه کنند برکات آسمان و زمین را بر آنها می‏گشائیم ولی (آنها حقایق را) تکذیب کردند ما هم آنانرا به کیفر اعمالشان مجازات کردیم.  )اعراف – 96)

آیا اهل این آبادیها از این ایمن هستند که عذاب ما شبانه به سراغ آنها بیاید در حالی که در خواب باشند؟ )اعراف – 97(

آیا اهل آبادیها از این ایمنند که عذاب ما، روز به سراغشان بیاید در حالی که سرگرم بازی هستند؟ )اعراف – 98(

آیا آنها از مکر الهی غافلند در حالی که از مکر (و مجازات) خدا جز زیانکاران ایمن نخواهند بود. )اعراف – 99)

آیا کسانی که وارث روی زمین بعد از صاحبان قبلی آن می‏شوند عبرت نمی‏گیرند که اگر بخواهیم آنها را نیز به گناهانشان هلاک می‏کنیم و بر دلهایشان مهر می‏نهیم تا (صدای حق را) نشنوند. (اعراف – 100)

آیا مردم گمان کردند همین که بگویند: «ایمان آوردیم‏»، به حال خود رها می ‏شوند و آزمایش نخواهند شد؟! (2 – عنکبوت)

ما کسانى را که پیش از آنان بودند آزمودیم (و اینها را نیز امتحان می ‏کنیم)؛ باید علم خدا درباره کسانى که راست می گویند و کسانى که دروغ می ‏گویند تحقق یابد! (3 – عنکبوت)

قطعا همه شما را با چیزى از ترس، گرسنگى، و کاهش در مالها و جانها و میوه‏ها، آزمایش مى‏کنیم؛ و بشارت ده به استقامت‏ کنندگان! (155-بقره)
امّا انسان هنگامی که پروردگارش او را برای آزمایش، اکرام می‌کند و نعمت می‌بخشد (مغرور می‌شود و) می‌گوید: «پروردگارم مرا گرامی داشته است!» (فجر – 15)
و امّا هنگامی که برای امتحان، روزیش را بر او تنگ می‌گیرد (مأیوس می‌شود و) می‌گوید: «پروردگارم مرا خوار کرده است!» (فجر – 16)
چنان نیست که شما می‌پندارید؛ شما یتیمان را گرامی نمی‌دارید، (فجر – 17)

و یکدیگر را بر اطعام مستمندان تشویق نمی‌کنید، (فجر – 18)

و میراث را (از راه مشروع و نامشروع) جمع کرده می‌خورید، (فجر – 19)

و مال و ثروت را بسیار دوست دارید (و بخاطر آن گناهان زیادی مرتکب می‌شوید)! ( فجر – 20)

و در کتب ابراهیم، همان کسى که وظیفه خود را بطور کامل ادا کرد، (نجم - 37)

که هیچ کس بار گناه دیگرى را بر دوش نمى‏گیرد، (نجم - 38)

و اینکه براى انسان بهره‏اى جز سعى و کوشش او نیست، (نجم - 39)

و اینکه تلاش او بزودى دیده مى‏شود، (نجم - 40)

سپس به او جزاى کافى داده خواهد شد! (نجم - 41)

سوگند به اسبان دونده (مجاهدان) در حالى که نفس‏زنان به پیش مى‏رفتند، (عادیات - 1)

و سوگند به افروزندگان جرقه آتش (در برخورد سمهایشان با سنگهاى بیابان)، (عادیات - 2)

و سوگند به هجوم آوران سپیده دم (عادیات - 3)

که گرد و غبار به هر سو پراکندند، (عادیات - 4)

و (ناگهان) در میان دشمن ظاهر شدند، (عادیات - 5)

که انسان در برابر نعمتهاى پروردگارش بسیار ناسپاس و بخیل است؛ (عادیات - 6)

و او خود (نیز) بر این معنى گواه است! (عادیات - 7)

و او علاقه شدید به مال دارد! (عادیات - 8)

آیا نمى‏داند در آن روز که تمام کسانى که در قبرها هستند برانگیخته مى‏شوند، (عادیات - 9)

و آنچه در درون سینه‏هاست آشکار مى‏گردد، (عادیات - 10)

در آن روز پروردگارشان از آنها کاملا باخبر است! (عادیات - 11)

و هنگامى که بندگان من، از تو در باره من سؤال کنند، (بگو:) من نزدیکم! دعاى دعا کننده را، به هنگامى که مرا می خواند، پاسخ می ‏گویم! پس باید دعوت مرا بپذیرند، و به من ایمان بیاورند، تا راه یابند (و به مقصد برسند!) (بقره – 186)

