ادامه نامه حضرت علی علیه السلام به مالک اشتر
و بدانکه رعیت و مردمیکه زیر فرمان هستند چند دسته میباشند
که کار بعضی به سامان نمیرسد مگر به بعض دیگر
و گروهی را از گروه دیگر بی نیازی نیست
پس بعضی از ان دسته ها :
نخستین ، لشگرهای خدا که برای دفع دشمنان او اماده هستند
دوم ، نویسندگان عمومی و خصوصی
سوم ، قاضی های دادرس که احکام را بین مردم از روی عدل اجرا نمایند
چهارم ، کارگردانان و مامورین حکمرانی که با انصاف و مدارا رفتار مینمایند
پنجم ، جزیه دهندگان اهل ذمه (کفاریکه باج میدهند تا مال و جان و ناموس انان در پناه اسلام باشد )
و خراج دهندگان مسلمان که حقوق خدا را میپردازند
ششم ، سوداگر و بازرگان و صنعتگر
هفتم ، فروتنان که نیازمندان و بیچارگان اند
و برای هر یک از این چند دسته خداوند نصیب و بهره او را نام برده است
و حد و اندازه ی واجب ان را در کتاب خود ،قران کریم
یا در سنت پیغمبرش صلی الله علیه و آله پیمان و دستوری داده است
که نزد ما محفوظ و نگه داری شده است
و ان حدود و عهود در دسترس ما میباشد .
پس سپاهیان به فرمان خداوند برای رعیت
مانند دژها و قلعه ها که ان ها را از شر دشمانان اسوده میدارند
و زینت و اراستگی حکمرانان و ارجمندی دین
و راه های امن و اسایش برای رهروان هستند
و رعیت بر پا نمی ماند مگر با بودن ایشان .
و نظام و اسایشی برای سپاهیان نیست مگر به خراج و حقوق واجبه ای که خدا برای ایشان تعیین فرموده
که به وسیله ی ان به جنگ با دشمنان توانا میگردند
و به ان در اصلاح کار خود اعتماد مینمایند
و ان هنگام حاجت و نیازمندی ایشان به کار میرود ،
و نظام و اسایشی ،
برای این دو دسته (سپاهیان و خراج دهندگان )نیست
مگر به دسته ی سوم ،
که عبارت است از قاضی ها که برای عقدها ی داد و ستد و زناشویی حکم مینمایند
و کارگردانان که باج و خراج گرد میاورند
و نویسندگان که برای کارهای همگانی و خصوصی به انها اعتماد میشود و سر رشته ی حساب را نگه میدارند
و نظام و اسایشی برای همه ی این دسته ها نیست
مگر به سوداگران و صنعتگرانی که سودهایشان را گرد اورده و بازارها بر پا میدارند
و کاراهایی انجام میدهند
که سعی و کوشش غیر از ایشان ان کارها را سامان نتواند داد
پس از این دسته فروتنان هستند که نیازمندان و بیچارگان اند
و بخشش و کمک به انها بر توانگران واجب و لازم است
و نزد خدا برای هر یک از این طبقات گشایشی است
نه تنگی و ناتوانی
پس اگر بعضی را به بعضی نیازمند گردانیده
طبق حمکت و مصلحت بوده نه از روی تنگ دستی و کمی قدرت
و هر یک از دسته ها را بر حکمران حقی است به اندازه ایکه کار ان را به صلاح اورد
و حکمران از عهده ی انچه خدا بر او لازم گردانیده بر نمی اید
مگر به سعی و کوشش و یاری خواستن از خدا
و اماده نمودن خود بر به کار بستن حق
و شکیبایی بر ان در کار اسان یا گران یا دشوار
ادامه دارد ....
- ۱۰۷۹ بازدید توسط ۷۵۶ نفر
- دوشنبه ۲۵ ارديبهشت ۹۶ - ۱۸:۵۲
