سلام
خانمی بیست و هفت ساله هستم. انسان بعد از رسیدن به سرحد فکری اش شکنندگی ش رو از دست میده و بنظرم شکنندگی برای هر سن و جنسیتی عموما صفت مثبتی نیست.
یک انسان متعادل قادر به هضم دست انداز ها و چاله های زندگیه. البته شکنندگی با ظرافت متفاوته. زنی که بتونه مقابل سختی های ممتد مقاومت کنه قابل ستایشه. (مثل مادر) شکنندگی در مقابل اسکلت بندی محکم شخص قرار داره. هر کسی باید حتی بر خلاف تمایلاتش سعی کنه خودش رو از اون تا حد ممکن دور کنه. از خودمحوری خارج بشه ، به شکلی بتونه دیگری رو هم در مشکلاتش همراهی کنه.
نظر شما درباره وجود شکنندگی در زندگی مشترک توسط زنان چیه؟ صفت مذمومیه که باید روش کار بشه؟ ( لطفا قضاوت نکنید و به همدیگه توهین نکنید. فقط نظر بدید. خانم های گرامی ، اگر احیانا کسی از حدش عدول کرد لطفا سعه صدر پیشه کنید. متشکرم )


برای مطالعه نظرات کاربران در این مورد، کمی پایین تر بروید یا اینجا را ← (کلیک-لمس) کنید.
خوشحال خواهیم شد اگر اطلاعات یا تجربیاتی که دارید را با ما در میان بگذارید
↓ کپی لینک این صفحه برای ارسال به دیگران ↓
↓ مطالب مشابه بیشتر در دسته بندی(های) زیر ↓ :
← مسائل متفرقه (۷۵۸ مطلب مشابه)