سلام
دوستان یه سوالی داشتم.
من پسرم و 28 سالمه . از نظر قیافه متوسط هستم و موهام کم پشت (به صورت ارثی ریخته ولی کچل کامل نیستمو و فقط کم پشته). قدم 180 و بدنم رو فرمه. اینارو گفتم تا از نظر ظاهری ذهنیتی داشته باشین. چون در ادامه سوال لازمه. من در حدود 6 ماهی که قصد ازدواج پیدا کردم حدود 12 مورد برای اشنایی به صورت سنتی اقدام کردم. حالا سوالم اینه": من با وجود اینکه شرایط مالی خانوادم متوسطه رو به پایینه و خودمم قیافم متوسطه ولی دخترایی با شرایط مالی خیلی عالی و خانواده به شدت پولدار و بعضا دختره هم خیلی زیبا راضی به ازدواج با من شدن که بعدش من خودم عنوان کردم که هم کفو نیستیم و دیگه ادامه ندادیم. حالا من موندم ایا واقعا دخترا اینقد به شخصیت اهمیت میدن که منو با نقص هام قبول میکنن؟ اما وضعیت اجتماعی من:
1- دانشجوی دکتری رشته فنی یکی از دانشگاهای تاپ کشور
2- ادم معتقدی هستم ولی نه خیلی مذهبی، جوری که بعضی از همکارام دختر خودشونو معرفی کردن برای اشنایی، من خودم بزرگترین سرمایه زندگیمو همین وجه مثبت و قابل اعتماد خودم میدونم. تا حالا هم با هیچ دختری رابطه دوستی نداشتم .
3- درامدم خدا رو شکر بد نیست .(حدود 5 الی شش تومن ماهی)
4- از نظر اجتماعی و حرف زدن به صورت خدادای خیلی قابلیت جذب کردن افراد رو دارم. یعنی شده جلسه اشنایی برایبار اول حدود 4 ساعت طول بکشه و خود دختر خانم بگه که خیلی احساس راحتی میکنه و تا حالا این حس رو نداشته و به کسی این حرفارو نزده.
خب مشکل چیه این وسط؟:
من از این که دخترایی با شرایط مالی خیلی بالاتر ازخانوادم یا دختری که از نظر زیبایی خیلی از من سرتر باشه ازدواج کنم یه جورایی میترسم. از طرف دیگه این مورد اخر همه جوره دختر خوبیه و فقط از نظر مالی و قیافه خیلی از من بالاتره. خودش میگه مشکلی نیست و همه جوره راضیه به ازدواج با من. ولی من میترسم مثلا بعدها مشکلی به وجو بیاد.نه اینکه بد قیافه باشم ولی خب از جوونای فشن امروزی نیستم. اکثر موارد تیپ رسمی و جا افتاده ایی دارم. البته به نظر خودم اینطوری خیلی شیک ترم.
مورد دوم اینه که بیشتر دخترایی که باهاشون اشنا شدم گفتن اونا بیشتر از راه گوش و با شخصیت و جنتلمنی فرد راضی میشن؟ ایا این صحبا درسته؟ نکنه بعد ازدواج حرفها عوض بشه؟ اصلا معنی این حرف چیه؟ یعنی ظاهر براشون اصلا مهم نیست؟
شاید بگین خب برو یکی هم سطح خودت پیدا کن. این حرف درسته ولی خب الان من و این خانم خیلی وابسته هم شدیم. از طرفی هردومون معتقدیم درست و منطقی تصمیم بگیریم. قرار شده یکی دو هفته فکر کنیم و بعد اخرین حرفارو بزنیم..
نمیدونم تونستم منظورمو منتقل کنم یا نه. من از دیدن پست هایی که اینجا میان بعضیا میگن
مثلا از قیافه همسرشون دیگه خوششون نمیاد یکم ترسیدم. =البته خودم ادم خیلی راحتی هستم و همینو مستقیما از طرف مقابلم یه بار پرسیدم و اون گفت تو خودتو دست کم گرفتی و شخصیت و متانت تو ارزوی خیلی از دختراس. حالا موندم به حرفاش اعتماد کنم یا بقول بعضیا برم دنبال یکی با شرایط دقیقا مثل خودم. از اینکه بعضی جاهای نوشته مجبور شدم از ویژگی ها و عیب های خودم بگم شرمنده. نذارین به حساب خود نمایی یا چیز دیگه، فقط راهنمایی میخوام.
دوستان یه سوالی داشتم.
