خانواده برتر

بهتره به مراکز درمان لکنت زبان مراجعه کنی

خجالتت را هم برطرف کن تا بتونی با غریبه ها روان حرف بزنی

ما یک استادی داشتیم ماشاالله پرحرف...

ببینید آقای سوال کننده. درمان که میشه با گفتاردرمانی.

خب‏ ‏برو‏ ‏دکتر‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏یا‏ ‏برو‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏‏ ‏پیش‏ ‏مشاور

سلام


برادر من، دقیییقا یکی از دوستای من هم شرایطی مثل شما داره.  ایشون هم دانشگاهیم هستن .دقیقا همین حرفایی رو که گفتین رو میزنه .اینکه گفتید توی جمع دوستان وخانوادتون مشکلی تو صحبت کردنتون ندارید. حتی زمانی که با من حرف میزنه مشکلی نداره وخوب طبیعی هستش هر چه به دور از شرایط استرس زا و شلوغ باشید این لکنتتون خودشو نشون نمیده. ولی دوست من بخاطر اعتماد بنفس بالایی که داره با این مشکلش کنار اومده . باور کنین تا حالا ندیدم کسی مسخرش کنه. چون خودشو باور داره و طوری با اعتماد بنفس رفتار میکنه که کسی به خودش اجازه نمیده که همچین کاری رو بکنه.

 برای بعضی از ماها هم پیش اومده که زمانی توی جمعی قرار میگیرم که قراره کنفرانس و...بدیم با لکنت یا بهتر بگم با توپوق حرف زدیم.

بعضی از ماها مشکلات یا نقطه ضعف های داریم که سعی میکنیم اون رو بپوشونیم.حالا  یه تعداد از اونا توی ظاهرشون هست و میتونن به راحتی اون رو پنهان کنن.ولی بعضی ها هم هیچ جوره نمیشه اونو پنهان کرد مثل لکنت زبان شما...روی اعتماد بنفس خودتون کار کنید.... یاحق

سلام

سوال کننده عزیز اینجاموضوعت حل نمیشه..شمابایدپیش یه متخصص تواین زمینه بری..تازیادنشده یاخدای نکرده موندگارنشده یه فکری به حال درمان بکن..احتمالاریشه دراسترس داره

یک رفیق دارم که بدون مراجعه به پزشک مشکل لکنت زبانش رو که خیلی هم حاد بود حل کرد فقط با اعتماد به نفس!

پیش دکتر طب سنتی برو 

سلام

خخخخخخ

سلام 

ترم اول که بری دانشگاه شک نکن عاشق میشی😎😎

درمان شما متخصص داره، همونطور که دوستان گفتند باید به گفتار درمان مراجعه کنید که با توجه به اینکه لکنت شما شدید نیست با چند جلسه و جند تمرین ساده حل می شه، برای اعتماد به نفس هم به روانشناس و مشاور مراجعه کنید. 

سلام

اوه اوه اوه اوه

عامو من سالمم ولی موقع حرف زدن انقد لکنت و تپق میزنم که ...

داداش منم لکنت زبان داشت اونم گاهی بهتر می شد ولی ما سز به سرش می زاشتیم مامانم گفت اگه سر به سرش بزارین ممکنه هیچ وقت درس نشه خلاصه یاد گرفتیم همیشه بهش اعتمادبنفس بدیم و تا آخر حرفش بدون عجله کردن گوش, بدیم.  که به مرور از هشت نه سالگیش به بعد خوب شد الان اول دبیرستانه و مثل بلبل حرف می زنه حرفم که سهله تو جمع ترانه هم می خونه فارسی انگلیسی و حتی کره ای پس نگران نباش داداش من سعی کن رو اعتماد بنفست کار کنی خجالتو بزاری کنار یادت باشه همه چی به خودت بستگی داره 

