خانواده برتر

سلام

من رتبه 52 کنکور کاردانی به کارشناسی در رشته خودم بودم. با معدل حدود 16. در حال حاضر بیکار. سوالم از شما اینه که آیا به نظر شما من الان خوشبختم؟

به گذشته که فکر میکنم میگم کاش با دیپلم یا نهایتا فوق دیپلم میرفتم سربازی؛ وقتمو تو دانشگاه تلف نمیکردم و بزرگترین سرمایه زندگی که عمرم بود رو از دست نمیدادم. زودتر پایان خدمتمو میگرفتم و فرصت های شغلی که به مراتب بیشتر از الان موجود بودند رو بدست می آوردم.

دوست گرامی؛ درس و دانشگاه به خودی خود بد نیست اما نکته مهم اینه که آیا با درس خوندن و دانشگاه رفتن واقعا چیزی به معلوماتت اضافه میشه؟ یک زمانی دانشگاه رفتن و باسواد بودن مترادف هم بودند اما در شرایط فعلی این دو 180 درجه با یکدیگر در تضادند. کدوم دانشگاه؟ کدوم علم؟ قبلا هم خدمتتون عرض کردم تو جایی که ما زندگی میکنیم در طول یک خیابون سه تا دانشگاه هست. اونم چه دانشگاهی. رسما برداشتن یه خونه دو سه طبقه رو اجاره کردن و اسمشو گذاشتن دانشگاه. اینا دانشگاهن؟ اینا تولید علم و سواد میکنند؟ ای تو سر در این دانشگاه ها.( جمله معروف تمام پدرها که اتفاقا حقیقت داره).

اصلا کی گفته قبول شدن در کنکور و مدرک گرفتن خوشبختی و آینده آدمه؟ انقدر زورم میگیره که میبینم دوستای دوران هنرستانم که به دلیل درسخون نبودن، بازیگوشی و کنکور قبول نشدن رفتن سربازی، الان صاحب کار و زن و زندگی اند، اونوقت من به اصطلاح دانشگاه رفته تازه دنبال کارم. زن و زندگی رو که دیگه صحبتشو نکن.

منی که انقدر درسخون بودم، همش تو نخ درس بودم و کتاب از دستم نمی افتاد، الان کجام؟ چی دارم؟ هیچی. هیچی. هیچی.

چند وقت پیش که برای بار هزارم و بخاطر استخدام شدن به اداره ای مراجعه کردم و بهم گفتن نیرو لازم ندارن، میخواستم این یه تیکه کاغذ نفرت آورو پاره کنم و بندازمش تو آتیش و خودمو خلاص. تازه طرف راست راست زل زده تو چشمای من و میگه آشنا نداری کانال بزنی؟

انقدر حالم گرفته میشه که در همون اداره یه عده آدم شوت، بی سواد و حتی فاقد مدرک میان و بخاطر داشتن پارتی راحت استخدام میشن و اونوقت من بیچاره... . خوب این مدرک لعنتی که دارم به چه دردم میخوره؟ ارزشی داره؟ جز اینه که همش باید بزاریش لای پنبه تا یوقت خط روش نیفته، عین بادیگاردا حواست بهش باشه و مواظبش باشی تا گمش نکنی؟

چی شد؟ اونایی که همش مارو به درس خوندن تشویق میکردن و با جملاتی نظیر یه روز بخور نون و تره؛ یه عمر بخور نون و کره و امثال این چرت و پرتا سرگرممون میکردن الان کجان؟ کجاست اون نون و کره ی لعنتی؟

به دور از هرگونه افراط و زیاده روی خدمتتون عرض میکنم. بدبختی ما از زمانی شروع شد که دانشگاه رفتن و مدرک شد ارزش. اگه پسر هستید با یه مدرک حداقلی برید دنبال سربازی و کار و زندگی و اگر هم دختر هستید باز همینطور. درس خوندن جز بالا بردن سن و حروم کردن فرصت های ازدواج هیچ نفعی براتون نداره. آینده دانشگاه نیست، مدرک نیست. آینده ازدواجه، کار داشتنه. چشم به هم بزنید موهاتون سفید میشه و مجبورید حسرت گذشته ها رو بخورید. قدر ثانیه هاتونو بدونید.

سلام

من توی فرهنگیان قبول شدم ولی رشته ای که دوست داشتم ادبیات بود نه آموزش ابتدایی و گفتن نمیشه عوضش کرد

ناراحت هستم ولی چیزی تغییر نمیکنه باید چهار سال درس بخونم اونم تو رشته ای که اصلا علاقه ای بهش ندارم