سلام
یه پسر شونزده ساله هستم
تو اینترنت فعالیت مذهبی میکنم
تو یه انجمن بزرگ
خب با توجه با اطلاعاتی که دارم به سوالا و اعتقادا هم جواب میدم همه رو..
اون جا با توجه به مذهبی بودنم توهین تو جمع زیاد بهم میشه و میشد چون زیاد عصبانی نمیشم
جوابشون رو خیلی اروم و حتی با محبت میدم
یه بار یه گروه بزرگ همه برای این که دیگه کسی هم نتونه بهشون خرده بگیره
با توهین و ناسزا و تهمت زدن که تو شونزده سالت نیست و اطلاعاتی هستی و ... بهم گفتن نیا
منم شروع امتحانات بود و خوب بهونه ای
تو جمع گفتم باشه
یه دختر خانومی بهم گفتن تو پیام خصوصی لطفا نرید
کاملا مشخص بود که ایشون بهم علاقه دارن
اینم بگم
تو ذات من روانشناسی و ادم شناسی هست
برا همین اینقدر اون جا موفق عمل کردم
و همین حسودیا باعث میشه بهم توهین شه
چون با هر کس با ازبون خودش حرف میزنم...
و صد البته تو بحثای فیزیکی که حضور مستقیم داریم
تاثیر دو چندان میشه
چون با یه نگاه چشمای طرف رو میخونم
اینا رو گفتم بدونید کور عاشق نشدم
داشتم میگفتم
کمی صحبت کردیم متوجه علاقشون شدم
چه علاقه ای...
نه من نه ایشون ابراز علاقه مستقیم نکردیم بهم...
باورتون نمیشه
اینقدر اخلاقامون مثل همه احساس میکنم خودم این متنا رو تایپ میکنم و برا خودم میفرستم..
صد البته رابطمون محدود به نته
ایشون عکس منو دیدن
ولی من نه
اصلا هم دلم نمیخواد ببینم
چون روحشون واسم مهمه نه جسمشون
یه سال از بنده کوچیک تر هستن
مشکل اینه...
تا 22 سالگی که شاید اولین درامدم باشه
چه جوری صبر کنیم و رابطه رو به صورت حلال حفظ کنیم
هر دومون مذهبی هستیم..
نمیخوایم به گناه بیوفتیم
ولی برام مهمه
بدونم چی کار کنیم تا اون موقع
بنده میخوام حقوق بخونم بعدشم برم حوزه
ایشون میخوان معلم شن
چی کار کنیم
واقعا مستاصل شدیم
← مشورت در ازدواج آقایان (۱۶۹۶ مطلب مشابه)
- ۱۷۴۸ بازدید توسط ۱۳۵۸ نفر
- سه شنبه ۱۶ دی ۹۳ - ۰۰:۲۵
