سلام

دو بار عاشق شدم ، یه بار ۱۳ و یه بارم ۱۹ سالم بود . ۱۳ مهم نبود ، یه حس بچگی بود ، ولی ۱۹ سالگی رو دوسش داشتم ، اما خوب اون موقع شرایط ازدواج رو نداشتم ، تازه شهر هامون هم دور بود ( ارتباط مون اینترنتی بود ) ، 

میگید توهم یا حس زود گذر ، ولی واسه جفت شون حداقل ۴ سال عاشق موندم تا که برام عادی شدن

عادی که بالاخره بعد چند سال ندیدن و ... دیگه از ذهن میرن دیگه ، الان ۲۰ و چند سالمه . شرایط ازدواج رو دارم ، ولی فقط در صورت عاشق شدن میتونم ازدواج کنم . 

وقتی عاشق بشی ، همه نگاه و فکرت معطوف معشوق میشه و بقیه خانم ها برای یه دقیقه هم نمیتونن صاحب نگاهت بشن ، بنظرم اصلی ترین معیار ، عشقه ، عشقی که ترکیب احساس معنوی و پشتوانه عقلی باشه ، وقتی عاشق بشی اهمیتی نداره فقیر باشه یا غنی . قدش ۱۶۰ باشه یا ۱۷۰ .

وقتی حس میکنم عاشق شدم دقیقا معیار تفکیکم همینه که ببینم نگاهم به طرف چطوریه ؟ جنسی یا محض گذران وقت یا قلبیه ، درد اینجاست که عشق دست خودت نیست و باید دعا دعا کنی یکی دوباره سر راهت قرار بگیره و باعث بشه اول صبح و قبل خواب با فکرش بیدار بشی . 

اصلا به ازدواجی که سراسر عاقلانه باشه هیچ اعتقادی ندارم ، یا ازدواج های دوست دختر و پسری که بیشتر بنظرم از روی میل به جنس مخالفه تا علاقه . چقدر این افکارم درسته ؟ واقعا نمیتونم تا وقتی عاشق کسی نشدم باهاش ازدواج کنم ، و بر فرض ازدواجم کنم قطعا بعد چند ماه ازش زده میشم ، پسر هستم . 


برای مطالعه نظرات کاربران در این مورد، کمی پایین تر بروید یا اینجا را (کلیک-لمس) کنید.
خوشحال خواهیم شد اگر اطلاعات یا تجربیاتی که دارید را با ما در میان بگذارید
↓ کپی لینک این صفحه برای ارسال به دیگران ↓
↓ مطالب مشابه بیشتر در دسته بندی(های) زیر ↓ :
مسائل پسران جوان (۱۵۳۹ مطلب مشابه) مشورت در ازدواج آقایان (۱۶۹۶ مطلب مشابه) ارتباط با جنس مخالف (۸۸ مطلب مشابه) بررسی معیارهای ازدواج (۶۸ مطلب مشابه) دوستی با جنس مخالف (۱۳۰ مطلب مشابه)