یکی از مهمترین مباحث معاد و عالم آخرت شفاعت است . این مسئله پیچیده است . آیا شفاعت عده ای را بر گناه تشویق نمی کند؟ آیا شفاعت شرک نیست؟ ( وهابیت ما را متهم به شرک می کنند) آیا شفاعت نوعی پارتی بازی و ظلم نیست؟ آیا شفاعت مخصوص گناهکاران است یا خوبان هم به شفاعت نیاز دارند ؟ آیا در برزخ هم شفاعت است ؟
اینها سوالات مهمی است که بخشی از معارف ما را تشکیل می دهد و هر مومنی باید جواب این سولات را بداند.
امام صادق (ع) می فرماید: هر کس سه چیز را انکار بکند مومن نیست : معراج، سوال قبر و شفاعت .
شفاعت یعنی واسطه گیری و پا درمیانی. شفاعت یعنی اینکه یک موجود قویتر برای موجود ضعیف تر پا درمیانی بکند. معصومین و اولیاء خدا بتوانند موجودات پایین را دستگیری کنند.
انسانهای پایین تر یا در عذاب هستند که دست آنها را می گیرند و از جهنم بیرون می آورند یا موجود پایین در بهشت است و درجه ی آنها را بالاتر می برند.
شفاعت دو مصداق دارد و فقط مخصوص گناهکاران نیست و کمک می کند تا خوبان هم به رتبه های بالا بروند.
حتی انبیاء بزرگ نیاز به شفاعت پیامبر ما دارند. یکی از خدمتکاران امام سجاد (ع) حرف جسارت آمیزی در خدمت امام باقر (ع) زدند . او گفت که شما مردم را فریب می دهید و از شفاعت صحبت می کنید .
امام فرمود : وای بر تو ،آیا دلت خوش شده است که از حرام ها دوری می کنی و حلال ها را رعایت می کنی ،فکر می کنی که تو به شفاعت نیاز نداری و به اعمالت دل خوش شده ای ؟
اگر بدانی در قیامت چه مراحل هولناکی در پیش است،می فهمی که همه از اولین تا آخرین احتیاج به شفاعت پیامبر دارند زیرا همه ی انسانها از مقام پیامبر پایین تر هستند. پس شفاعت مخصوص گناهکاران نیست .
شفاعتی که در عالم آخرت رخ می دهد، تجسم یک ارتباطی است که در دنیا بین انسانها است .
اعمالی که ما در دنیا انجام می دهیم در آخرت تجسم پیدا می کند ، رفتارهای خوب و بد بصورت ملکوتی در عالم آخرت تجسم پیدا می کند. علاوه بر اینکه اعمال ما تجسم پیدا می کند، روابطی که ما با انسانها داریم تجسم پیدا می کند.
وقتی شما کسی را دوست دارید، کم کم از او پیروی می کنید و رنگ او را به خودتان می گیرید، او را محب خود قرار می دهید و بعد او را رهبر قرار می دهید و جذب او می شوید، این محبت و پیروی و ارتباط روز قیامت به شکل شفاعت و دستگیری و جذب در می آید .
یعنی در روز قیامت ، موجودی که شما در دنیا جذب او بوده اید و امام شما بود ،شما را جذب می کند.
وقتی شما کسی را محبوب قرار می دهید، ممکن است که آن فرد از شما بالاتر نباشد ولی شما او را امام خودت قرار می دهید. ممکن است آن فرد فرعون باشد و شما او را رهبر خودت قرار داده ای .این رابطه ی واقعی در قیامت شما را جذب می کند چه این امام حق باشد چه باطل .
در قرآن داریم : هر کسی را با امامش می خوانند.
در قرآن در مورد فرعون داریم : فرعون در روز قیامت جلو می افتد و آنها را به سمت آتش می برد . اولیاء الهی که عده ای را جذب کرده اند و با آنها ارتباط برقرار کرده بودند ، آنها را جذب می کنند و به سمت بهشت می برند. هر مقداری که ما در دنیا نسبت به آنها جذب شده ایم ، همان مقدار ما را در آخرت بالا می برند.
مثلا اگر کسی جذب انبیاء شده است که همه ی زندگی اش محو اینها شده است مثل سلمان، این فرد شفاعت زیادی شامل حال او می شود و بشدت جذب می شود.
پس شدت شفاعت به شدت جذبی است که در دنیا وجود دارد. هر مقدار که شما نسبت به حضرت علی (ع) علاقه داری ، در آخرت این شدت بالا بردن ،به علاقه ی شما بستگی دارد .
شفاعت روز قیامت تابع جذب و پیروی در دنیا است.
شفاعت اهل بیت هم شامل گناهکاران می شود بشرطی که در دنیا فرد جذبی نسبت به اهل بیت داشته باشد یعنی در دنیا دست شان در دست اهل بیت باشد تا در آن دنیا بصورت شفاعت ظهور کند.
اگر کسی دشمن اهل بیت باشد و سنخیتی با اهل بین نداشته باشند، در قیامت جذب آنها نمی شوند.
پس شفاعت شامل همه ی کسانی که با اهل بیت ارتباط داشته اند می شود .
