سلام
پشیمونم از اینکه تو مجردیم با کسی دوس نبودم چون نفهمیدم که مرد بدم ممکن وجود داشته باشه بابام خیلی گل و ماه بود منم ذهنیتم درباره مردا بد نبود با اینکه می دونستم آدمای بدم هستن اما فک می کردم مال فیلم اس من خیلی شاد و پاک و پر انرژی بودم با یه دنیا آرزو ، همه چی واسم سفید بود اما .....................
شوهرم که شوهری برام نمی کنه انقد تنهام گذاشت که با دیوارا حرف می زنم ،حق هیچ کاری ندارم همش اذیتم می کنه اگه ناراحت و گریون بشم دیگه کاری بم نداره میگه تو به درد نخوری ،اما من کار بدی نمی کنم وقتی میبینم دخترایی که تو مجردیشون با 100 پسر بودن و حالام شوهراشون زمین و زمان به هم می دوزن تا اونا به خواسته هاشون برسن و موفق شن با خودم میگم همه این مسائل من مال همین خوبیم و پاکیمه
اصلا جوونی نکردم حالام غصه دارم
← مشورت در شوهرداری (۸۱۱ مطلب مشابه)
- ۱۵۵۵ بازدید توسط ۱۲۳۹ نفر
- دوشنبه ۱۵ تیر ۹۴ - ۲۲:۳۱
