سلام دوستان
پسری ۲۹ ساله و مجردم. شاغل. متواضع و خیرخواه و خیر رسانم. اهل دوستی و رفاقت با جنس مخالف نبودم و نیستم. دربیشتر مواقع شخصیتی گوشه گیر و تنها و خجالتی دارم. با جنس موافق هم آنچنان صمیمی نیستم. با توجه به سنم و شرایط خانوادگی ام به شدت تحت فشار از خانواده برای ازدواجم.
چندین بار تلاش برای آشنایی بقصد ازدواج داشتم که موفقیّت آمیز نبوده ولی خیلی هم ضربه روحی و عاطفی نخوردم. موارد عموماً یا با معرفی-آشنایی مجازی بوده یا بنحوی به عنوان هم دانشگاهی و هم رشته‌ای درخواست دادم و در حد یک هفته و دو ۳ جلسه و گاهی هم در حد چند دقیقه و ساعت نتیجه گرفتم. بعضی موارد شناخت ۲ تا چند ساله هم بوده و انتظارم بالاتر بود ولی بعد از مطرح شدن ازدواج به عنوان موضوع صحبتها نتیجه منفی بوده.
به نظرم اصرارم بر بعضی مواضع گفتاری و رفتاری علت نتایج منفی بوده. بعضی مواضع به علت نابلدی و خام بودن از طرف من گرفته میشد و بعضی مواضع به درستی رسانده نمی‌شد. علی ای حال گذشته ها گذشته
شاید بیش از اندازه از آسیب رساندن یا رسیدن عاطفی به خودم و ایشان می ترسم و محافظه کاری دارم.
فکر می کنم خیلی شاید اون موردی که باید پیدا شه نشده و البته شاید بیشتر فرصت و زمان ازدواجم نیست
روحیه لطیف و غیرمردونه دارم البته با برخی اخلاقیات بد مردونه
لطفاً اگر فهم درستی گرفتین از من و می تونید همدلانه جواب بدید جواب بدید:
آیا پیشنهاد ادامه تلاش در جهت آشنایی برای ازدواج رو به من می‌دید و اگر بله با چه شرایطی و تمهیداتی؟
← رفتارشناسی دختران برای ازدواج (۶۰۴ مطلب مشابه)
- ۱۸۵۷ بازدید توسط ۱۲۳۹ نفر
- دوشنبه ۱۶ اسفند ۰۰ - ۲۰:۱۷
