خانواده برتر

به احتمال خیلی زیاد نه،

چون جنبه شنیدن حرف و حدیث اطرافیانمو ندارم.

حوصله اینو هم ندارم که از همجنساتون بشنوم که از بس کمبود شوهره که دیگه دخترا با معلولا هم ازدواج میکنن.

در حالی که اصلنم کمبود شوهر نیست، بلکه کمبود مرده واقعی برا ازدواجه. اکثر پسرا زنا رو به ازدواج ترجیح میدن، بعدش میان میگن کمبوده شوهره.

بابای دوستم نابیناست، یه بار دیدم توی دفترش نوشته بود: " نابینا آن نیست که چشم نداشته باشد، نابینا آن است که بینش و بصیرت نداشته باشد".

برادر عزیز براتون بهترینا رو آرزومندم.

با سلام خدمت دوستان عزیزم

میدونید معلول  متاسفانه در فرهنگ ما به طور بسیار غلط تفسیر میشه لازم میدونم توضیحاتی بدم 

Impairment یعنی نقص عضو  که  فرد دچارش میشه

Disable اون نقص عضو در رفتار و ویژگی فرد مورد نظر اثر بزاره

Handicap اون نقص  بعلاوه ویژگی های موثر از اون باعث بشه /فرد از برخی مسایل محروم بشه میگن محرومیت

حالا خیلی از ما دچار محرومیتیم بدون نقص 

خیلی از ما معلولیم بدون محرومیت 

مثلا فرد معلولی که کوهنوردی میکنه در دنیای واقعی آیا میشه گفت فرد محرومیت داره مسلما خیر 

انواع معلولیت که وجود دارن ولی دیده نمیشوند 

معلولیت عقلی 

معلولیت جنسی 

معلولیت شعور

معلولیت فرهنگی

معلولیت در عاطفه

 معلولیت در تصمیم گیری....

آیا شما سالم هستید ؟ اگر جوابتون نه هست تبریک میگم به خواستگارتون که یک معلول هست کمی دقیقتر بنگرید 

حالا من می خوام یک کم واقع بین باشیم خیلی از ما بدون داشتن نقص دارای محرومیت هستیم

به طور مثال محرومیت از تفکر انسانها اگر قرار بود با مثل یا شبیه خودشون ازدواج می کردن خداوند همه انسانها رو به یک شکل می آفرید 

متاسفانه خیلی از انسانها معلولیت رو فقط جسمی میدونند در صورتی که معلولیت جسمی در خیلی از موارد قابل پذیرش تر از معلولیت هایی مثل اعتیاد مثل کمبود شدید عقل که شایعترین دلیل بحران امروز دنیای ماست  هستند

خانمی که فرمودند کبوتر با کبوتر مثال قشنگی نمیتونه باشه چه بسا  افراد دارای محدودیتی که بسیا بسیار انسانهای بهتر و عاقل تری نسبت به همنوعان به ظاهر سالمشون هستند شاید اگر شما هم دوست عزیز  با یک  اینگونهذ فردی در تعامل بودید و فهم داشتید اینگونه نمیگففتید 

انواع م

سلام

ملاک من برای ازدواج شباهت اعتقادی و شخصیته. سالم بودن یا نقص عضو یا بیماری داشتن مهم نیست. فقط مشکلشون در حدی باشه ک خودشون کارهاشون رو انجام بدن و در ازدواج اختلال ایجاد نکنه.

به امید خوشبختی و عاقبت به خیری همگی 

یک سوال از دوستان عزیز  بزارید با یک مثال قضیه رو روشن کنم

شما با یک فرد سالم ازدواج کردید که قهرمان وزنه برداری جهان هم بوده یک روز ایشون از یک خیابون عبور میکردند ماشینی به ایشون میزنه  و دچار معلولیت مشوند  آیا ایشون رو رها میکنید با تفکری که من در شما دیدم حتما رها می کنید  ولی ...

