سلام به همه عزیزان
من در این دنیا خیلی غرق شدم و با اینکه در ظاهر هر کسی منو ببینه فکر میکنه چه آدم خوب و با ایمانی هستم ولی در واقع این طور نیست.
خدا هر چقدر هم که به من تلنگر میزنه من درست نمیشوم. من شنیدم کسانی که یه بیماری سخت میبینن اگر معجزه شود و خوب شن خیلی زندگی شون عوض میشه. من با اینکه بیماری لا علاج داشتم ولی الان کاملا خوب شدم زندگیم هیچ تغییری با گذشته نکرده. به جز این بیماری دو بیماری شدید دیگه هم داشتم طوری که کلا زمین گیر شده بودم که با معجزه و لطف خدا خوب شدم ولی بازم عوض نشدم. دو بار هم از تصادف حتمی جان سالم بدر بردم. یه بار هم که خانه آوار شد ولی من بازم سالم سالم بودم و چیزی به من نشد.
با همه این اتفاقات من هیچ تغییری در زندگیم و نگرشم به دنیا عوض نشده. با اینکه مرگ همیشه به من این همه نزدیک بود ولی من همچنان عمرم را به بطالت میگذرانم. البته برای توضیح بگم که از لحاظ ظاهری مذهبی هستم مثلا نماز از پنج سالگی خوندم.روزه قضا ندارم. حجاب کامل دارم. در سن بیست و اندی حج تمتع رفتم. به همین دلیل است که مردم فکر میکنند من خیلی آدم خوبی هستم ولی خودم میدانم که ایمانم در چه حدی است.
این هم بگم که کلا همش خدا داره منو امتحان میکنه .به نظر شما چرا من با این همه اتفاق و کمکی که خدا به من میکنه من بازم بهش نزدیک نمیشم و نگرشم به زندگی و دنیا عوض نمیشه. چرا هیچ تغییری در روش زندگی کردنم نمیدهم. چرا از امتحانات زندگیم درس نمیگیرم؟ چرا قدر عمرم را نمی دانم. پس خدا برای هدایت من چکار کنه. آخه چیزی هم نمونده که انجام بده ولی هیچ تاثیری در من نداره. واقعا چرا؟
← مسائل اعتقادی (۱۲۲۸ مطلب مشابه)
- ۱۳۵۹ بازدید توسط ۱۰۲۰ نفر
- چهارشنبه ۲ اسفند ۹۶ - ۲۲:۰۴