سلام دوست من

ببین دوست عزیز. مشکل شما به جز اعتماد به نفس که دوستان اشاره کردن، طریقه نفس کشیدنه. باید عادت کنی از طریق شکم نفس بکشی، تو اینترنت سرچ بزن راهکارش هست. جلسات گفتار درمانی هم بری اولین راهی که بهت می گن همینه که یاد بگیری با شکمت نفس بکشی. چون هوای بیشتری می تونی ذخیره کنی برای حرف زدن و حروف رو بهتر ادا کردن. صدا و آوا از برخورد هوا با تارهای صوتی در گلوی ما به وجود میاد. و این مشکل منقطع شدن کلمات یا حروف به خاطر همین عدم درست هوا گیری در هنگام صحبته. استرش خودش باعث می شه که ضربان قلب انسان بالا بره، و بدن به اکسیژن بیشتری نیاز داشته باشه و در صحبت کردن هوا کم بیاری، برای همین تو حرف زدن دچار مشکل می شی و نفس نفس می زنی و ...
اینها رو در کلاس دوبله یکی از اساتید گفتن.
من 2 تا دوست داشتم (صمیمی) که یکیشون لکنت زبان بسیار شدیدی داشت و یکیشون مثل شما بود. در جمع خودی و دوستانه بسیار راحت ولی تا ازش معلم می پرسید فامیلت چیه ...
اما همون دوستم که لکنتش زیاد بود به دلیل اینکه اعتماد به نفس بالایی داشت ( تا این حد که به این دوستم که لکنتش کمتر بود راهکار می داد) دوره های قرائت قرآن و کلاس زبان و کامپیوتر و ... رو شرکت می کرد. صبحا سر صف قرآن می خوند بعضی وقتا! تو گروه سرود بود و کلا آدم اکتیوی بود و اصلا خجالت نمی کشید کسی بفهمه لکنت داره و این یکی دوستم از همه جا فراری بود.
الان اون نفر با اعتماد به نفس یک شرکت داره که مدیر عاملشه و روزی 3-4 تا جلسه کاری و مهم داره. که توی یکی از جلسات کاریش من بودم و دیدم که تو 2 ساعت صحبت شاید یکی دو جا تپق زد که فقط من که می شناختمش فهمیدم موضوع رو و بقیه فکر کردن زبونش نچرخیده. ولی اون دوستم که لکنتش بسیار و بسیار کمتر بود هنوزم همون طور مونده. و مجرد هم هست.
اول از همه باید بپذیری که اینطوری هستی و باهاش کنار بیای و ازش فرار نکنی. به جنبه های مثبتت فکر کن. به این که سالم هستی، می تونی راه بری، ببینی، بشنوی، حرف بزنی!! هرچند با مشکل. خدا رو شکر گزار باش.
کلاس های گفتار درمانی رو حتما برو. قرائت قرآن رو هم حتما برو. چون توش نفس گیری و خوندن با صوت و شعر گونه کلمات هست کم کم راهت میندازه و اعتماد به نفست رو بهت بر می گردونه. کلاس دوبله هم کلا خیلی خوبه! کلاس دوبله از دو بخش تشکیل می شه، یکی آموزش نفس گیری که برات خیلی خوبه. قبل کلاس به استاد بگو همچین مشکلی داری. و بخش دوم هم که خوندن از روی متن با حالت های مختلف و آخر هم صحبت کردن به جای شخصیت یک فیلم یا انیمیشنه!
البته می دونم الان با خودت می گی که من جای تو نیستم که بتونم نظر بدم که فلان کار رو بکن یا نکن! ولی این موارد دیده های خودم از اطرافیان و تعریف اونها از مشکلی بوده که داشتن.
موفق باشی

منم دارم این مشکل رو !

شما باید برین روانشناس   ریشه های  زمان و موقعیتهایی که استرستون رو تشدید میکنه  پیدا کنهو اونا رو درست کنید   و اونهم مستقیم به نحوهـفکرتون بر میگرده در کل به نظرم برو یه مشاوره تو مراکز مشاوره  دانشگاهی  چون اونا مشاورشون اساتید دانشگاه

یه قسمت لکنت عادت هست بعضی بچه ها تو بچگی واسه جلب توجه اینکارو میکنن و این عادت براشون میمونه.
یه بخش دیگش الارم هست که نشون میده اون شخص اضطراب و استرس شدید داره که باید به روانپزشک و روانشناس مراجعه کنه ولی نود و نه درصد بار درمان رو شونه خودشه و باید ترسش رو کنار بذاره مردم که لولو نیستن اونا هم مثل ما هستن. به عنوان تجربه بهت بگم که محیط دانشگاه صدو هشتاد درجه با مدرسه اونم از نوع پسرونه فرق داره دیگه بچه ها بزرگ و عاقل شدن و کسی کسی رو مسخره نمیکنه.
همین خودمو بخوام بگم یه ادمی هستم تو خونه و دوست و فامیل شش متر زبون دارم کل جمعو میگیرم تو دستم و ادم شوخ و حاضر جوابی هستم ولی هنوز بعد این همه سال درس و فارغ التحصیلی وقتی وارد یه جمع جدید میشم صدام میلرزه خیلی خجالتی به نظر میام و گاهی لکنت هم میگیرم و الان دیگه هر جا میخوان مصاحبه برم و جو سنگین باشه نصف پروپرانول میخورم و خونسرد میرم به کارم میرسم.

