سلام
اگر قرار باشه از طرف خدا یه جمله به یه جوونی بگید که الان نزدیک 40 سالشه به بنا به هر دلیلی مثل؛
زشت بودن، فقیر بودن، مصلحت نبودن خدا، شیطنت بندگان خدا، بدنام بودن اعضای خانواده ، بیمار بودن، بی عرضه بودن ، نادانی خودش، سختگیری خانواده و ... ، با وجود تلاش کردن نتونسته یه زندگی خیلی خیلی معمولی و با آرامش داشته باشه و در حال حاضر محکوم به تنهایی شده چی میگید ؟
خواهش میکنم سرزنش نکنید
و هنگامى که بندگان من، از تو درباره من سؤال کنند، (بگو:) من نزدیکم! دعاى دعا کننده را، به هنگامى که مرا می خواند، پاسخ می گویم! پس باید دعوت مرا بپذیرند، و به من ایمان بیاورند، تا راه یابند (و به مقصد برسند)! (186 – بقره)
بگو: اگر خدا را دوست میدارید، از من پیروی کنید! تا خدا (نیز) شما را دوست بدارد، و گناهانتان را ببخشد، و خدا آمرزنده مهربان است. (۳۱- آل عمران)
بگو: از خدا و فرستاده (او)، اطاعت کنید! و اگر سرپیچی کنید، خداوند کافران را دوست نمیدارد. (۳۲- آل عمران)
و به وسیله آن (قرآن)، کسانى را که از روز حشر و رستاخیز می ترسند، بیم ده! (روزى که در آن،) یاور و سرپرست و شفاعت کنندهاى جز او ( خدا) ندارند؛ شاید پرهیزگارى پیشه کنند! (انعام - 51)
ای مردم! اندرزی از سوی پروردگارتان برای شما آمده است؛ و درمانی برای آنچه در سینه‌هاست؛ (درمانی برای دلهای شما؛) و هدایت و رحمتی است برای مؤمنان! (یونس – 71)
ما قرآن را برای تذکّر آسان ساختیم؛ آیا کسی هست که متذکّر شود؟! (قمر -17)
آیا مردم گمان کردند همین که بگویند: «ایمان آوردیم»، به حال خود رها می شوند و آزمایش نخواهند شد؟! (2 - عنکبوت)
ما کسانى را که پیش از آنان بودند آزمودیم (و اینها را نیز امتحان می کنیم)؛ باید علم خدا درباره کسانى که راست می گویند و کسانى که دروغ می گویند تحقق یابد! (3 - عنکبوت)
پس به یاد من باشید، تا به یاد شما باشم! و شکر مرا گویید و (در برابر نعمتهایم) کفران نکنید! (152-بقره)
اى افرادى که ایمان آورده اید! از صبر (و استقامت) و نماز، کمک بگیرید! (زیرا) خداوند با صابران است. (153-بقره)
قطعا همه شما را با چیزى از ترس، گرسنگى، و کاهش در مالها و جانها و میوهها، آزمایش مىکنیم؛ و بشارت ده به استقامت کنندگان! (155-بقره)
بدانید زندگى دنیا تنها بازى و سرگرمى و تجمل پرستى و فخرفروشى در میان شما و افزون طلبى در اموال و فرزندان است، همانند بارانى که محصولش کشاورزان را در شگفتى فرو می برد، سپس خشک می شود بگونهاى که آن را زردرنگ مىبینى؛ سپس تبدیل به کاه می شود! و در آخرت، عذاب شدید است یا مغفرت و رضاى الهى؛ و (به هر حال) زندگى دنیا چیزى جز متاع فریب نیست! (21-حدید)
به پیش تازید براى رسیدن به مغفرت پروردگارتان و بهشتى که پهنه آن مانند پهنه آسمان و زمین است و براى کسانى که به خدا و رسولانش ایمان آورده‌اند؛ آماده شده است، این فضل خداوند است که به هر کس بخواهد مىدهد؛ و خداوند صاحب فضل عظیم است! (21-حدید)
هیچ مصیبتى (ناخواسته) در زمین و نه در وجود شما روى نمىدهد مگر اینکه همه آنها قبل از آنکه زمین را بیافرینیم در لوح محفوظ ثبت است؛ و این امر براى خدا آسان است! (22-حدید)
این بخاطر آن است که براى آنچه از دست دادهاید تاسف نخورید، و به آنچه به شما داده است دلبسته و شادمان نباشید؛ و خداوند هیچ متکبر فخرفروشى را دوست ندارد! (23-حدید)
همانها که بخل می ورزند و مردم را به بخل دعوت می کنند؛ و هر کس (از این فرمان) روىگردان شود، (به خود زیان می رساند نه به خدا)، چرا که خداوند بی نیاز و شایسته ستایش است! (24-حدید)
خداوند هیچ کس را، جز به اندازه تواناییش، تکلیف نمی‌کند. (انسان،) هر کار (نیکی) را انجام دهد، برای خود انجام داده؛ و هر کار (بدی) کند، به زیان خود کرده است. (مؤمنان میگویند:) پروردگارا! اگر ما فراموش یا خطا کردیم، ما را مؤاخذه مکن! پروردگارا! تکلیف سنگینی بر ما قرار مده، آن چنان که (به خاطر گناه و طغیان،) بر کسانی که پیش از ما بودند، قرار دادی! پروردگارا! آنچه طاقت تحمل آن را نداریم، بر ما مقرّر مدار! و آثار گناه را از ما بشوی! ما را ببخش و در رحمت خود قرار ده! تو مولا و سرپرست مایی، پس ما را بر جمعیّت کافران، پیروز گردان! (بقره -286)
مسلما براى شما در زندگى رسول خدا سرمشق نیکویى بود، براى
آنها که امید به رحمت خدا و روز رستاخیز دارند و خدا را بسیار یاد می کنند.