من پسرم و 28 سالمه . از نظر قیافه متوسط هستم و موهام کم پشت (به صورت ارثی ریخته ولی کچل کامل نیستمو و فقط کم پشته). قدم 180 و بدنم رو فرمه. اینارو گفتم تا از نظر ظاهری ذهنیتی داشته باشین. چون در ادامه سوال لازمه. من در حدود 6 ماهی که قصد ازدواج پیدا کردم حدود 12 مورد برای اشنایی به صورت سنتی اقدام کردم. حالا سوالم اینه": من با وجود اینکه شرایط مالی خانوادم متوسطه رو به پایینه و خودمم قیافم متوسطه ولی دخترایی با شرایط مالی خیلی عالی و خانواده به شدت پولدار و بعضا دختره هم خیلی زیبا راضی به ازدواج با من شدن که بعدش من خودم عنوان کردم که هم کفو نیستیم و دیگه ادامه ندادیم. حالا من موندم ایا واقعا دخترا اینقد به شخصیت اهمیت میدن که منو با نقص هام قبول میکنن؟ اما وضعیت اجتماعی من:
1- دانشجوی دکتری رشته فنی یکی از دانشگاهای تاپ کشور
2- ادم معتقدی هستم ولی نه خیلی مذهبی، جوری که بعضی از همکارام دختر خودشونو معرفی کردن برای اشنایی، من خودم بزرگترین سرمایه زندگیمو همین وجه مثبت و قابل اعتماد خودم میدونم. تا حالا هم با هیچ دختری رابطه دوستی نداشتم .
3- درامدم خدا رو شکر بد نیست .(حدود 5 الی شش تومن ماهی)
4- از نظر اجتماعی و حرف زدن به صورت خدادای خیلی قابلیت جذب کردن افراد رو دارم. یعنی شده جلسه اشنایی برایبار اول حدود 4 ساعت طول بکشه و خود دختر خانم بگه که خیلی احساس راحتی میکنه و تا حالا این حس رو نداشته و به کسی این حرفارو نزده.
خب مشکل چیه این وسط؟:
من از این که دخترایی با شرایط مالی خیلی بالاتر ازخانوادم یا دختری که از نظر زیبایی خیلی از من سرتر باشه ازدواج کنم یه جورایی میترسم. از طرف دیگه این مورد اخر همه جوره دختر خوبیه و فقط از نظر مالی و قیافه خیلی از من بالاتره. خودش میگه مشکلی نیست و همه جوره راضیه به ازدواج با من. ولی من میترسم مثلا بعدها مشکلی به وجو بیاد.نه اینکه بد قیافه باشم ولی خب از جوونای فشن امروزی نیستم. اکثر موارد تیپ رسمی و جا افتاده ایی دارم. البته به نظر خودم اینطوری خیلی شیک ترم.
مورد دوم اینه که بیشتر دخترایی که باهاشون اشنا شدم گفتن اونا بیشتر از راه گوش و با شخصیت و جنتلمنی فرد راضی میشن؟ ایا این صحبا درسته؟ نکنه بعد ازدواج حرفها عوض بشه؟ اصلا معنی این حرف چیه؟ یعنی ظاهر براشون اصلا مهم نیست؟
شاید بگین خب برو یکی هم سطح خودت پیدا کن. این حرف درسته ولی خب الان من و این خانم خیلی وابسته هم شدیم. از طرفی هردومون معتقدیم درست و منطقی تصمیم بگیریم. قرار شده یکی دو هفته فکر کنیم و بعد اخرین حرفارو بزنیم..
نمیدونم تونستم منظورمو منتقل کنم یا نه. من از دیدن پست هایی که اینجا میان بعضیا میگن
مثلا از قیافه همسرشون دیگه خوششون نمیاد یکم ترسیدم. =البته خودم ادم خیلی راحتی هستم و همینو مستقیما از طرف مقابلم یه بار پرسیدم و اون گفت تو خودتو دست کم گرفتی و شخصیت و متانت تو ارزوی خیلی از دختراس. حالا موندم به حرفاش اعتماد کنم یا بقول بعضیا برم دنبال یکی با شرایط دقیقا مثل خودم. از اینکه بعضی جاهای نوشته مجبور شدم از ویژگی ها و عیب های خودم بگم شرمنده. نذارین به حساب خود نمایی یا چیز دیگه، فقط راهنمایی میخوام.
← مشورت در ازدواج آقایان (۱۶۹۶ مطلب مشابه)
- ۳۰۸۵ بازدید توسط ۲۴۷۱ نفر
- دوشنبه ۱۱ آبان ۹۴ - ۱۸:۴۵
