سلام
بنده حقیر پسرى ٢٥ ساله ام ، نمیتونم از خودم تعریف کنم چون حمل بر خود ستایى میشه فقط عرض کنم در همه ابعاد سعى کردم بهترین باشم و به لطف خدا تونستم در بخش هاى اخلاقى ، اعتقادى ، تحصیلى ، شغلى ، مالى و ... به خواسته ام برسم اما هم چنان راهم ادامه داره ....
چهره و اندامم هم متوسط ، یه چهره خنده رو و بامزه و بدون ایراد خاص ، با قد ١٧٤ ، با تناسب اندام .
و براى اینده هم اهداف منطقى و بلند بالایى در زمینه هاى اخلاقى - اقتصادى - زندگى مشترک و ... دارم .
بزرگترین هدفم هم اینه که بتونم خودم رو در اخلاق و ایمان به حضرت على ( ع ) نزدیک کنم . اما احساس میکنم یک ویژگى بدِ خوب دارم ! یا خوبِ بد !! شایدم خوبِ خوب. بنده در ایمان طرف بسیار سخت گیرم . تاکنون پنج جا خواستگارى دختران محترم رفتم اما بابت همین به شدت عصبانى شدند . حتى برگشتن گفتن اگه توقع دخترى که باباش کارخونه داشته باشه ، داشته باشى ، راحت تره واست .
مثلا برگشتم گفتم واسم مهمه همسرم صداش رو بالا نبره . یا اینکه به پدر و مادرش اُف نگه ، به زکات اعتقاد داشته باشه ، به هیچ عنوان اهل غیبت ، تمسخر ، قهقهه نباشه ( قهقهه مگر براى همسر ) ، این برام مهمه که چشم پاک باشه میریم بیرون به پسرى نگاه نکنه ، اینکه در زندگى اب ، غذا و ... رو اسراف نکنه چون گناهه ، نماز اول وقت اقامه داره . اتفاقا اینکه عطر بزنه ورزش کنه هم برام مهمه چرا که این موضوعات در اسلام اومده و معتقدم مرد و زن باید براى اثبات رغبتشان به یکدیگر به خود برسند ؛ حضرت على (ع) فرموده از خوش غیرتى مرد ان است که به خود برسد .
یا حتماً باید اهل مطالعه باشه ، فکر میکنم مجدداً امیر الشیعیان فرموده اند : هر کس که امروزش با دیروزش یکى باشد از ما نیست . یا شاید پیامبر ص بوده اند .
البته بنده از ان دسته از انقلابى ها نیستم در واقع گرایش سیاسى ندارم و کشته مرده اخوند و .. نیستم و حس بدى هم بهشان ندارم .
درباره مراسم عروسى هم عرض کنم موافق ارکس هستم اما شدیداً با مختلط شدن مخالفم و اگرم خودشون بیان وسط من دست زنمو میگیرم و به نشونه اعتراض میرم خودشون بمونن برقصن ! هم چنین اگر شد میخوام زنونه نرم ، اگه رفتم هم باید پایینو نگاه کنم . یا اینکه واقعا هر رقصى به غیر تانگو برام سخته .
چون معتقدم رقصیدن مرد باعث کسرِ شانش میشه به جز رقص تانگو با همسر که بهتر و قشنگ تره . آلبته خشک مذهب نیستم ، بسیار پر انرژى و خوش مشرب ، منتهی ظاهرم با باطنم یکى نیست .
لذا بخاطر اینکه متاسفانه این روز ها قضاوت هر کى از رو قیافشه ( به قول اقاى یاس خواننده رپ ! ) مجبورم بیش از حد ( در چارچوب اسلام ) به خودم برسم . پخمه هم نیستم ! ، هم با غیرت هم شجاع هم با اعتماد به نفس اندازه .
به طور کل پنج - شش معیار بیشتر ندارم ؛
1 - ایمان واقعى و کامل
2 - اصالت خانوادگى
3 - چهره و اندام اش به دلم بشیند ( با زیبایى مطلق اشتباه نگیرید )
4 - همسرش را ( یعنى مرا :) ) دوست داشته باشد
5 - براى زندگیش هدف داشته باشد
6 - کم کم تحصیلاتش دیپلم باشد
گذشته اش هم خوب باشد
اصلا و ابداً به دنبال دختر پولدار ، چشم رنگى ، و ... نیستم . اما ادب ، اخلاق ، شعور ، خانواده ، شخصیت و عشق برایم خیلى مهم هستند و به هیچ عنوان از این ها نمیگذرم .
نظرتون درباره این اخلاق من چیست ؟ گنده ؟ خوبه ؟ بده ؟ مزخرفه ؟!
( اگه دل کسیو شکوندم با این مطالب حلالم کنید )
← رفتارشناسی دختران برای ازدواج (۶۰۴ مطلب مشابه)
- ۳۵۳۴ بازدید توسط ۲۶۶۴ نفر
- يكشنبه ۳ ارديبهشت ۹۶ - ۲۱:۲۵