بدانید زندگى دنیا تنها بازى و سرگرمى و تجمل پرستى و فخرفروشى در میان شما و افزون طلبى در اموال و فرزندان است، همانند بارانى که محصولش کشاورزان را در شگفتى فرو مى‏برد، سپس خشک مى‏شود بگونه‏اى که آن را زردرنگ مى‏بینى؛ سپس تبدیل به کاه مى‏شود! و در آخرت، عذاب شدید است یا مغفرت و رضاى الهى؛ و (به هر حال) زندگى دنیا چیزى جز متاع فریب نیست! (حدید - 20)

به پیش تازید براى رسیدن به مغفرت پروردگارتان و بهشتى که پهنه آن مانند پهنه آسمان و زمین است و براى کسانى که به خدا و رسولانش ایمان آورده‏اند؛ آماده شده است، این فضل خداوند است که به هر کس بخواهد مى‏دهد؛ و خداوند صاحب فضل‏عظیم است! (حدید -21)

هیچ مصیبتى (ناخواسته) در زمین و نه در وجود شما روى نمى‏دهد مگر اینکه همه آنها قبل از آنکه زمین را بیافرینیم در لوح محفوظ ثبت است؛ و این امر براى خدا آسان است! (حدید -22)

این بخاطر آن است که براى آنچه از دست داده‏اید تاسف نخورید، و به آنچه به شما داده است دلبسته و شادمان نباشید؛ و خداوند هیچ متکبر فخرفروشى را دوست ندارد! (حدید -23)

همانها که بخل مى‏ورزند و مردم را به بخل دعوت مى‏کنند؛ و هر کس (از این فرمان) روى‏گردان شود، (به خود زیان مى‏رساند نه به خدا)، چرا که خداوند بى‏نیاز و شایسته ستایش است! (حدید -24)

نیکى آن نیست که روى خود به جانب مشرق و مغرب کنید، بلکه نیکوکار کسى است که به خدا و روز بازپسین و فرشتگان و کتاب خدا و پیامبران ایمان آورد. و مال خود را، با آنکه دوستش دارد، به خویشاوندان و یتیمان و درماندگان و مسافران و گدایان و دربندماندگان ببخشد. و نماز بگزارد و زکات بدهد. و نیز کسانى هستند که چون عهدى مى‌بندند بدان وفا مى‌کنند. و آنان که در بینوایى و بیمارى و به هنگام جنگ صبر مى‌کنند، اینان راستگویان و پرهیزگارانند. (بقره - 177)

هرگز دستت را بر گردنت زنجیر مکن، (و ترک انفاق و بخشش منما) و بیش از حدّ (نیز) دست خود را مگشای، تا مورد سرزنش قرار گیری و از کار فرومانی! (اسراء - 29)

ما همه شما را قطعاً می‌آزمائیم تا معلوم شود مجاهدان واقعی و صابران از میان شما کیانند، و اخبار شما را بیازماییم! (محمد - 31)

کسانى که کافر شدند، براى آنان تفاوت نمى‏کند که آنان را (از عذاب الهى) بترسانى یا نترسانى؛ ایمان نخواهند آورد. (بقره - 6)

خدا بر دلها و گوشهاى آنان مهر نهاده؛ و بر چشمهایشان پرده‏اى افکنده شده؛ و عذاب بزرگى در انتظار آنهاست. (بقره - 7)

گروهى از مردم کسانى هستند که مى‏گویند: «به خدا و روز رستاخیز ایمان آورده ‏ایم.» در حالى که ایمان ندارند. (بقره - 8)

مى‏خواهند خدا و مؤمنان را فریب دهند؛ در حالى که جز خودشان را فریب نمى‏دهند؛ (اما) نمى‏فهمند. (بقره - 9)

در دلهاى آنان یک نوع بیمارى است؛ خداوند بر بیمارى آنان افزوده؛ و به خاطر دروغ هایى که میگفتند، عذاب دردناکى در انتظار آنهاست. (بقره - 10)

و هنگامى که به آنان گفته شود: «در زمین فساد نکنید» مى‏گویند: «ما فقط اصلاح ‏کننده ‏ایم ! (بقره - 11)

آگاه باشید! اینها همان مفسدانند؛ ولى نمى‏فهمند. (بقره - 12)

و هنگامى که به آنان گفته شود: «همانند (سایر) مردم ایمان بیاورید!» مى‏گویند: «آیا همچون ابلهان ایمان بیاوریم؟!» بدانید اینها همان ابلهانند ولى نمى‏دانند! (بقره - 13)

شاید (ابلاغ) بعض آیاتی را که به تو وحی می‌شود، (بخاطر عدم پذیرش آنها) ترک کنی (و به تأخیر اندازی)؛ و سینه‌ات از این جهت تنگ (و ناراحت) شود که می‌گویند: «چرا گنجی بر او نازل نشده؟! و یا چرا فرشته‌ای همراه او نیامده است؟!» (ابلاغ کن، و نگران و ناراحت مباش! چرا که) تو فقط بیم دهنده‌ای؛ و خداوند، نگاهبان و ناظر بر همه چیز است (؛ و به حساب آنان می‌رسد)! (هود - 12)

در جواب اینکه چرا در جامعه بچه های فقیر وجود داره؟! و اینکه بدونیم قرار نیست بعد از ازدواج حتما پولدار آنچنانی بشیم هر چند ممکنه هم بشیم.