فرق میان انسان و حیوان؟

حیوانات به دنبال قویترین یا زیباترین جفت می گردند ولی در انسان باید فرقی باشه  که متاسفانه نیست در حرف هست ولی در عمل نه تفکر کنیم بسنجیم پیشنهادم اینه یه ترازو بخرید و داشته های فرد مورد نظر و نداشته های او را در دو کفه بزارید اگر داشته هایش بیشتر بود آنگاه تامل کنید

ما انسان هستیم  

من ۳۴ سالمه، تابحال خواستگار های زیادی داشتم. از سن ۱۶ سالگی عاشق پسر عمه ام شدم. او با دوست من نامزد کرد و نمیدونست که دوسش دارم. در حین کار از ساختمون افتاد و فلج شد، ضایعه نخاعی، بعد از سه سال اونها ازدواج کردن، بچه شون سه ماهش بود که خانمش طلاق گرفت، من بعد از طلاقش دوباره فکرم رفت پیشش، تو این مدت خواستگارهایی داشتم ولی نشد، همیشه یکی تو ذهنم بوده مثل پسر عمه ام، با شخصیت،اروم، خلاق، همه چی بلد، سه سال پیش باهاش قرار گذاشتم ولی رووم نشد بهش بگم، پارسال بهش گفتم  بعد از سه ماخ به خونواده گفتم سخت مخالفن، در صورتیکه مورد اعتمادترین فرد تو خونواده ما بوده،جوریکه برادرهام تمام وقت ازادشون با او هستن، پسرش رو از همون سه سالگی خودش بزرگ کرد و الان هشت سالشه، تو این مدت از هر دری زدم که بابام راضی کنم ولی نشده، الان یک سال و سه ماهه باهم هستیم. اینقدر همدیگه رو دوست داریم که هیچ چیزی نمیتونه از هم جدامون کنه، من شاغلم و فوق لیسانس، از لحاظ توانایی هیچ مشکلی در او نمیبینم و همیشه تو جمع دوستام با افتخار ازش یاد میکنم حتی معرفیش هم میکنم. نمیدونم چکار کنم، ممنون میشم یه راه پیش پام بزارید

.سلام پسرم و ۲۳ سالمه و معلولیت جسمی حرکتی دارم(تو بچگی تشنج کردم بردن بیمارستان بلایی سرم اوردن یکی از رگهای مغزم بسته شده) راه میرما ولی بدون کمک عصا یا دیوار نمیتونم تعادلمو حفظ کنم شاغلم و دیپلمم کارای شخصیمو خودم انجام میدم مثل دسشویی حموم و....فقط غذا درس کردن بلد نیستم اول لطف کنید در مورد معلولین زود قضاوت نکنید دوم از یه ادم سالم معتاد کارتون خواب ک بهتریم

سوم اگه معلول با معلول ازدواج کنه کی براشون غذا درست کنه؟کی لباسشونو بشوره؟؟کی بچه شونو تر و خشک کنه؟؟کی خریدشونو انجام بده؟؟ پس بیخود درمورد معلولین بد نگین زشته 

من معلول نیستم فقط ام اس دارم یه بیماری که ممکنه برای هرکس اتفاق بیفته ولی شاغلم ارشدمو گرفتمووبنا به شعلمی که دارم به آدمهای زیادی کمک کردم که به سلامتیشون برگردن من یه فرد کاملا مستقلم و هیچ معلولیت ظاهری ندارم فقط زودتر بقیه خسته میشم ودستها پا هام مورومور وخواب رفتگی خفیف دارند  هیشکی نمی دونه حتی من ام اس دارم و اگه با کسی هم ازدواج کنم نگم  نمیفهمه ولی همیشه باصداقت بهشون میگم قضیه رو و همه پا به فرارمیزارن😁🙄

وقتی فکرشو میکنم میبینم ازهمه لحاظ از یه ادم سالم پیشرفتم بهتر بوده ولی  نمیدونم ....

آخرین خواستگارم گفت آخه حیف تو نیست به این خوبی!! و رفت

عیب نداره هنوز یه مرد پیدا نشده که بفهمه بیماری جزئی از زندگی انسانهاست وزندگی با حساب دو دوتا چهارتا پیش نمیده یه تصادف میتونه تا ابد یه نفرو قطع نخاع کنه حتی یه لیزخوردن...

چی بگم عزیز دوست خوبم شما قصدتون از ازدواج معلوم نیست لطفا برداشت بد خودت رو از همسر بسط نده به کلیه معلولین چون شما چیزی که میگی خیلی بده خیلی مگه همسر تو خدمتگزار توست عزیزم حرفی که در سایت میزنی و همه میبینن روش فکر کن خواهشا فکر کن دوست من همسر تو خدمتکارت نیست نیست نیست نیست 

"هی خدا چی بگم اخه " عزیزم اولا خیلی باید باعث افتخاشونم باشه که شما رو بپذیرند و اینکه متاسفانه جامعه بسیار مفلوک و بی فرهنگ ما بسیار در مقابل بیماری و نقصان از خودش مقاومت نشون میده و اینکه باید بپذیریم بسیاری از دختران و پسران ما دچار نقص هستند و این قابل قبول است ولی مشکل از جایی شروع میشود که جامعه بر روی معلولین برچسب میزند  و ما را جدای از خود می داند.

