سلام
من ٢٧ سالمه. مهندس مکانیک از یکى از دانشگاه هاى دولتى تهران. رتبه سه رقمى کنکور. بعد از سربازیم دو سال هست بیکارم. دیگه به آخر خط رسیدم و امیدم داره ناامید میشه. مى خوام ببینم اگر دیگه رسیدم به جایى که قرار بود نگهبان یا نظافت چى بشم اون وقت احتمالا بخوام برم یک رشته تجربى بخونم و در این حالت کدوم رشته برام مناسبه؟
من یه سرى نقاط ضعف مهم دارم. از نظر iq خب واضحه که از متوسط جامعه بالاترم. درس خوندن برام کارى نداره. ریاضى ، فیزیک و ... از پس همه ى دروس پزشکى بر میام. ولى eq ام به شدت پایینه. روابط عمومى پایین، منزوى، درونگرا، گوشه گیر و توانایى جسمى کم در حد یک دختر شاید کمتر. استخوان بندى ریزى دارم و دست هام مثل دخترا کشیده و نازکه.
تحمل استرس رو اصلا ندارم. از خون مى ترسم . از مسئولیت قبول کردن مى ترسم. پس اگر چه خوندن "درس" هاى رشته هاى پزشکى و دندون پزشکى براى من کار خیلى سختى نیست اما تحمل اون شرایط کارى رو ندارم. حتى فکر اینکه جون یک آدم دست من باشه برام غیر قابل تحمله.
حالا از بین رشته هاى پیراپزشکى (درست نوشتم؟) کدوم مناسب منه که بازار کار خیلى خوبى داشته باشه. خیلى خوب که تقریبا مطمئن باشم بیکار نمى مونم. نمى خوام زیاد پول در بیارم، مى خوام 'امنیت شغلى" و "آرامش" داشته باشم ( آرامش، این دقیقا خواسته ى منه) و یک شغل معمولى با شان اجتماعى متوسط . بینایى سنجى ؟ رادیولوژى ؟ علوم آزمایشگاهى ؟ و ...
هوشبرى مناسب من نیست. تحمل اتاق عمل رو ندارم. فیزیوتراپى هم نمى دونم . اگر واقعا شغل خیلى حساسى باشه که با سلامتى یک آدم در ارتباط باشه اون هم نمى تونم. شغلى مى خوام که "اشتباه" من غیر از خودم به هیچکس ضرر نزنه.
یک زندگى کاملا محافظه کارانه، عافیت طلبانه و حداقلى
← کسب و کار (۵۷۶ مطلب مشابه)
- ۱۸۶۷ بازدید توسط ۱۳۷۴ نفر
- دوشنبه ۳ آبان ۹۵ - ۲۲:۱۵
