سلام
یه اخلاقی دارم که دو ساله باهاش دست به گریبانم. دو ساله که شرایط ازدواجم مهیا شده و به جز خونه که میرم فعلاً اجاره بقیه موارد را دارم. الآن با سن ۲۷ سال هر چی دختر بهم معرفی می کنن رد میکنم و دلیلم هم اینه که وقتی ندیدم شون تا الآن نمی تونم برم خواستگاری شون.
خانواده م و فامیل شاید صد تا مورد معرفی کردن تا الآن ولی یه دونه هم خواستگاری نرفتم چون واقعاً حس بدی دارم که ندیده پاشم برم خواستگاری. دوست دارم لااقل از لحاظ ظاهری یه جایی اون رو دیده باشم، به دلم نشسته باشه و بعد برم جلو و خواستگاری کنیم.
کسی بوده عین من بین آقایون و خانم‌ها که این اخلاق را داشته باشه و بعد رفته باشه جلو و زندگیش خوب شده باشه؟ چه کار کردید این حس بد از بین رفت؟
مثلاً خانم‌ها حس بدی ندارند که آقایی که هنوز ندیدنش بیاد خواستگاری شون؟ یا آقایون دیگه ای عین من هستن؟
من حتی با مشاورم حرف زدم و گفت مطمئنم از بین این همه مورد که بهت معرفی کردند اگه خودت تو جایی میدیدیشون حتماً حداقل ۱۰ تاشونا انتخاب می کردی بعد گفت برو خواستگاری و نخواستی بگو نمی خوام.
ولی باز هم راضی نمی شم و اسم خواستگاری میاد به شدت می ریزم بهم. حتی گفتم دیگه هیچ دختری بهم معرفی نکنید تا زمانی که خودم کسی رو ببینم و بپسندم. علاقه به رل زدن و این روابطم ندارم.
پیش خودم میگم اومدیم من چند جا رفتم خواستگاری و به دلم ننشستن مگه من چند جا می تونم برم خواستگاری تا به دلم بشینن.
به هیچ وجه هم معیارهای سختگیرانه ظاهری ندارم. نه دنبال قیافه آنچنانی هستم نه هیکل آنچنانی. در حد خودم باشه و بیشتر اخلاق و نجابت مهمه برام
لطفاً راهنمایی کنید
← اولین جلسه خواستگاری یا قرار آشنایی (۲۷ مطلب مشابه)
- ۲۱۳۲ بازدید توسط ۱۶۶۴ نفر
- دوشنبه ۲۸ آذر ۰۱ - ۱۸:۱۵