اول بذارین ببینم هدف از آفرینش ما چیه؟ آیا قبول دارین ما واسه ابدیت آفریده شدیم؟ آیا قبول دارین ما دیگه قرار نیست، نیست بشیم و خدا ما رو آفریده که باشیم اونم تا ابد؟ اصلا تا حالا فکر کردین ابدیت یعنی چی؟ آیا فکر کردین خدای مقتدر ما یگانه ست و اگه اراده کنه می تونه هر آنچه که از اول تا آخر آفریده رو به عدم تبدیل کنه؟ خب به نظر شما خدای یگانه ما با این عظمتش با این نظم آفرینشش با این نظم آفرینش موجودات و اتم ها و سلول ها با این نظم در کرات آسمانی، با این نظم در رفت و آمد زمین و نیروی جاذبه بین کرات و ... هدفش از آفرینش منو شما چی بوده؟ بیایم تو این جهان یه مثلا 80 سال زندگی کنیم و یه سری سختی بکشیم و یه سری از لذت ها رو تجربه کنیم و اون جهان هم بریم بهشت تا ابد کیف کنیم؟ بابا خیلی هدف بالاتره! خیلیییییییی! بابا خدا می خواد از تمام وجود به این ایمان داشته باشیم و با تک تک سلول های وجودمون به این برسیم که فقط خداست. فقط فقط اونه که اگه اراده کنه هیچی تو این این جهان نیست و به عدم تبدیل میشه.

و ما جن و انس را نیافریدیم مگر برای اینکه مرا پرستش کنند.  (ذاریات – 56)

او کسی که مرگ و زندگی را آفرید تا شما را آزمایش کند که کدامین نفر بهتر عمل می‌کند.  (ملک – 2)

خب الان خدا ما رو گذاشته تو دنیایی با یه سری قوانین که بتونیم خودمونو واسه ابدیتی که قراره مهمون خدا باشیم آماده بشیم. حالا فرض کنید یه نفر می خواد 80 سال عمر کنه. من یه سوال می پرسم 80 تقسیم بر بی نهایت چی میشه؟ بچه های که ریاضی شون بهتر باشه می دونن چند میشه! میشه صفر مثبت. یعنی یه اپسیلون. در صورتی که ما توی فرضیات ریاضی بی نهایت رو داریم و توی فیزیک بی نهایت نداریم یعنی مثلا فاصله بین کرات (مثل فاصله زمین و خورشید) نسبت به فاصله بین دو تیر برق متوالی، بی نهایت فرض میشه در صورتی که در فیزیک و در واقع بی نهایت نیستش.

در صورتی که ما توی جهان دیگه قراره ابدیت واقعی و نه فرضیات فیزیک رو تجربه کنیم. اونجا دیگه قرار نیستش مثلا 50 میلیارد سال رو تجربه کنیم. قراره ابدیت واقعی رو تجربه کنیم.

و یاد کن روزی را که خدا آنان را (در قیامت) گرد می آورد، در حالی که گویا (در دنیا) جز ساعتی از روز درنگ نکرده اند، (قسمتی از آیه 45 یونس)

این زندگی دنیا چیزی جز سرگرمی و بازی نیست؛ و زندگی واقعی سرای آخرت است، اگر می‌دانستند! (عنکبوت – 64)

خب یه عده ممکنه بگن ما توی اون جهان دیگه قراره تا ابد چکار کنیم؟! حوصلمون سر میره! یه چیزی به نظر شما همون طوری که خدا تو این دنیا این قوانین رو تعریف کرده که ما اگه بدنمون بسیار ورزیده باشه و از دیدن مناظری لذت ببریم و از خوردن بعضی از غذاها خیلی لذت ببریم نمی تونه کاری کنه و قوانین رو عوض کنه؟! یعنی مثلا ممکنه ما از تکرار  خیلی از چیزای این دنیا حوصلمون سر بره و واسمون تکراری بشه ولی توی اون دنیا برای نیکوکاران، خدا نمی تونه قوانین رو طوری عوض کنه که از تکرار یه چیزی نه تنها حوصلمون سر نره بلکه لذت هم ببریم. یعنی خدا کاری نمی تونه بکنه که توی اون جهان مثلا از یه لیوان آب خوردن چنان لذتی ببریم که توی این جهان اگه تمام لذتهای حلال (مثلا جنسی در ازدواج و لذت خوردن بعضی غذاها و ...) هم جمع بشن به این لذت آب خوردن توی اون دنیا نرسه؟!