من از پسرایی که لکنت دارن خوشم میاد🙊یا اونایی که وقتی حرف میزنن "س" رو با نوک زبون تلفظ میکنن🙈اصلا آدم دوس داره بغلشون کنه(البته اگه محرم بودن😅)

با سلام من دختر18ساله ای هستم که دقیقا مشکل شما رو داشتم و هنوز هم اگه بخام بدون اعتماد به نفس حرف بزنم و بترسم که نکنه زبونم بگیره میدونم که میگیره.ازونجایی که ادم مغروری هم هستم دوست ندارم مورد تمسخر قرار بگیرم.من روخوانی بسیار خوبی دارم ولی زنگای ادبیات که میشد ترجیح میدادم  دبیرم نمره روخوانینو صفر رد کنه تا اینکه بخام بخونم وقتی داشتم متنتون رو میخوندم انگار دقیقا داستان زندگیه خودم بود.منم مثل شما همیشه میگم تو دانشگاه اگه جلو جمع نتونم کلمه ای رو تلفظ کنم چی؟؟قطعا از شدت خجالت گریم میگیره خودم اینو میدونم.ولی الان دو سال هست که شکر خدا خودم تونستم این مشکلم رو حل کنم این راه هایی که میگن برو جلو آیینه بخون و فلان هم همش مزخرفه چون جواب نمیده.من اومدم فک کردم گفتم چرا من از همین روخانی یه جیز گنده میسارم تو ذهنم من گه انقد روخوانیم خوبه دقیقا امدم خودمو انداختم تو چیزی که ازش میترسیدم و داوطلب شدم برای خوندن بدای اولین بار.باورت میشه که برای اولین بار توی عمرم زبونم نگرفت کل درس رو من خوندم بدون اینکه حتب یه بار زبونم بگیره جرا؟چون با اعتماد به نفس شروع کردم وهی به خودم گفتم نه اصلا من زبونم نمیگیره و هی شروع کردم به خودم اعتماد به نفس دادن که ارهمن اصلا همچین مشکلی ندارم.شعر و مشاعره هم خیلی دوست دارم ولی هیچ وقت شرکت نکردم تو مشاعره از ترسم ولی وقتی دیدم خودم دارم به خودم سخت میگیرم و یه حرف زدن و انقدبزرگش میکنم ازش یه هیولا ساختم تثمیم گرفتم حااا همون قدرم کوچیکس کنم و برام مسعله ای نباشه الان دو ساله مشکلن کانل رفع شده و توی مشاعره استان خودم مقام کسب کردم.چیزی که میخام بهت بگم اینه که ازش نترس.خودتو بنداز تو جیزی ک ازش میترسی اونم با اعتناد به نفس.و اینم بدون که قبل از شروع کردن به صحبت یا روخوانی اصلااااا هول نشو و بدون که اگه به این فک کنی که الانه که زبونم بگیره و همه بهم بخندن مطمعن باش میگیره پس این حس رو از خودت دور کن.ببخشید طولانی شد

ببخشید اینجا سوال میکنم

شما فقط بگو مهم نیست و برو جلو..
من لکنت نداشتم ولی استرسی بودم الانم گاهی استرس میگیرم ولی میزنم به بی خیالی.. سعی کن تو هر موقعیتی بگی مهم نیست و حرف تو بزنی..
اصلا مهم نیست لکنت داری.. بش فکر نکن..زوم کنی روش بیشتر میشه..
یه دوستی داشتم بعضی حرفا رو نمیتونست تلقظ کنه.. ولی خدای اعتماد به نفس بود همشم حرف میزد.. مام به مدل حرف زدنش ا عادت کرده بودیم.. تو بیمارستانم اسمای مریضی هایی که نمیتونست بخونه یا میدونست زبونش نمیچرخه میداد ما میخوندیم به رو خودشم نمیاورد.. ادم موفقی هم شده و همچنان مشکلش ام داره.. ولی انگار نه انگار.. توام بی خیال باش..