سلام
من دختری 17 ساله هستم که به تازگی با آقای 23 ساله ای نامزد کردم ایشون شرایط تحصیلی و شغلی خوبی دارن خیلی مطالعه می کنن و حتی با مسئولین بالا رده هم دوستی دارن.
مشکلی که دارم اینه که من خودم به شخصه آدمیم که به خودم سخت نمی گیرمُ برنامه ریز نیستم و کم توقعم و شاید بگم قبل از این توی ذهنم بود که همین شهر خودم برم دانشگاه امّا ایشون نه به شدت جدی و سخت گیرن و برای کلی سال آینده شون برنامه ریزی دارن می خوان به چیزهای خیلی بزرگ برسن و از همه لحاظ از من سرترن و از هم توفع دارن که بهترین باشم از لحاظ علمی و شاغل بشم در حالی من خودم چنین نظراتی رو نداشتم.
حتی موقع حرف زدن هم به مشکل بر می خوریم چون من نمی تونم باهاشون ارتباط برقرار کنم و فکر می کنم که حرف های من براشون جالب نباشه واقعاً ..و من خودم رو مناسب نمی دونم امّا با این حال خانواده م اصرار دارن که ایشون خیلی آدم خوبین امّا من باید چه کار کنم؟
می ترسم هر چقدر تلاش کنم باز هم براشون کافی نباشم و هر چند که به اون شغل و رشته خاصی که ایشون اصرار دارن علاقه ای ندارم و می دونم که سطح علمیم در حدی نیست که بتونم رتبه ی خوبی بیارم ..
← مشورت در شوهرداری (۸۱۱ مطلب مشابه)
- ۲۹۸۸ بازدید توسط ۲۴۰۴ نفر
- سه شنبه ۲۰ دی ۰۱ - ۲۰:۵۷