ما اومدیم توی همین دنیایی که در برابر آخرت متاع ناچیزیه و برای یه ابدیت واقعی آماده بشیم. خب حالا چون این دنیا در برابر آخرت متاع ناچیزیه و ما هم اومدیم که واسه یه ابدیت عشق به خدا آماده بشیم آیا باید از صبح تا شب نماز بخونیم و روزه بگیریم و فقط دعا کنیم و بگیم ای خدا من اصلا نمی خوام کار کنم! من نمی خوام تلاش کنم. من فقط تو رو می خوام. من فقط عشق تو رو می خوام. به نظر شما این درسته؟! معلومه که درست نیست! خدا یه سری قوانین هم واسه ما گذاشته. (همون اسلام واقعی) یعنی اگه می خواهیم به عشق واقعی خدا برسیم باید با همون قوانینی که خدا واسمون گذاشته به عشق خدا برسیم.

آیات زیر رو بخونیم:

(بیاد آورید) هنگامی را که موسی به قوم خود گفت ای قوم! نعمت خدا را بر خود متذکر شوید هنگامی که در میان شما پیامبرانی قرار داد (و زنجیر استعمار فرعونی را شکست) و شما را صاحب اختیار خود قرار داد و به شما چیزهائی بخشید که به هیچیک از جهانیان نداده بود. (مائده – 20)

ای قوم! به سرزمین مقدسی که خداوند برای شما مقرر داشته وارد شوید و به پشت سر خود باز نگردید (و عقب نشینی نکنید) که زیانکار خواهید شد. (مائده – 21)

گفتند ای موسی در آن (سرزمین) جمعیتی ستمگرند و ما هرگز وارد آن نمی‏شویم تا آنها خارج شوند، اگر آنها از آن خارج شوند ما وارد خواهیم شد! (مائده – 22)

دو نفر از مردانی که از خدا می‏ترسیدند و خداوند به آنها نعمت (عقل و ایمان و شهامت) داده بود گفتند شما وارد دروازه شهر آنان شوید هنگامی که وارد شدید پیروز خواهید شد و بر خدا توکل کنید اگر ایمان دارید. (مائده – 23)

(بنی اسرائیل) گفتند ای موسی تا آنها در آنجا هستند ما هرگز وارد آن نخواهیم شد، تو و پروردگارت بروید و (با آنان) جنگ کنید، ما همینجا نشسته‏ ایم!! (مائده – 24)

(موسی) گفت: پروردگارا! من جز بر خود و برادرم تسلطی ندارم، پس میان ما و این گروه نافرمان و بدکار جدایی انداز. (مائده – 25)

خداوند (به موسی) فرمود: این سرزمین تا چهل سال بر آنها ممنوع است (و به آن نخواهند رسید) پیوسته در زمین سرگردان خواهند بود و درباره (سرنوشت) این جمعیت گنهکار غمگین مباش. (مائده – 26)

خب قوم بنی اسرائیل بعد از اینکه خدا با معجزه و شکافته شدن دریا نجاتشون داد، مشاهده می کنید که چی میگن؟ آیا اینها الان خدا رو خواستن یا راحتی این دنیا رو؟

پس می بینین ما بعد از ایمان به یگانگی خدا باید بریم سمت عمل و تلاش و مبارزه. اسلام این نیست که بشینی دعا کنی فقط و تلاش نکنی. باید مبارزه کرد.

خب الان خدا توی دنیایی ما رو قرار داده که هر عملی یه نتایجی داره. قبول دارین آتشی به اندازه کافی می تونه بدن رو بسوزونه و اونو بکشه؟ حالا اگه یه شخص بگه من می خوام سوره ناس و فلق رو بخونم و با توکل بر خدا می خوام خودمو بندازم تو همون آتش به امید اینکه خدا واسه من اون قانون سوختن آتش رو برداره! آیا منطقیه؟ آیا خدا قراره با معجزه واسه هر چیزی بر خلاف قوانین طبیعی که گذاشته عمل کنه؟ حالا چرا خدا واسه حضرت ابراهیم این معجزه رو انجام داد و آتش رو واسش گلستان کرد؟ آیا غیر این بود که حضرت ابراهیم هدفش فقط خدا بوده و مثل یه مبارز واقعی رفته با کفر جنگیده و کلا هدفش مثل این شخص نبوده که بیاد بگه من می خوام همین جوری الکی خودمو با توکل بر خدا بندازم تو آتیش. آیا غیر این بوده که کافران می خواستن حضرت ابراهیم رو بندازن تو آتش و خود حضرت اصلا هدفش چیزی دیگه بود؟ آیا غیر این بوده این حضرت اونقدر همه چیز رو فقط واسه عشق خدا خواسته که حاضر شده حتی فرزندشو به خاطر دستور خدا قربانی کنه؟

