با سلام و احترام خدمت تمامی سروران
بنده اخیرا مطلبی خوندم از یکی از دوستان که با وجود تنها بیست سال سن بدون دلیل خاصی به شدت افسرده هستن و بدون دلیل گریه می کنن. وقتی با خودم فکر کردم دیدم چقدر از این جوون ها دور و بر ما زیاده و واقعا جوونی که واقعا شاد و پر انرژی باشه به شدت کم می بینیم و همه از دوران سر خوشی نوجونی همینه که پا به جوونی میذارن و 19 و 20 رو رد می کنن افسرده و حتی بعضا بدون اطلاع خوانواده ها سیگاری میشن.
فقط کافیه از جلوی یه دانشگاه رد بشید یا جایی که پاتوق دانشجوهاست تا ببینید چقدر از پسران سیگاری هستن و حتما خانواده هاشون خبر هم ندارن. حالا می خوام دلیل این افسردگی حاکم بر جامعه ایران رو با هم به بحث بذاریم و هر کس نظر خودش رو بگه.
چرا جوون های بیست ساله تو تمام کشور ها در بهترین دوران خودشون هستن و اما در جامعه اسلامی ما که ادعای بهترین عقاید رو داریم و میخواییم عقایدمون رو هم به همه صادر کنیم و مدیریت جهانی اسلامی و شیعه بر پا کنیم اما وضع جوون های خودمون اینه.
اشکال کار کجاست؟ چیکار باید بکنیم؟ آیا واقعاً خروجی اعتقادات حاکم بر جامعه ما اینه ؟ فقط اینون هم یادآوری کنم که دوستان خواهشا از شعار دادن و یادآوری آرمانها و آرزوها خوددرای کنن. اون چه که هست و واقعیه و میشه باشه رو بیان کنید. نه آنچه دلمون می خواد باشه.
← مسائل اجتماعی روز جامعه (۶۳۴ مطلب مشابه)
- ۲۲۸۴ بازدید توسط ۱۶۷۶ نفر
- جمعه ۹ آذر ۹۷ - ۱۸:۳۰