 ولی باز هم میگم متاسفانه افراد جامعه  ما ضعف شخصیتی دارند، و میخواهند نداشته های خود رو با دیگران پرکنند.

معلولیت درصد داره ولی دوستان هممون به نوعی  معلولیم درصدش فرق میکنه برخی عاطفی برخی جنسی برخی شخصیتی و برخی جسمی ولی در کل هممون  به نوعی معلولیم بهتره درصد بگیرید ببینید شما بیشترید یا طرف مقابل

چندتایی از کامنت ها را خوندم بماند که متعجبم وبعضی از اونها را قبول ندارم چون میدونم زندگی با ما سخت هست وای نه اونقدر ها ازتون نمیخوام حرف را بپذیرین فقط بشنوین

من یک پسر  معلول جسمی حرکتی هستم وسی سالمه با اندکی کمک از پس زندگی مستقل خودم برمیام از هفت سال پیش تا امروز به شدت متوجه تفاوت هام شدم اون هم بخاطر رفتار های کلیت جامعه شاید آقایون و خانوم هایی که کامنت میزارن. در یک کلام به شدت از تنهایی و ترس از آینده ای در تنهایی رنج میبرم بطوری که حتی یک نفر حاظر به صحبت کردن و یک رفاقت ساده پاک نیست جه به ازدواج میدونم واقعیت هست ولی اون اسکناسی هم که در جیب شماست یک روز واقعیت نبوده و پذیرفتینش

حالا فکر کنین دلیل چیه که تنهایی به مشکلات یک فرد جسمی حرکتی اضافه میشه و در واقع ی رنج روحی به یک  درد فیزیکی اضافه میشه

به نظرتون چی میشه اگه امثال من با شما صحبت کنیم و در پارک و سینما دیده بشیم؟یا رفاقت کنیم و شاید اگر خواستیم زندگی را ادامه بدیم؟به نظرتون چی میشه اگر فردی با ظاهر من کنارتون راه بره و توسط همه مردم پذیرفنه بشه؟مثل همه مطالباتی که روزی وجود نداشته و الان پذیرفته شده تحمل ی درد فیزیکی برای فرد آسون تر هست یا تنهایی و تفاوت و دیده نشدن و دردهای روحی ناشی از اون که تازه وقتی ادامه دار میشن به جسم هم صدمه میزنن؟

قضیه وقتی بدتر میشه که افراد به محض اینکه متوجه اندکی محبت میشن ما را نادیده میگیرن و بد رفتاری میکنن که از سمت ما ادامه پیدا نکنه و میشه سرخوردگی و سرخوردگی و تنهایی ادامه دار.....

واقعیتی که من از زندگی خوئم شناختم این بود که به هرکی توجه و خوبی کردم....

نمیدونم

به نظرتون صحبت و معاشرت یا یک رفاقت پاک مثل همه مردم خواسته زیادی هست؟

چندتایی از کامنت ها را خوندم بماند که متعجبم وبعضی از اونها را قبول ندارم چون میدونم زندگی با ما سخت هست وای نه اونقدر ها ازتون نمیخوام حرف را بپذیرین فقط بشنوین

من یک پسر  معلول جسمی حرکتی هستم وسی سالمه با اندکی کمک از پس زندگی مستقل خودم برمیام از هفت سال پیش تا امروز به شدت متوجه تفاوت هام شدم اون هم بخاطر رفتار های کلیت جامعه شاید آقایون و خانوم هایی که کامنت میزارن. در یک کلام به شدت از تنهایی و ترس از آینده ای در تنهایی رنج میبرم بطوری که حتی یک نفر حاظر به صحبت کردن و یک رفاقت ساده پاک نیست جه به ازدواج میدونم واقعیت هست ولی اون اسکناسی هم که در جیب شماست یک روز واقعیت نبوده و پذیرفتینش

حالا فکر کنین دلیل چیه که تنهایی به مشکلات یک فرد جسمی حرکتی اضافه میشه و در واقع ی رنج روحی به یک  درد فیزیکی اضافه میشه

به نظرتون چی میشه اگه امثال من با شما صحبت کنیم و در پارک و سینما دیده بشیم؟یا رفاقت کنیم و شاید اگر خواستیم زندگی را ادامه بدیم؟به نظرتون چی میشه اگر فردی با ظاهر من کنارتون راه بره و توسط همه مردم پذیرفنه بشه؟مثل همه مطالباتی که روزی وجود نداشته و الان پذیرفته شده تحمل ی درد فیزیکی برای فرد آسون تر هست یا تنهایی و تفاوت و دیده نشدن و دردهای روحی ناشی از اون که تازه وقتی ادامه دار میشن به جسم هم صدمه میزنن؟

قضیه وقتی بدتر میشه که افراد به محض اینکه متوجه اندکی محبت میشن ما را نادیده میگیرن و بد رفتاری میکنن که از سمت ما ادامه پیدا نکنه و میشه سرخوردگی و سرخوردگی و تنهایی ادامه دار.....