پس می بینین که قرار نیست خدا تو این دنیا با معجزه و دعا همه کارها رو انجام بده. و هر عملی یه نتایجی داره.

خب الان آیات زیر رو بخونیم:

مردان و زنان بی‌همسر خود را همسر دهید، همچنین غلامان و کنیزان صالح و درستکارتان را؛ اگر فقیر و تنگدست باشند، خداوند از فضل خود آنان را بی‌نیاز می‌سازد؛ خداوند گشایش‌دهنده و آگاه است! ( 32 نور)

و کسانى که (وسیله) زناشویى نمى‏ یابند باید عفت ورزند تا خدا آنان را از فضل خویش بى ‏نیاز گرداند. (قسمتی از آیه 33 نور)

و فرزندانتان را از ترس فقر، نکشید! ما آنها و شما را روزى مى‏دهیم؛ مسلما کشتن آنها گناه بزرگى است! (اسراء - 31)

هرگاه خداوند روزی را برای بندگانش وسعت بخشد، در زمین طغیان و ستم می‌کنند؛ از این‌رو بمقداری که می‌خواهد (و مصلحت می‌داند) نازل می‌کند، که نسبت به بندگانش آگاه و بیناست! (شوری - 27)

خدا روزی را برای هر کس بخواهد (و شایسته بداند) وسیع، برای هر کس بخواهد (و مصلحت بداند،) تنگ قرارمی‌دهد؛ ولی آنها [= کافران‌] به زندگی دنیا، شاد (و خوشحال) شدند؛ در حالی که زندگی دنیا در برابر آخرت، متاع ناچیزی است! (رعد  - 26)

آیا مردم گمان کردند همین که بگویند :«ایمان آوردیم‏»، به حال خود رها می ‏شوند و آزمایش نخواهند شد؟! (2 – عنکبوت)

ما کسانى را که پیش از آنان بودند آزمودیم (و اینها را نیز امتحان می ‏کنیم)؛ باید علم خدا درباره کسانى که راست می گویند و کسانى که دروغ می ‏گویند تحقق یابد! (3 – عنکبوت )

قطعا همه شما را با چیزى از ترس، گرسنگى، و کاهش در مالها و جانها و میوه‏ها، آزمایش می کنیم؛ و بشارت ده به استقامت‏ کنندگان! (155-بقره )

خب آیا الان خدا داره میگه که اگه فقیر باشیم به خاطر فقر از ازدواج دوری کنیم؟! مطمئن باشید اگه به خدا ایمان داشته باشیم و نیکوکار و البته تلاش گر به اون اندازه ای که خدا مصلحت بدونه واسمون روزی می فرسته. دقت کنید اینجا خدا نگفته قراره ماشین و خونه و درآمد متوسط رو به بالا واسمون بفرسته! البته چه بسا خدا واسه بعضی از بندگان نیکوکارش بعد از ازدواج خیلی بیشتر از اینها هم بفرسته که البته باز به تلاش شخص و البته خواست خدا بستگی داره. یا خدا نگفته که چون ازدواج کردیم دیگه قراره هیچ مشکل مالی توی زندگیمون نداشته باشیم! چه بسا پول متوسط برای یه فقیر چنان برای آخرت اون فقیر بد باشه که تصورش رو هم نتونین بکنین. یعنی ممکنه همین که اون فقیر پولدار بشه باعث طغیان و ستمش به دیگران بشه!

حالا یه نکته بسیار مهم: یه عده بی شرف از همین ممکنه سوء استفاده کنن! یعنی فرض کنین یه جامعه فقیر باشه و یه عده از مسئول های اون جامعه با همین حرفا و با یه سری رفتار ها کاری کنن که اون جامعه خیال کنه که فقری که اون جامعه بهش دچار شده تقدیر تغییر ناپذیر خداست! در صورتی که اینکه فقر یا پولداری باعث طغیان یه بنده میشه یا نه رو خدا تشخیص میده نه اون بی شرف ها! همین سوء استفاده از دین یکی از دلایل بدبینی بعضی ها به دینه اسلام شده! در صورتی که مشکل از اسلام نیست، مشکل از اجرا نشدن واقعی اسلام حقیقی در اون جامعه هستش.