روایت داریم که حضرت نوح ،عیسی،آدم و ... در تمام سختی ها و ترک اولی ها به اهل بیت متوسل می شدند. وقتی حضرت آدم به آن درخت نزدیک شد و هبوط کرد، به زمین آمد و سالها گریه کرد. خدا به او کلماتی آموخت تا توبه اش قبول بشود و این کلمات اسامی پنج تن بودند.
حضرت ابراهیم در آتش به اهل بیت متوسل شدند. اینها در جاذبه ی اهل بیت بوده اند پس در قیامت هم، جاذبه ی اهل بیت شامل حالشان خواهد شد . کسی که ایمان نداشته است و اهل ولایت نبوده است و از آنها پیروی نداشته است ،شفاعت شامل حال آنها نمی شود مگر مستضعفین که چیزی از دین به آنها نرسیده است و عنادی با اهل بیت نداشته اند.
در روایت داریم که از هشت در بهشت یک در بهشت مخصوص کسانی است که خدا را قبول دارند و اهل توحیدند ولی اهل ولایت نبود، اینها مستضعف بوده اند. این رابطه یک رابطه ی قراردادی نیست بلکه یک رابطه ی قراردادی و تجسمی است . کسی نمی تواند اعتراض کند که چرا شفاعت شامل حال من شد یا نشد زیرا آنها تجسم رابطه ی ما است و کسی نمی تواند به آن اعتراض کند. شفاعت تکوینی است و تابع رابطه ای است که ما برقرار کرده ایم.
اگر مومن گناهی می کند ذاتش پشیمان است و به گناهش افتخار نمی کند.
در روایت داریم که علامت مومن بودن این است که وقتی گناه می کند ذاتش او را پس می زند و افتخار نمی کند.
در قیامت جاذبه ی اهل بیت شامل حال چنین مومنی می شود زیرا به اهل بیت محبت داشته است . محبت یک عمل قلبی است و ارزشمند است .
پیامبر فرمود : محبت من به اهل بیت در هفت جا خودش را نشان می دهد :
هنگام مرگ ، در قبر، هنگام نشر ، هنگام حشر،دادن نامه عمل ، حساب ، میزان و صراط .
هر مقدار رابطه ی ما قویتر باشد در قیامت جاذبه بیشتر است . در هنگام قیامت ما قدر شفاعت را بیشتر درک می کنیم .
یکی از بالاترین لذت ها این است که انسان در دنیا تحت ولایت اهل بیت باشد، در آخرت این لذت را همه درک می کنند که بالاتر از این لذتی نیست .
شفاعت امام حسین (ع) در قیامت خیلی گسترده است زیرا در دنیا جاذبه اش خیلی زیاد است.
بعضی بزرگان می گویند که دستگاه امام حسین (ع) مشتری اش از دستگاه خدا بیشتر است البته دستگاه امام حسین (ع) همان دستگاه خداست . بخاطر نوع محبتی که امام حسین (ع) در دل مردم دارد شفاعت خیلی گسترده است .
مرحوم شاه آبادی استاد امام خمینی بودند و عده ای از بازاری های تهران شاگرد ایشان بودند و اهل کشف شده بودند .
یکی از این بازاری ها دو سال به خدمت ایشان نیامد و بعد از دو سال وقتی برای دادن خمس به محضر ایشان آمد، گفت :من در خواب عالم آخرت را دیدم و در آنجا کسانی را که می شناختم در عذاب بودند و تا آنها من را دیدند به من گفتند که برای ما کاری بکن ،یکی گفت که به خدمت آقای شاه آبادی برویم ، در عالم آخرت ما به خدمت شما آمدیم و شما در آنجا جای عجیبی داشتید و به شما گفتیم که ذکری به ما بگویید که از این گرفتاری خلاص بشویم . شما فرمودید که یک صدا بگویید: یا حسین ، ما این را گفتیم و خلاص شدیم . من فهمیدم که باید پیش ما بیایم و این قطع ارتباط اشتباه بوده است.
یکی از آثار ارزشمند شفاعت، امید است .گاهی بعضی از افراد که توبه می کنند هنوز دلواپس هستند و از نظر وجدان ناراحت هستند . اگر انسان امید به شفاعت داشته باشد ،در گناه توقف می کند. فایده ی دیگر شفاعت این است که ما باید شرایط آنرا در خودمان بیشتر کنیم .
فایده ی دیگر شفاعت این است که ما ارتباط مان را با شفیعان مثل اهل بیت، قرآن ، شهیدان و علما گسترده تر بکنم زیرا اینها به درد ما می خورند. یکی از شفیعان قرآن است و در ماه رمضان خوب است که ما ارتباط مان را با آن بیشتر کنیم و سعی کنیم تفسیر قرآن را بخوانیم مثل تفسیر نمونه . یعنی ورود به ماه رمضان ورود به عمق قرآن باشد .
کتابی در مورد عالم پس از مرگ معرفی کنید
کتاب عالم پس از مرگ نوشته ی دکتر حبیب الله طاهری است .
اللهم الرزقنا شفاعت الحسین یوم ورود .
" مباحث یاد مرگ - حجت الاسلام عالی - برنامه سمت خدا - http://samtekhoda.tv3.ir "
← مباحث یاد مرگ (۷۹ مطلب مشابه)
- ۱۳۸۶ بازدید توسط ۱۰۲۰ نفر
- شنبه ۲۴ مرداد ۹۴ - ۱۱:۰۳
