خانواده برتر

به مهنا

1-      حقیقتش نظرم در مورد دختر هم سن خودم و حتی 1-2 سال کوچیکتر اصلا مساعد نیست، به نظرم از سن ازودواجش (برا من) گذشته و شور و اشتیاق جوونی رو نداره. اختلاف سنی حداقل 3 مد نظرم هست.

2-      نه فکر نمی کنم، حتی با شرایط بهتر هم بوده. البته مهمترین ملاکم اینه باهاش حس خوبی داشته باشم و به دلم بشینه و بقیه موارد تو اولویت بعدی هستن.

به فروزان 76

بعضی حرفاتون رو قبول ندارم، اتفاقا من میخوام زندگیم هیجان و تنوع داشته باشه و همسرم دنبال پیشرفت باشه و حتما خودش بتونه گلیم خودشو از آب بکشه بیرون و کاملا به من وابسته نباشه.

در مورد شکاف نسلی هم قبول دارم که زیاده ولی اگه دو طرف درک شو داشته باشن به نظر من مشکلی پیش نمیاد.

به Étoile de nuit

قبلا اختلاف از طریق واسطه تاریخ تولدمو دقیق گفته بودم، شاید 1 سال کمتر متوجه شده باشن.

به خودش نمیتونم زنگ بزنم، ممکنه جواب نده و اگر هم جواب بده نظر مثبتی نداره، چون به شدت تحت تاثیر مادرشه.

در کل با توجه به نظرات تصمیم گرفتم بی خیال بشم.

فقط یه حرفی دارم با دوستان.

طبق تجربه ای که دارم، کمتر پسری هست همه چی تموم باشه و قطعا سنش بالای 25 ساله چون تا اون موقع بدون بابای پولدار یا بدون شانس بزرگ نمیشه حداقل از لحاظ مالی مستقل بشه. اگر هم شد، یه چیزای دیگه کم داره. در کل دخترا یه کم سختگیری تون رو کمتر کنید و غرور بیجا نداشته باشید. از یه سنی به بعد خواستگارهاتون نمایی کم میشن.

دوستان پسر هم دقت داشته باشن که بهترین جای یافتن همسر مناسب دانشگاهه، چون شناخت درستی حاصل میشه از همه نظر، نجابت و شعور، اعتقادات و ... . پس حتما اونجا اقدام کنید، مثل من بعد از دانشگاه یه دفعه دور و برتون خالی نشه. همین الان خیلی از دخترا آرزشونو همسری با شرایط من داشته باشن ولی به دلیل شرایطی که دارم حتی برای اینکه بتونم کسی رو یه بار از راه دور ببینم، باید یک ماه وقت بزارم.

برای اینکه بتوانید اهمیت اختلاف سنی در ازدواج را بهتر تجربه کنید خوب است تا با هم پای صحبت یکی از مراجعان به مرکز مشاوره خانواده و ازدواج با نام شیفته بنشینیم. شیفته تعریف می‌کرد :

من در ۱۸ سالگی به عقد مرد ۳۹ ساله‌ای درآمدم. روزهای اول زندگی به‌سرعت سپری شد از روابط جنسی چیزی نفهمیدم زیرا او از من بزرگ‌تر بود و درنتیجه باتجربه‌تر.  بنابراین تسلیم بدون قید و شرط او بودم. ازنظر اداره زندگی مشترک نیز به من فرصت اظهارنظر نمی‌داد زیرا حق داشت و لابد همه‌چیز را بهتر از من می‌دانست. رفت‌وآمدهای خانوادگی  و اینکه با چه کسانی معاشرت کنیم و کجا برویم نیز زیر نظر مستقیم شوهرم بود.

اهل پارک رفتن، سینما رفتن، کوه رفتن و این قبیل سرگرمی‌ها نبود.  اهل مسافرت و گشت‌وگذار هم نبود زیرا خودش قبل از ازدواج همه‌جا رفته بود . هر غذایی را نمی‌خورد چون از رژیم غذایی پیروی می‌کرد. هرگز حوصله نداشت برای اینکه کارش خیلی زیاد بود حتی موقع زایمان من در بیمارستان حاضر نشد زیرا خارج از ایران بود. در زندگی مشترک ازنظر مادی هیچ احتیاجی نداشتم. ماشین زیر پایم گذاشته بود و خانه خوبی داشتیم اما دریغ از یک لبخند، دریغ از یک سفر کوتاه‌مدت برای اندکی تنوع و هیجان.  با وصف اینکه همه‌چیز در زندگی مشترک خوب بود ولی مثل‌اینکه هیچ‌چیز خوبی نداشتیم تا با آن دل‌خوش باشیم. لبخندی روی لبانم مرده بود و دیگر نشاط نداشتم.

حالا بعد از گذشت ۲۴ سال زندگی مشترک و ازدواج با مردی که اختلاف سنی زیادی با من داشت، کارم شده دکتر رفتن و  بیمارستان بردن شوهرم.  او از ابتدا که حوصله نداشت حالا دیگر بدتر شده . اگر بچه‌ها سروصدا کنند فریادش به آسمان می‌رود از طرفی با بدبینی ها اجازه نمی‌دهد که با هیچ‌کس حرف بزنم حتی اجازه ندارم که با خانواده ام معاشرت کنم نمی‌دانم چه‌کار باید بکنم.

به مشاور خانواده

داستان ننویس الان هشتاد درصد بچه ها هم افسردن

بعدشم برو عواقب ارتباط داشتن بعد از ازدواج با هر ننه قمری رو ببین تا بفهمی

عاقل بودن تو زندگی معنیش چیه و چه منفعتی داره؟

سلام خدمت همه ی دوستان

دوستان عزیز کدوم از شما با پدرتون ۱۰ سال اختلاف سن دارید که میفرمایید مرد با ده سال اختلاف مثل پدرمه؟؟؟؟ خوشبختی زوجین با اختلاف سن بالا فقط به بلوغ فکری خانم و آقا ربط داره. البته نظر یکی از  دوستان رو هم کاملا قبول دارم در خصوص اینکه به سن خانم هم بستگی داره مثلا خانم های کمتر از ۲۶ و ۲۷ سال کمی فانتزی تر به زندگی نگاه میکنن و شاید اختلاف سن ده سال براشون مشکل ساز باشه. افراد زیادی رو میشناسم با اختلاف سنی چهار یا پنج سال اصلا از زندگی شون  راضی نیستن و فقط به خاطر بچه و حرف مردم و....مجبورن باهمسرشون زندگی میکنن.و بعضی ها رو هم میشناسم با اختلاف سنی های ۹ سال و ده سال زندگی های خیلی خوبی دارن.

آقای محترمی که سوال پرسیدید به نظر من یه بار دیگه سعی کنید با ایشون صحبت کنید اگه واقعا مشکلشون اختلاف سن باشه به نظرم ولش کنید چون الان احساسی برخورد میکنید اگه در این خصوص چیزی هم به شما بگه ناراحت نمیشید. اما به مرور زمان و با عادی شدن زندگی این مسئله باعث اختلاف میشه و حتی ممکنه اعتماد به نفس شما هم از بین بره. ان شاالله خوشبخت بشید.