سلام
دختری نوزده ساله هستم دانشجو ، به شدت ترسووووو هستم به شدت ، به طوری که روزایی که کلاس ندارم از صبح زود بیدار میشم میشنیم تا وقتی که کسی بیاد یا خانوادم برگردن..
یعنی اگر پنج صبحم بخوابم ساعت هفت بیدارم از ترس.. نمیدونم چیکار کنم.. وقتی تنهام کلا تو اتاق خواب نمیرم. حتی اگه چیز واجبی بخوام.. تلویزیون روشنه و صداش زیاده برقام همش روشنه! اصن به یاد ندارم وقتی تنهام خودمو تو ایینه نگاه کرده باشم.. یه جا میشینم همش حواسم به دورمه... خیلی اطرافیانم اذیت میشن خیییییلی . خودم بیشتر از اونا..
شبام که همییییشه پیش مامانم میخوابم.. نمیدونم خیلی عذاب میکشم... خدا نکنه صدای چکه ی ابی یا تکون خوردن ظرفی بیاد.. انقد گریه میکنم که میخوام بمیرم..
مشاورم رفتم گفت باید باهاش روبرو شی ، میگفت برو تو اتاق کاملا تاریک به زور بشین.. اصلا به هیچ عنوان برقو روشن نکن.. من نتونستم به بیست ثانیه نکشیده گریه کردم و برق و روشن کردم..
تا حالا نه چیزی دیدم نه هیچی نمیدونم این ترس واسه چیه. از بچگیم همینطوری بودم الان شدتش بیشتره.. اسم جن میاد عرق سرد میشینه روی صورتم یخ میکنم.. طوری شده که هیچکس خوابشم واسه من تعریف نمیکنه مبادا بترسم..
تا یکی حرف میزنه مامانم اشاره میکنه که حرف نزن این میترسه.. اینارو نوشتم قلبم تند تند میزنه چون واسم سخت بود ، خییلی
کمکم کنید خسته شدم. 😭😭😭
← مسائل دختران جوان (۲۳۵۳ مطلب مشابه)
- ۵۷۳۹ بازدید توسط ۳۸۱۴ نفر
- سه شنبه ۴ اسفند ۹۴ - ۱۳:۳۵
