من یک مادر بیست و نه ساله هستم و دو فرزند دارم.
اومدم اینجا تا درد و دل کنم.
چرا موضوع احترام به والدین این اندازه بد فهمیده شده در جامعه ما؟
بس که بد توضیح داده شده، فقط باعث شده بعضی پدر و مادرها متوقع باشند همیشه.
اولش نوشتم که خودم مادرم. من معتقدم من و همسرم با هم تصمیم گرفتیم بچه دار بشیم و باید مسئولیت پدر و مادری رو بپذیریم. بچه که نخواسته به دنیا بیاد یا حق انتخابی نداشته. پس اصلاً به نظر من هیچ پدر و مادری حق نداره از بچه ش متوقع باشه. بگذریم که کلاً از هیچ کس نباید متوقع بود.
من مادرم و باید تا آخر عمرم یک طرفه عشق بدم حتی اگر نفرت دریافت کنم باید تا جایی که توان دارم حمایت کنم حتی اگر رها بشم باید کمکش کنم حتی اگر بهم لگد بزنه.
این اصل پدر و مادری هست. بپذیریم که یک جاده یک طرفه هست. یک فرصت برای عاشق شدن بدون قید و شرط.
من باید پسرم رو همون جوری که هست دوست داشته باشم. یک عشق بدون قید و شرط. این ها شعار نیست. چون مادر هستم کاملاً تنظیماتش دست خود والدین هست.
اما بعضی از آقایون علما با کج فهمی از آیات قرآن و روایات رواج والد سالاری و کلی درد و رنج رو به بشر می‌دهند.
مخصوصاً تو فرهنگ ما. پدر و مادرها کم مونده فاکتور بفرستند در خونه بچه هاشون بابت خریدهایی که در زندگی برای بچه کردند یا کمک‌های ازدواج. خصوصاً بدبخت پسرها. خصوصاً فرزند پسر خیلی ازش توقع زیاده. تا حدی که میگن بمیر ولی زیر دین ما نباش.
مادر پسرها ناله‌های الکی میکنند تا مظلوم نمایی کنند و حمایت از پسر دریافت کنند ولو زندگیش بهم بریزه.
مادر و پدر پسر دار سعی میکنند جوری گرمای بین عروس و پسرشون رو از بین ببرند که شاید طلاق گرفتند یا طلاق عاطفی گرفتند و پسرشون شد نوکر دست به سینه این ها.
توقع اینکه هزینه و مخارج خونه یا خواهرشون رو پسرها بدن و حتی از عروس هم متوقع هستند که چون یک روزی برای ازدواج از پسرشون حمایت کردند عروس هم باید نوکری این ها رو بکنه!!!!
در حالی که کسی نیست بگه مرد یا زن حسابی تو پسرت رو کلاس اسکی هم بخوای بنویسی هزینه داره و باید اسکیت و تجهیزات بخری و خیلی احمقانه هست که از هم تیمی های پسرت یا هم کلاسی هاش متوقع باشی!!!
ازدواج هم همینه. می خواستی براش زن نگیری. زن گرفتن هزینه داره. دلت نوه می خواد هزینه داره.
می بینی نداری نرو خواستگاری دختر مردم با پسرت. مگه مجبوری؟!!!
منت هم سر دختر مردم نذار.
جالبه پدر و مادر دخترها با اینکه دخترشون شرعا وظیفه‌ی مالی نداره خیلی هاتون جهیزیه و سیسمونی آنچنانی می‌دهند به جفت و هی هم منت نمی‌گذارند اما بعضاً پدر و مادر پسر اگر خونه بهش بدن انگار جان به حضرت عزرائیل دادند!!!
چقدر منت می‌ذاری سر پسرت و عروست؟!!
چقدر منم؟ چقدر خودخواهی؟
من مادر یک پسر هستم. دندم نرم چشمم کور اگر یک روز پسرم بخواد داماد بشه اگر داشته باشم اقدام می کنم برای خواستگاری و گرنه همچنین شکری رو اضافی نمی خورم. من دلم نوه می خواد یا عقده دارم که نباید دختر جگر گوشه مردم زجر بکشه.
اگر داشته باشم برای پسرم هم خونه می خرم و جهیزیه رو خودم میدم اگر نه تا ابد ممنون پدر زنشم بابت جهیزیه‌ای که وظیفه‌ی شرعیش نبود اما لطف کرد جور پسرم رو کشید.
کلاً خواستم بگم پدر و مادرها خصوصاً پدر و مادر پسرها خجالت هم خوب چیزی هست. برید تو اتاق به کارهای زشت تون فکر کنید.
اگر نگاه شما به بچه خصوصاً پسرها تون عصای پیری هست لطفاً پول جمع کنید و در پیری پرستار اختیار کنید نه اینکه یک انسان رو به این دنیا دعوت کنید و اجباراً زجر کش بکنید. نیازی نیست از شما انسان متوقع و کج فهم نسخه دیگه ای تو این دنیا باشه.
بچه دار بشید فقط وقتی که خودتون رو اون قدر دارا (منظورم صرفاً مالی نیست؛ بیشتر وسعت قلب) می‌بینید که می تونی بی قید و شرط و یک طرفه به یک انسان عشق بورزید وگرنه زاد و ولد هنر نیست. می‌خواهید توقع کنید از بچه تون دفاتر خدماتی به سالمند زیاده برید پول جمع کنید برای اون ها.
← ازدواج فرزندان طلاق (۲۵ مطلب مشابه) ← درد دل های زنان (۲۱ مطلب مشابه)
- ۱۷۷۵ بازدید توسط ۱۲۶۵ نفر
- جمعه ۸ ارديبهشت ۰۲ - ۲۱:۴۲