واقعیتی که من از زندگی خوئم شناختم این بود که به هرکی توجه و خوبی کردم....

نمیدونم

به نظرتون صحبت و معاشرت یا یک رفاقت پاک مثل همه مردم خواسته زیادی هست؟

من واقعا دوست دارم با یک فرد معلول ازدواج کنم . به نظرم میتونه یک رابطه عاطفی عمیق ایجاد کنه .من دخترم و هیچ وقت هیچ جای ذهنم معلولیت برام یک چیز عجیب نبود هیچوقت فکر نکردم پسری معلول با سالم تفاوت داره .

من دوستانی داشتم ک مشکلات تکلم داشتن و بی نهایت از هم صحبتی باهاشون لذت بردم .

یا فردی که با عصا راه میره یا نمیتونه درست راه بره .

من دوست داشتم با یه پسر معلول یه جا دور از همه جایی ک خانواده نتونه مخالفت کنه با ازدواج ی دختر سالم با یک فرد معلول زندگی کنم .

یه باغ کوچیک برای خودمون و بس و کنار هم لذت ببریم از زندگی .

سلام . با سختی تونستم عضو سایت شم فقط خواستم بدونید همه مثل هم نیستن! اکثر نظرات رو خوندم و کمی دلگیر شدم از بعضی حرفها که البته تاییدشون میکنم چون روحیات افراد با هم متفاوته! خیلی آشنایی با این محیط نداشتم و دو بار سایت رو بستم و رفتم ولی باز برگشتم که حرفامو بگم هرچند حدود 4 سالی گذشته از زمان سوال .

من یه دختر جوون هستم که افراد کمی به عنوان دوست به دلم میشینن چه برسه پارتنر و شریک احساسی! در حال حاضر یه شخصی که قادر به راه رفتن نیست رو به شدت دوستش دارم ولی خب در جریان نیستن و دارم میگردم دنبال مشاوره و روانشاس که بدونم مشکلات احتمالی رو چجوری باید حل کرد و تو روحیات خودم میبینم کنار چنین شخصیت دوست داشتنیی زندگی کردن رو ! ایشون قبلا مثل عموم مردم راه میرفته و از پس تمام کاراش برمیومده ولی چند ساله که دیگه قادر به این کارا نیست! ولی من به قدری عاشق افکار و روحیات و چهره و شخصیت و وقار و متانتشون هستم که برام مهم نیست این مسئله! ذره ای برای دید و حرف مردم ارزش قائل نیستم و اهمیت نمیدم چون خوشبختی درونی برام اهمیت داره که این شخصیت همون فردی هست که دوست دارم سالها باهاش حرف بزنم درباره کتابهایی که خونده و سواد و شعوری که داره

انتخاب چشم بسته اشتباهه . یکسری محدودیتها قطعا پیش میاد در مسیر زندگی و نیاز به یکسری مراقبتها و محرومیت از بعضی تفریحات دو نفره مثل دوچرخه سواری و.. هست و زندگی بالا و پایین داره و نیاز به درآمد نسبتا خوب هست تو این زندگی که پسری نتونه شغل با درآمد بالا داشته باشه ولی خوبیهاش هم به همون اندازه هست . 

اول از همه شعور و شخصیت مهمه ولی به همون اندازه چهره هم باید به دل بشینه و رفتارهای کلی . خانواده . طرز صحبت کردن . تحصیلات . میزان مطالعات و.. هم برای من مهمتر از سلامت دو تا پاست ... زندگی رو سخت نکنید 

سلام

لطفا درباره پرسشم فکر کنید و جواب بدید 

من یه دختر حدود بیست و پنج ساله ام که لیسانس حقوق داره و خونه مستقل دارم و کار خوبی هم دارم اما یکی از دستام کمی مشکل حرکتی داره .به نظر شما آدم سالم حاضر به ازدواج با من میشه ؟