سلام
دختری 30 ساله هستم.
چند روزه یادم اومده چند سالمه وحشت کردم . اصلا تا حالا به این دقت نکرده بودم که سن بالا میره و من هنوز مجردم.
با اینکه از لحاظ ظاهری به قول دوست و اشنا از لحاظ قد و زیبایی و .. هیچی کم ندارم .
این چند سال رو نشستم بکوب درس خودنم تا دکترا قبول شدم و عمرمم بیهوده تلف نکردم ولی نمیدونم چرا این ترس بدجور به وجودم افتاده. با اینکه ده سال عمرمو میتونستم خیلی لذتها ببرم ولی همه چی تعطیلی بود به خاطر درس و کار و اینم بگم موردهای که پیش اومدن و الانم هست رو هر کدوم به دلایلی رد کردم و پشیمانم نیستم چون ارزش خودمو بالاتر از این می دونم که صرفا فقط شوهر داشته باشم.اینم بگم کاملا احساسات زنانه و حساس بودنم منم دارم و غریزه جنسی امم با درس و تلاش کردن کنترل کردم.یعنی این نیست که بگین بی احساسم!
حالا سوالم اینه واقعا موردهای مثل من هست یا من جز استشناها هستم!؟ و با توجه به اعتقاداتمون من حاضر نیستم صد نفر رو امتحان کنم یکی رو بپسندم و حاضرم نیستم با هر کسی از راه میرسه ازدواج کنم به خاطر همین دور خودم حصاری کشیدم . چه جور میتونم از این وضع خلاص شم! خیلی ها فکر میکنن حتما کسی رو دارم یا منتظر کسی هستم ولی اینطور نیست و الان واقعا به فکر افتادم که تا دیر نشده اقدام کنم ولی واقعا در این مورد درمانده شدم راه حلشو نمیدونم.
← مشورت در ازدواج خانم ها (۲۳۰۴ مطلب مشابه)
- ۱۵۱۰ بازدید توسط ۱۱۲۹ نفر
- يكشنبه ۲۷ ارديبهشت ۹۴ - ۲۰:۰۲