و اینکه میگن فلانی رو ببینید که بعد از ازدواج سختی های زیادی کشیده! اول اینکه شما واقعا نمیدونین بین دل اون فلانی و خدا چی می گذره. اصلا اون فلانی به خدا و کمکش ایمان داره؟ آیا اون فرد ایمان داره ولی ایمانش ضعیفه و خدا می خواد با آزمایش و یه سری چیزا کاری کنه که اون شخص ایمانش بیشتر بشه؟ و دوم اینکه اگه بگیریم این شخص آدمی هستش که بسیار به خدا ایمان داره و سختی های زندگی و آزمایش هایی رو که خدا واسش میاره رو با عشق به خدا و کمک خواستن از خودش تحمل می کنه. و همون طبق اول متن خودشو واسه ابدیتی برای عشق به خدا آماده میکنه. خب الان از بیرون یه عده ممکنه بگن ببین فلانی چقدر زندگیش سخت و مثلا بگن چقدر بیچارست! چون دارن از دید ظواهر این دنیا و از دید مالی اون بنده خدا رو قضاوت می کنن.در صورتی که ممکنه خبر نداشته باشن همین شخص چنان درجه اش پیش خدا بالا باشه که بعدا بهش غبطه بخورن.

 شما از کجا می دونین که اون بنده های فقیری که ایمان به خدا دارند و زندگیشون رو واسه رضای خدا گذاشتن خیلی خیلی از اون زوج ثروتمند لذت بیشتری از دنیا نمیبره؟

و حالا اینکه چرا بعضی از بچه ها توی جامعه فقیر هستن؟ اول اینکه ما دقیقا نمیدونیم فقر برای اون بچه ها بهتره یا مثلا پول متوسط و یا ثروتمندی! منظورم هم این دنیا و به خصوص ابدیتشونه! ولی آیا این دلیل میشه که ما دست روی دست بذاریم و به اون فقیران کمک نکنیم؟ آیه زیر رو بخونیم:

و هنگامى که به آنان گفته شود: «از آنچه خدا به شما روزى کرده انفاق کنید!» کافران به مؤمنان مى‏گویند: «آیا ما کسى را اطعام کنیم که اگر خدا می ‏خواست او را اطعام می ‏کرد؟! (پس خدا خواسته است او گرسنه باشد)، شما فقط در گمراهى آشکارید!» (یس - 47)

پس نکته همین جاست که فقط خدا هستش که می دونه فقر برای اون فقیر ها بهتره یا مثلا پول متوسط و یا ثروتمندی! ولی ما نمی دونیم! پس ما باید کمک کنیم به فقیران و نیازمندان جامعه! تو همین آیه ببینید کافران چه دلیلی واسه کمک نکردن به فقرا آوردن! گفتن خدا خواسته اون ها فقیر بمونند پس ما هم کمک نمکنیم! این همون سوء استفاده بعضی از مسولین از دین هم میشه که گفتم. خلاصه اینکه ما باید به این فقیران انفاق کنیم و اون دیگه خداست که تشخیص میده که فقر برای اون فقیر ها بهتره یا مثلا پول متوسط و یا ثروتمندی.

واسه کسانی که ممکنه بگن مثلا غرب رو نگاه کن چقدر پیشرفت کردن چون مثلا دین رو از خیلی چیزها کنار گذاشتن! باید بگم این دینی که الان توی جامعه هستش دین واقعی اسلام نیستش! بعدش لذت های مادی این دنیا هم دلیل بر ابدیت خوب داشتن هم نیستش! مسائل رو با هم قاطی نکنیم.

اگه ما اسلام واقعی رو اجرا می کردیم به نظرم شاید الان ابرقدرت جهان بودیم. به قدری که به تلاش و مبارزه و توکل و علم آموزی و عدالت و ... توی اسلام سفارش شده. یعنی مثلا ما باید روی اقتصادمون اون قدر کار کنیم و متکی به چیزهای داخلی باشیم که کشورهای دیگه جرئت نکنن که بخوان به اقتصاد ما ضرر بزنن. خب اولای متن گفتم هر عملی یه نتایجی داره! خب ما الان روی اقتصادمون کار نکردیم به اون صورت! بعدش مسلمه که تو اینجور وضعی فقیرهای جامعه خیلی زیاد میشن! خدا می تونه معجزه کنه و فقر رو از بین ببره ولی اینجوری خیلی از نظم ها به هم نمی خوره به نظرتون؟

