سلام
من یه دختر 18 سالم که امسال کنکور دادم و رتبه م 20000 شد و یه صفر بیشتر از رتبه‌ی لازم برای رشته مورد نظرم آوردم.
اول تصمیم گرفتم یه سال دیگه پشت کنکور بمونم و هرجور شده یه صفر از رتبه ام بردارم ولی الآن به طرز غیر منطقی ای احساس مرگ میکنم.
متوسطه اول مدرسه نمونه قبول شدم و تو شهرمون تو آزمون های علمی رتبه م زیر ده بود.
متوسطه دوم با اینکه فقط 6 نفر ظرفیت تو شهرمون بود تونستم تیزهوشان قول شم و دیگه از همون موقع دارم درجا می زنم
از وقتی هم که تصمیم گرفتم یه بار دیگه کنکور بدم دیگه بیشتر از سه ساعت نتونستم بخونم و عملاً
آمپر چسبوندم.
بعضی اوقات میگم اشکال نداره می تونم و سعی خودم رو میکنم که انرژی مثبتمو حفظ کنم ولی اغلب اوقات حالم بده و مثل الآن احساس میکنم بسه دیگه می خوای بشینی چه کار؟ بری رانندگی یاد بگیری و گوجه بار بزنی بهتره تا این وضعیت نکبتو تحمل کنی!
خانواده م هم بعضی اوقات خوبن بعضی وقتام یه جوری هستن که حالم از موجودیتم به هم می خوره.
الآن حالم از درس به معنی واقعی به هم می خوره. ولی اگه درس نخونم چی یاد می‌گیرم؟ حتی اگه کنکورم قبول بشم باید باز هم درس بخونم. اصلاً معنی نداره آدم هم بخواد تحصیل کرده باشه هم درس نخونه!
متوجه شدم بیشتر کاربران این سایت از من بزرگ ترن و از این مسیر رد شدن برای همین حس کردم چه بهتر که از شماها مشورت بگیرم چون حتی یه جلسه پیش روان شناس رفتم ولی نمی تونم خیلی خوب افکارم رو به صورت کلامی و رو در رو به اشتراک بذارم. شخصیت محافظه کاری هم دارم
خیلی مدیون تون میشم اگه نظر و یا پیشنهاد و یا انتقاد سازنده ای به اشتراک بذارین. هر چی بیشتر از انگشتان و تجربیات تون مایه بذارین خیلی خیلی بیشتر ممنون تون میشم
← پشت کنکوری ها (۱۳۳ مطلب مشابه)
- ۱۷۵۷ بازدید توسط ۱۳۳۰ نفر
- چهارشنبه ۱۶ آذر ۰۱ - ۲۲:۰۳
