سلام
وقتی پست های مختلف را می خونم و این همه مشکلات را می بینم احساس می کنم که عامل مهمی که باعث این مسائل شده جدایی دین از زندگیه.
خیلیا میان ادعا می کنن که از خانواده مذهبی یا نسبتا مذهبین. میگن نماز می خونیم و روزه می گیریم و اهل دعا هم هستیم. اینا فکر می کنن که دین یعنی نماز و روزه و دعا کردن. وقتی دقت می کنی می بینی در بسیاری از کارهای زندگیشون دین نقشی نداره.
در ارتباط های اجتماعی و نحوه برخورد با نامحرم . نوع پوشش و ارایش کردن و غیره ...
حتی طرز نگاه ما به ازدواج هم همینه . مهریه های سنگین . مراسمات پرهزینه و بزن و بکوب و ترکوندن در مجالس عروسی و رعایت نکردن حریم ها و انتظار داشتن جهیزیه های سنگین و تشریفاتی .
همه و همه نشان دهنده این موارده که دین در زندگی ما نقشی نداره و تنها نقش دین در یه نماز و روزه ظاهری و بعضی از تشریفات پوسته ای.
ایا بهتر نیست بیاییم دین را سر لوحه زندگی خود قرار دهیم تا دچار این همه بحران نشویم. پس کی می خواهیم به خود بیاییم .
ایا این همه تجارب دیگران که دین از زندگی انان جدا بوده برایمان کافی نیست. ایا این همه روابط نامشروع دوستی جنس مخالف که باعث بحران های عظیمی شده کفایت نمی کند که جوانان ما درس بگیرند و ان را دگر بار تکرار نکنند.
پس بیاییم و کمی تعقل کنیم و با به کارگیری دین در زندگی فضایی پر از ارامش روحی و نشاط و رشد کمال و زندگی با عزت را در زیر سایه معبود برای خود رقم بزنیم.
← مسائل اعتقادی (۱۲۲۸ مطلب مشابه)
- ۱۳۸۳ بازدید توسط ۱۰۰۲ نفر
- پنجشنبه ۷ آبان ۹۴ - ۱۸:۲۰