خدا یه قوانینی گذاشته تو دنیا! خب الان اگه همه مردم خودشونو در برابر فقرا مسئول بدونن و در حد وسعشون کمک کنن به نظر شما تعداد بچه های فقیر هم کم نمیشه؟ خب وقتی توی جامعه این کار کمک به فقرا که تو قرآن بارها بارها اومده کمرنگ بشه آیا نتیجه طبیعیش این نمیشه که فقیرها هم تعداشون بالا بره و طبعات خیلی بدی واسه جامعه داشته باشه؟

الان این وضع پیش اومده برای جامعه هم واسه خیلی ها ممکنه مجازات باشه (مجازاتی که شاید باعث برگشت واقعی این عده به خدا بشه) و واسه یه عده دیگه هم ممکنه آزمایش هایی باشه که باعث افزایش درجات اونها پیش خدا باشه و واسه یه عده هم ممکنه که به خاطر اینکه با پول های حرام دارن لذت میبرن افزایش عذاب برای ابدیتشون باشه. و نکته اینجاست که این خداست که تشخیص میده چی به صلاح بنده ش هستش ولی ما که نمیدونیم دقیقا، پس ما باید تلاش کنیم به نوبه خودمون که مثلا با فقر جامعه مبارزه کنیم چون که فقر خیلی خیلی می تونه واسه جامعه ضرر داشته باشه.

آیات زیر رو هم بخونیم:

و اگر مردمی که در شهرها و آبادیها زندگی دارند ایمان بیاورند و تقوی پیشه کنند برکات آسمان و زمین را بر آنها می‏گشائیم ولی (آنها حقایق را) تکذیب کردند ما هم آنانرا به کیفر اعمالشان مجازات کردیم.  )اعراف – 96)

براى انسان، مامورانى است که پى در پى، از پیش رو، و از پشت سرش او را از فرمان خدا ( حوادث غیر حتمى) حفظ می کنند؛ (اما) خداوند سرنوشت هیچ قوم (و ملتى) را تغییر نمی ‏دهد مگر آنکه آنان آنچه را در خودشان است تغییر دهند! و هنگامى که خدا اراده سوئى به قومى (بخاطر اعمالشان) کند، هیچ چیز مانع آن نخواهد شد؛ و جز خدا، سرپرستى نخواهند داشت! (11-رعد)

گروهى از مردم کسانى هستند که می ‏گویند: «به خدا و روز رستاخیز ایمان آورده ‏ایم.» در حالى که ایمان ندارند. (بقره - 8 )

و هنگامى که به آنان گفته شود: «همانند (سایر) مردم ایمان بیاورید!» می گویند: «آیا همچون ابلهان ایمان بیاوریم؟!» بدانید اینها همان ابلهانند ولى نمی ‏دانند! (بقره - 13 )

مشرکان گفتند: «اگر خدا می ‏خواست، نه ما و نه پدران ما، غیر او را پرستش نمی ‏کردیم؛ و چیزى را بدون اجازه او حرام نمی ‏ساختیم!» (آری،) کسانى که پیش از ایشان بودند نیز همین کارها را انجام دادند؛ ولى آیا پیامبران وظیفه‏ اى جز ابلاغ آشکار دارند؟! (نحل – 35)

بزودى مشرکان (براى تبرئه خویش) مى‏گویند: «اگر خدا می ‏خواست، نه ما مشرک می ‏شدیم و نه پدران ما؛ و نه چیزى را تحریم می ‏کردیم!» کسانى که پیش از آنها بودند نیز، همین گونه دروغ می ‏گفتند؛ و سرانجام (طعم) کیفر ما را چشیدند. بگو: «آیا دلیل روشنى (بر این موضوع) دارید؟ پس آن را به ما نشان دهید؟ شما فقط از پندارهاى بی ‏اساس پیروى می ‏کنید، و تخمین هاى نابجا می ‏زنید.» (انعام - 148)

بگو: «دلیل رسا (و قاطع) براى خداست (دلیلى که براى هیچ کس بهانه ‏اى باقى نمی گذارد). و اگر او بخواهد، همه شما را (به اجبار) هدایت مى‏کند. (ولى چون هدایت اجبارى بی ‏ثمر است، این کار را نمی ‏کند.)» (انعام - 149)

و اگر خدا می ‏خواست، همه شما را امت واحدى قرارمی ‏داد؛ (و همه را به اجبار وادار به ایمان مى‏کرد؛ اما ایمان اجبارى فایده ‏اى ندارد!) ولى خدا هر کس را بخواهد (و شایسته بداند) گمراه، و هر کس را بخواهد (و لایق بداند) هدایت می ‏کند! (به گروهى توفیق هدایت داده، و از گروهى سلب می ‏کند!) و یقینا شما از آنچه انجام می ‏دادید، بازپرسى خواهید شد! (93 – نحل)

