سلام
چند ماه هست که سوالی ذهن منو مشغول کرده و آزار میده و اون اینکه از چند نفر از اقوام ما که با کلی کتاب کمک درسی و مدرسه غیر انتفاعی و موسسه کنکوری و ... از طریق تکمیل ظرفیت بهمن ماه رفتند پردیس های فرهنگیان (دانشکده)، اون هم آموزش ابتدایی، جامعه شناسی، اظهار می کنند با اینکه ۳ ترم بیشتر نگذشته ولی بیان می کنند که از سمت آموزش و پرورش، خدمت سربازی رو قراره توی تهران بگذرونیم، جهیزیه و موبایل به ما میده، ماهی ۳ میلیون و ۸۰۰ هزار هم حقوق دانشجویی میده و قراره بصورت رسمی استخدام بشیم.
حالا سوال من اینه که چرا جوانان شکایت می کنن که کار نیست یا داوطلب کنکور چرا چند سال پشت کنکور میشینه؟ می دونم این رقم پولی نیست و یه عده هم رشته خاصی مد نظرشان هست ولی وقتی به دانشجو معلّم آموزش ابتدایی این همه امکانات داده میشه چرا سمت این انتخاب نمیرن؟ از طرفی هم می دونیم که خیلی از پسرها از سربازی به صورت عادی بیزارند.
این یک طرف، سوال بعدی هم این هست که چرا خانواده این نوع دانشجویان، فرزندان شون رو مثلا با فرزندان دیگر اقوام مقایسه می کنند؟ مثلا یکی دیگر از طریق کنکور و بدون سهمیه و با تلاش خودش (بدون موسسه کنکوری و...) وارد دانشگاه دولتی میشه اون هم توی رشته مورد علاقه اش (فیزیک) و بعد از چند سال، کتاب درسی تالیف می کنه با استادش، کنفرانس شرکت می کنه و مقاله میده یا در مجلات ISI بین المللی مقاله چاپ می کنه و... چرا این دو رو با هم مقایسه می کنن و فکر می کنن اونی نفر دوم از زندگی عقب مونده ولی بر خلاف اون، نفر اول که آموزش ابتدایی هست، جلوتره و موفق تره؟!
ممنون از شما
← درد دل های پسران (۹۷ مطلب مشابه)
- ۹۷۳۴ بازدید توسط ۷۰۵۶ نفر
- يكشنبه ۱۳ تیر ۰۰ - ۲۳:۳۰
