سلام
همیشه پزشکا خوشبختن؟ یعنی هر کی شوهرش و خودش پزشک بودن خوشبختن ؟ یعنی تمام ارزش یه ادم و شانی که دیگران براش قائل میشن به یه کلمه اقا / خانوم دکتر خلاصه میشه ؟یعنی هر کی پزشک شد دیگه پولدارترینه و زیباترینه و باشخصیت ترینه؟ یعنی ادما و شخصیت باطنی و رفتارشون هیچ مهم نیست؟ یعنی چون طرف رفتگر هست چون طرف مهندسه چون طرف شغل ازاد داره چون معلمه چون پرستاره چون خیاطه چون نویسندست چون خانه داره چون ... قرار نیست شخصیت داشته باشه ؟ قرار نیست احترام داشته باشه؟
همه در ظاهر این جواب حس بشریتشون گل میکنه میگن نه ته همه ادمن و همه شخصیت دارنو ... ولی در باطن وقتی میفهمن یکی پزشکه اونقدر دیدشون بطرف فرق میکنه که فکر میکنن اگه باهاش حرف بزنن انگار با ملکه انگلیس حرف زدن .
حتی نوع سلام کردنشون فرق میکنه. من نمیخوام این قشر رو ازشون بد بگم ( خودم و خیلی از اطرافیانم شامل همین قشریم ) ولی من متنفر دارم میشم . بدم میاد از این نگاه های نامتعارف و ناهنجار چرا خط کش سنجش ادما باید شغل و ثروت باشه ... .
اینقدر این تفکر پوچ حبابی رو تو مغزمون فرو کردن ، کسانی رو میشناسم که با وجود موفقیت در مقطع خودشون احساس سرخوردگی دارن . یه جورایی همیشه ارزوشون یا عقدشون مونده که در این رشته برن..
من خیلی وقتا بخاطر رفتارم با دیگران طرد میشم خیلی از دوستان دبیرستانمو مجبور شدم رها کنم چون حتی افراد خانوادم به من القا میکردن اینا کین که توباهاشون دوستی!؟... بابا جان مگه بقیه ادم نیستن بخدا هممونو خدا از خاک افریده چرا تو جامعه جهان سومی ما نباید یه تغییر ایجاد بشه ، نباید تغییر در اندیشه هامون ایجاد بشه. چون طرف باباش درامدش در حد متوسطه نباید باهاش دوست بود؟ وقتی خود طرف ادمه فهمیده و مهربانو با شخصیتیه؟ چرا چرا چرا...
بخدا کلی زحمت داره و شب بیداری و کلی مسئولیت داره الکی نیست مثل تمام رشته ها و شغل ها که مسئولیت دارن از هر شغلی بگین مسئولیت داره سنگین چه حق الناس چه حق الله....
خودمون اینقدر به بعضی اندیشه های عهد عتیق و پوچ بها میدیم که خودمون خودمونو باد میکنیم بعد میایم میگیم فلان قشر چرا این طورین فلان... فرق نداره حتی تو فامیل یا هر جای دیگه ای حتی در بین افراد خانواده وقتی به یه بچه به یک فرد بیشتر توجه میشه باید حواسمون باشه بقیه ای هم هستن (خواهرم بخاطر توجه بیش از حد بقیه به من شده یه ادم سرخورده منزوی که حتی از من بدش میاد چرا چون اون رفت انسانی چون خواست الهیات بخونه چون من رفتم ادامه راه والدینم ولی اون رفت دنبال علاقش) بیشتر یک درد و دل بود ولی بیاید خواهشا ارزش ادما رو با شخصیتشون بسنجیم نه با رشته تحصیلی و دارایی مادیشون.
من دلم میخواد برای خودم احترام قائل باشن نه برای شغل و رشتم. بیاین شخصیت و احترام هر کسی رو در هر جایگاهی حفظ کنیم .
← مسائل اجتماعی روز جامعه (۶۳۴ مطلب مشابه)
- ۳۶۵۲ بازدید توسط ۲۴۰۸ نفر
- سه شنبه ۲۳ آذر ۹۵ - ۲۲:۰۵
