سلام
من زیر 25 سال سن دارم تو دوران عقدم .میخوام اولویت دوست داشتن شوهرم باشم شوهر من اولویت دوست داشتن منه فقط فقط میخوام منو از همه بیشتر دوست داشته باشه براش نه از لحاظ رابطه جنسی کم گذاشتم نه عاطفی .
بخاطرش از همه جا محدود شدم تو خونه همه ش بیکار میشینم هیچ دوست دختری هم ندارم با فامیل هم رفت و امدم به صفر رسونده
ایا این چیز زیادیه؟
بعضی از شما مردها چرا انقد بی انصافید؟
ببخشید ولی به نظر من اشتباهه که به خاطر اینکه همیشه کنارش باشی قید همه چیز رو بزنی اخه مگه میششششه؟
درسته الویت شما در زندگی اول همسر هست بعد دوست و بقیه چیزا ولی هر ادمی حتی شوهر شما هم دوست داره اوقات مستقلی داشته باشه یعنی با دوستاش بیرون بره یا بره خونه اقوامش اونم تنها//ایراد نداره /
شما نباید فکر کنی چون ازدواج کردی قرار دم به دقیقه شوهرت پیشت باشه یا شما پیشه شوهرت باشی و همیشه فقط با تو باشه و با تو بره بیرون.این درست نیست باید علاوه بر با هم بودن اوقات مستقلی هم باشه که بعد از سپری شدن اوقات دلتون برای هم تنگ بشه .
نمیگم زیاد باشی دوروبرش سردی میاره..نه..منظورم اینه که بذار یکمی هم نفس بکشه در ضمن اگه فکر میکنی زیاد به فکرت نیست بهش بگو دوست داری زیاد باهاش باشی و از بودن در کنارش لذت میبری
مطالب پیشنهادی از بایگانی خانواده برتر برای آشنایی در مورد نحوه ی نظر دادن و تائید آن ها