(احزاب - 21)
مؤمنان واقعی تنها کسانی هستند که به خدا و رسولش ایمان آورده‌اند، سپس هرگز شکّ و تردیدی به خود راه نداده و با اموال و جانهای خود در راه خدا جهاد کرده‌اند؛ آنها راستگویانند. (حجرات – 15)
شما (مسلمانان حقیقی) نیکوترین امتی هستید که پدیدار گشته‌اید (برای اصلاح بشر، که مردم را) به نیکوکاری امر میکنید و از بدکاری باز میدارید و ایمان به خدا دارید. (قسمتی از آیه 110 آل عمران)
هرگز به نیکوکارى نخواهید رسید تا از آنچه دوست دارید انفاق کنید؛ و از هر چه انفاق کنید قطعاً خدا بدان داناست. (آل عمران – 92)
هرگز دستت را بر گردنت زنجیر مکن، (و ترک انفاق و بخشش منما) و بیش از حدّ (نیز) دست خود را مگشای، تا مورد سرزنش قرار گیری و از کار فرومانی! (اسراء – 29)
هرگز نیکی و بدی یکسان نیست؛ بدی را با نیکی دفع کن، ناگاه (خواهی دید) همان کس که میان تو و او دشمنی است، گویی دوستی گرم و صمیمی است! (فصلت – 34)
امّا جز کسانی که دارای صبر و استقامتند به این مقام نمی‌رسند، و جز کسانی که بهره عظیمی (از ایمان و تقوا) دارند به آن نایل نمی‌گردند! (فصلت – 35)
جهاد در راه خدا، بر شما مقرّر شد؛ در حالی که برایتان ناخوشایند
است. چه بسا چیزی را خوش نداشته باشید، حال آن که خیرِ شما در آن است. و یا چیزی
را دوست داشته باشید، حال آنکه شرِّ شما در آن است. و خدا میداند، و شما نمی‌دانید.
(216 - بقره)
إِنَّ الَّذِینَ تَوَفَّیـٰهُمُ الْمَلَـٰٓئِکَةُ ظَالِمِی‌ٓ أَنفُسِهِمْ قَالُوا فِیمَ کُنتُمْ قَالُوا کُنَّا مُسْتَضْعَفِینَ فِی الارْضِ قَالُوٓا أَلَمْ تَکُنْ أَرْضُ اللَهِ وَ'سِعَةً فَتُهَاجِرُوا فِیهَا فَأُولَـٰئِِکَ مَأْوَیـٰهُمْ جَهَنَّمُ وَ سَآءَتْ مَصِیرًا إِلَّا الْمُسْتَضْعَفِینَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَآء وَ الْوِلْدَ'نِ لَا یَسْتَطِیعُونَ حِیلَةً وَ لَایَهْتَدُونَ سَبِیلا فَأُولَـٰئِکَ عَسَی اللَهُ أَنْ یَعْفُوَ عَنْهُمْ وَ کَانَ اللَهُ عَفُوًّا غَفُورًا وَ مَن یُهَاجِرْ فِی سَبِیلِ اللَهِ یَجِدْ فِی الارْضِ مُرَ'غَمًا کَثِیرًا وَ سَعَةً وَ مَن یَخْرُجْ مِن بَیْتِهِ مُهَاجِرًا إِلَی اللَهِ وَ رَسُولِهِ ثُمَّ یُدْرِکْهُ الْمَوْتُ فَقَدْ وَقَعَ أَجْرُهُ و عَلَی اللَهِ وَ کَانَ اللَهُ غَفُورًا رَّحِیمًا.
ترجمه: «کسانی
که می‌میرند و ملَئکۀ جان آنها را باز پس میگیرند در حالیکه اینان أفرادی
هستند که به خودشان ظلم کرده‌اند، ظلم به نفس کرده‌اند، ملَئکه
به اینها میگویند: در این دنیا کجا بودید؟! چرا اینقدر به نفس خود
ظلم کردید؟! چرا اینقدر بدبخت شدید؟! چرا تحمّل ظلم کردید؟! آنها
میگویند: ما در روی زمین مستضعف بودیم؛ یعنی مورد تعدّی و تجاوز
ظالم قرار گرفتیم و گردنکشان و سرکردگان آنها، ما را در زیر مهمیز
عبودیّت خود قرار داده، و ما را به عنوان استعباد و عبودیّت خود
گرفتند؛ لذا خواهی نخواهی در تحت آن حکومت استکباری که ما را
ضعیف شمردند، نمی‌توانستیم بیش از این مقدار کاری کنیم. ما در تحت
قدرت قاهرۀ دیگران بودیم؛ نه اینکه خودمان فی حدّ نفسه جنایتکار
باشیم!!! و بخواهیم به نفوس خود ظلم کرده باشیم. ملَئکه به اینها
میگویند: مگر زمین خدا واسع نبود؟! چرا شما مهاجرت نکردید؟! از اینجا
بر می‌خاستید؛ از تحت لواء کفر و أفرادی که در اینجا زندگی می‌کنند
حرکت می‌کردید و در جای دیگر قرار میگرفتید. این زمینِ واسع خداست؛
در آنجا به آزادی زندگی می‌کردید که نتوانید به نفس خود ظلم کنید و
مورد استضعاف مستکبران قرار گیرید!
مطالب پیشنهادی از بایگانی خانواده برتر برای آشنایی در مورد نحوه ی نظر دادن و تائید آن ها
