«غریب عالم»
بازم قراره من برای دیگران از تو بگم، آقا خیلی حرفها دارم باهات اما نمی دونم از کجا شروع کنم،این روزها هر جا رو نگاه می کنم دلم برای برقراری عدالت تو پرپر می زنه خیلی جاها دیدم که واقعاً شرافت و عدالت و... از بین رفته !
خودت گفتی بهره مندی از تو مثل خورشید پشت ابره، موندم در حیرت، مردم ما زمستون وقتی خورشید کم می تابه یا نمی تابه ثانیه شماری می کنند برای رسیدن بهار تا آفتاب بهتر بتابه تا از گرمای اون لذت ببرن ! اما برای تو نه !
اصلاً انگار برای تو حتی سالها رو دقیق نمی شمرن چه برسه به فصل ها ! از هر کی می پرسی امام عصر چند سالشه؟ یا چند وقت از غیبت ایشون می گذره ؟ می گه نمی دونم شاید 1177 سال، شاید 1178سال !
اما اگر ازشون بپرسی سریال فلان شبکه ساعت چنده ؟ دقیق ساعتشو می گن ! حتی حساب می کنند با آگهی بازرگانی پخشش چقدر بالا وپائین می شه !
آقای خوبی ها دیگه چی بگم ؟ دلم از آدمهایی گرفته که ظاهر طاهروگول زننده دارن اما وقتی پای حرفهاشون می شینی کفر به حضرت حق... انکار وجود تو.. توی ذره ذره ی وجودشون ریشه زده !
ما ها اصلاَ خوب نیستیم موندم در اینکه بزنه و یه دفعه صبر تو لبریز بشه به جای اینکه از خدا بخوایی عذاب رو از ما دور کنه ما رو تنبیه کنه ! اون وقت به کی پناه ببریم که از خدای تو توانا تر ومهربون تر باشه ؟ هیچ کس ! اگر قرار بود کسی برتر از خدای یکتا باشه اصلاَ خدایی نبود !
از شب قدر بگم برات وقتی می ریم مسجد جای خوب پیدا می کنیم تا گرممون نشه،ولی توی مهمونی هایی که می ریم جای خوب رو پیدا می کنیم تا میزبان ما رو بهتر ببینه !
وقتی میگن صلوات بفرستین یکی می فرسته ده تا نمی فرسته، کافیه بگن دست و سوت بزن حتی اونی ام که بلد نیست از دیگران تقلید می کنه وانجامش می ده !
هسته ی خرما رو می ذاریم زیر فرش مسجد و میگیم کی به کیه ؟ اما توی مهمونی دنبال سطل آشغال می گردیم که مبادا صاحب خونه ببینه وناراحت بشه.. یا صاحب خونه رو خیلی بزرگ می کنیم یا اینکه حتی دیگه خدا رو در حد یه آدم هم نمی بینیم که بهش احترام بذاریم ! مگه مسجد خونه ی خدا نیست ؟
توی نذزی های محرم هرجا غذا کم بیاد شلنگ آب می ندازیم داخل نذری ومی گیم مال اربابمون امام حسین (ع) ! اما یه مهمونی که می گیریم اگر غذا یه ذره بی نمک یا پر نمک باشه هزار تا بهانه می یاریم برای توجیه کارمون، ولی توی نذری به طرف می گیم همینه که هست خواستی ببر نخواستی نبر! کجای دنیا نوشته امام حسین (ع) به مهموناش این طور غذا می داده ؟ کرم ولطف امام حسین (ع) که خیلی بالاتر از این حرفهاست !
هر وقت کسی می خواد شفا از امام حسین بگیره (ع) دنبال نذری آقا می گرده و فقط دلش می خواد یه قاشق بهش برسه، اما غفلت از اینکه بعضی ها میان سطل سطل می برن و همون غذایی که می تونست دل خالی خیلی بچه های فقیر رو سیر کنه فرداش توی سطل آشغال وجوی فاضلابه !
آقا می گم واقعاً چرا این طوریه ؟ کاش اون قدری که حرص می زدیم تا غذا رو ببریم و فردا بذاریم توی زباله هم این قدرم حرص میزدیم تا توی بیایی تا به خدا برسیم !
در عجب وهزارویک کار دنیا موندم ! یارای تو فقط 313 نفر اند که تعدادیشون هم رجعت می کنند اما هنوز که هنوزه مابقی اونا پیدا نشدند تا تو بیایی.
همه ی مخلوقات این جهان همه و همه مال خداست، اما این دوره وزمونه بعضی ها حتی خدا رو هم کنار زدن ! می ری مسجد یه آدمی که نمی دونه قبله کدوم طرفه میاد تکلیف تعیین می کنه ،سر هر کی برسه داد می کشه ! اون وقت انتظار دارن مساجد پر باشه از مومن !
اما این آدمها وقتی مهمون میاد خونه ی خودشون تا کمر براش خم می شن... مهمونه هر کاری کنه بازم بهش احترام میذارن! اما وقتی جمع می شیم تا یاد تو رو توی مسجد زنده کنیم به باد تمسخر و.. گرفته می شیم
ز_ الف (منتظر المهدی)
← مسائل اعتقادی (۱۲۲۸ مطلب مشابه)
- ۱۱۳۸ بازدید توسط ۸۷۰ نفر
- جمعه ۲۹ آبان ۹۴ - ۰۷:۳۲
