سلام ...
پسری 26 ساله هستم که در جواب خواستگاری دختری 16 ساله جواب رد شنیدم! اونم به خاطر اینکه باید درسسسسسس بخونه!! البته من خودمم ارشد از دانشگاه تهران دارم!! ولی از وقتی که یادمه ( کلاس 4 یا 5 ابتدایی ) من همیشه به جنس مخالف گرایش داشتم! و همیشه دلم میخواست یکیشون رو داشته باشم!!
اما خیلی ها رو میبینیم تو سن 14-15-16 میگن وای نه ما درس داریم! اصلا!!!!!!!!!
برام سوال شده چرا من هیچوقت چنین فکری نمیکردم؟!!!
حتی الان که 26 سالمه و جواب رد شنیدم، کلا ناامید شدم! از اینکه کسی که فکر میکردم میشه مال من باشه نشد! و دیگه چون کسی رو ندارم انگار که دنیا وایساده و دیگه هیچ چیزی هیچ ارزشی نداره!!!!!!!!
الان میگید خب برو یکی دیگه رو بگیر! اما سوال من این نیست!!
سوال من اینه که چرا من از بچگی همش آرزوی داشتن یک جنس مخالف داشتم و هنوز که هنوزه وقتی ندارمش حس میکنم دنیا اصلا هیچ ارزشی نداره!!!!!!!!!
این طرز فکر لعنتی ریشه اش کحاست؟ چرا من اینطوری فکر میکنم؟
اصلا دلم میخواد این فکرو از سرم بیرون کنم و بشینم برای دکترا بخونم و به کارم برسم و اصلا زن رو بیخیال بشم! چطور چنین کاری کنم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
اینو به خاطر جواب رد که شنیدم نمیگم....به خاطر اینکه نداشتن جنس مخالف برای من به طور غیر عادی مهمه و زندگیمو متوقف میکنه میگم!! وگرنه منم بالاخره یه روزی یکی رو میگیرم! ولی میخوام تا اون روز این خلع رو حس نکنم! نه با زور! بلکه واقعا بهش نیازمو از دست بدم! اگر نمیشه پس اون افراد چرا میتونن؟!!!
← مشورت در ازدواج آقایان (۱۶۹۶ مطلب مشابه)
- ۱۹۱۸ بازدید توسط ۱۴۸۴ نفر
- يكشنبه ۸ شهریور ۹۴ - ۲۲:۴۰