زندگى دنیا، چیزى جز بازى و سرگرمى نیست! و سراى آخرت، براى آنها که پرهیزگارند، بهتر است! آیا نمی ‏اندیشید؟! (انعام - 32)

ما می ‏دانیم که گفتار آنها، تو را غمگین می ‏کند؛ ولى (غم مخور! و بدان که) آنها تو را تکذیب نمی ‏کنند؛ بلکه ظالمان، آیات خدا را انکار می ‏نمایند. (انعام - 33)

پیش از تو نیز پیامبرانى تکذیب شدند؛ و در برابر تکذیبها، صبر و استقامت کردند؛ و (در این راه،) آزار دیدند، تا هنگامى که یارى ما به آنها رسید. (تو نیز چنین باش! و این، یکى از سنتهاى الهى است؛) و هیچ چیز نمی ‏تواند سنن خدا را تغییر دهد؛ و اخبار پیامبران به تو رسیده است. (انعام - 34)

و اگر اعراض آنها بر تو سنگین است، چنانچه بتوانى نقبى در زمین بزنى، یا نردبانى به آسمان بگذارى (و اعماق زمین و آسمانها را جستجو کنى، چنین کن) تا آیه (و نشانه دیگرى) براى آنها بیاورى! (ولى بدان که این لجوجان، ایمان نمی ‏آورند!) اما اگر خدا بخواهد، آنها را (به اجبار) بر هدایت جمع خواهد کرد. (ولى هدایت اجبارى، چه سودى دارد؟) پس هرگز از جاهلان مباش! (انعام - 35)

تنها کسانى (دعوت تو را) می ‏پذیرند که گوش شنوا دارند؛ اما مردگان (و آنها که روح انسانى را از دست داده‏ اند، ایمان نمی ‏آورند؛ و) خدا آنها را (در قیامت) برمی ‏انگیزد؛ سپس به سوى او، بازمی ‏گردند. (انعام - 36)

و گفتند: «چرا نشانه (و معجزه‏ اى) از طرف پروردگارش بر او نازل نمی ‏شود؟!» بگو: «خداوند، قادر است که نشانه ‏اى نازل کند؛ ولى بیشتر آنها نمی ‏دانند!» (انعام - 37)

ما به سوى امتهایى که پیش از تو بودند، (پیامبرانى) فرستادیم؛ (و هنگامى که با این پیامبران به مخالفت برخاستند،) آنها را با شدت و رنج و ناراحتى مواجه ساختیم؛ شاید (بیدار شوند و در برابر حق،) خضوع کنند و تسلیم گردند! (انعام - 42)

چرا هنگامى که مجازات ما به آنان رسید، (خضوع نکردند و) تسلیم نشدند؟! بلکه دلهاى آنها قساوت پیدا کرد؛ و شیطان، هر کارى را که می کردند، در نظرشان زینت داد! (انعام - 43)

(آرى،) هنگامى که (اندرزها سودى نبخشید، و) آنچه را به آنها یادآورى شده بود فراموش کردند، درهاى همه چیز (از نعمتها) را به روى آنها گشودیم؛ تا (کاملا) خوشحال شدند (و دل به آن بستند)؛ ناگهان آنها را گرفتیم (و سخت مجازات کردیم)؛ در این هنگام، همگى مایوس شدند؛ (و درهاى امید به روى آنها بسته شد). (انعام - 44)

و (به این ترتیب،) دنباله (زندگى) جمعیتى که ستم کرده بودند، قطع شد. و ستایش مخصوص خداوند، پروردگار جهانیان است. (انعام - 45)

بگو: «من نمی ‏گویم خزاین خدا نزد من است؛ و من، (جز آنچه خدا به من بیاموزد،) از غیب آگاه نیستم! و به شما نمی ‏گویم من فرشته‏ ام؛ تنها از آنچه به من وحى می ‏شود پیروى می ‏کنم.» بگو: آیا نابینا و بینا مساویند؟! پس چرا نمی اندیشید؟!» (انعام - 50)

و به وسیله آن (قرآن)، کسانى را که از روز حشر و رستاخیز می ‏ترسند، بیم ده! (روزى که در آن،) یاور و سرپرست و شفاعت‏ کننده‏اى جز او ( خدا) ندارند؛ شاید پرهیزگارى پیشه کنند! (انعام - 51)

اگر از بیشتر کسانى که در روى زمین هستند اطاعت کنى، تو را از راه خدا گمراه مى کنند؛ (زیرا) آنها تنها از گمان پیروى می ‏نمایند، و تخمین و حدس (واهى) می ‏زنند. (انعام -116)