من قبلاً گفته بودم سال چهارم لیسانسم، یه آقایی از همکلاسی هام در عین حالی که یواشکی نگاهم می کنه، در موقعیت‌های رو در رو از من فرار می کنه. گفته بودم انگار با دست پس می زنه، با پا پیش می کشه. این آقا با بقیه دخترها خیلی راحت صحبت می کنه. نه تنها ازشون فرار نمی کنه بلکه اگر سؤالی داشته باشه راحت میره سراغ شون صحبت می کنه.
اولش فکر کردم چون من خودم دختر سنگینی ام فکر می کنه اینجوری بهتره رفتار کنه. مثلاً شاید فکر کرده من از حرف زدن با پسرها می‌ترسم الآن چند مورد به وضوح دیده که اصلاً اینجوری نیستم و هم با پسرها همکاری میکنم و هم حرف می زنم. ولی ایشون همچنان از من فرار می کنه! مثلاً اگر بتونه راهش را کج می کنه تا چشم تو چشم نشیم و... همچنان اگر حواسم نباشه نگاهم می کنه ولی بفهمه متوجه شدم دیگه نگاه نمی کنه. اگر پشت سرم بهش باشه قطعاً نگاهم می کنه، خودم حس میکنم. یه بارم برگشتم مچش گرفتم
کسی از آقایون می تونه دلیلش را بگه؟
چه دلیلی می تونه داشته باشه که وقتی هم خودتون هم طرف مقابل تون اجتماعی هستید ازش فرار کنید؟!
اگر دوستم داشته باشه که خب چون یکی دو ماه دیگه بیشتر وقت نداره، تکلیف روشن میشه.
شایدم براش جذاب هستم، و پیش خودش شرم می کنه که به یه دختر محجبه چنین حسی داره!
چیزی که بدم میاد اینه که فکر کنه من دوستش دارم. چون آن روزها که رفتارش هنوز طبیعی بود، چند باری سر مطالب درسی با ایشون صحبت کرده بودم. آن موقع به نظرم آدم موجهی بود ولی الآن...
← رفتار شناسی پسران (۹۹ مطلب مشابه)
- ۲۷۶۸ بازدید توسط ۲۱۵۴ نفر
- يكشنبه ۲۰ آذر ۰۱ - ۲۱:۰۸
