مشکل من شاید مشکل خیلی از خانومای ایرانی باشه ، اونایی که خودشونو توی روز مرگی های زندگی فراموش میکنن. فقط خواهش میکنم اونایی که تو شرایط من هستن یا متاهل هستن یا سنشون بالاتره جواب بدن.
من یه زن خانه دار هستم ۳ فرزند دارم که روی تربیت و تحصیلشون خیلی حساسیم ( من و پدرشون ) و قاعدتا اگه بخوام به این مطلوب دست پیدا کنم خوب مستلزم زمان زیادیه که من این وقتو با جون و دل در اختیار بچه ها و زندگیم گذاشتم .
از صبح پا میشم بشور و بپز یه ور کارهای بچه ها یه ور رسیدگی به امور خونه یه ور. بعضی وقتا هست هفته ای یکبارم بیرون نمیرم راستش انقدم توی فامیل و اطرافم بچه های مشکل دار میبینم میترسم از بچه هام غافل بشم.
اینه که همه وقتمو میدم به بچه ها میگم بذار با خودم صمیمی باشن ارتباط مون نزدیک باشه که هست خدا رو شکر ولی دیگه خسته شدم هیچ وقتی برا خودم نمیمونه نه ورزش نه خرید آنچنانی نه آرایش .
الانم همسرم پدرشو که خیلی پیره آورده با ما زندگی کنه . یعنی دیگه آخر گرفتاری هیچ زمانی واسه خودم ندارم البته ناشکر نیستم خدا رو شکر بچه هام موفقن و خوب تربیت شدن ولی خوب فشار زیادی رومه و خلاصه نمیدونم تا کی دوام میارم اگه راهنماییم کنین ممنون میشم.
← مسائل زنان خانه دار (۴۲ مطلب مشابه)
- ۱۹۱۰ بازدید توسط ۱۳۶۸ نفر
- يكشنبه ۱۰ بهمن ۹۵ - ۲۲:۰۵