سلام
من مریم دانشجوی ارشد و 24 ساله هستم ، دو سال هست که تصمیمم برا ازدواج جدی تر شده ، توی این دو سال با 10 تا از خواستگارام که اکثر از بچه های دانشگاه یا معرفی شده توسط دوستانم بودن صحبت کردم، ولی هیچ کدوم اصلا اصلا به دلم ننشسته ، یعنی اصلا تصور صمیمیت و دوست داشتنشون رو نمی تونسم داشته باشم.و تنها دلیلم این بوده که به دلم ننشستن ، و بیشتر از یک دفعه نتونستم باهاشون حضوری صحبت کنم، اصلا دلم راضی نمیشه که روند اشنایی رو ادامه بدم ، هر بار که با یکی شون صحبت می کردم به زور جلو گریه ی خودم رو می گرفتم
اصلا اصلا هیچ حس مثبت و یا خنثی در من برا ادامه ی اشنایی شکل نمی گیره ، و از هر کدوم سعی می کنم یه ایراد بگیرم، یکی شرایط مالی و شغلی ، یکی شرایط سنی، و بیشتر از چهره و قد و هیکل طرف مقابلم ایراد می گیرم، یعنی الان مشکلم با این مساله هست که چهره و قد طرف مقابل برام خیلی اهمیت داره به طوری که شرایط خوب تحصیلی و موقعیت اجتماعی و تفاهم های مذهبی و اعتقادی آنها به حاشیه میره ...
برا خودم خیلی نگران هستم.
لطفا راهنمایی کنید ، یعین امکانش هست با کسی که از نظر اعتقادی و تحصیلی و اخلاقی کفویت هست بعد از مدتی که برا اشنایی به خودم فرصت بدم ،بتونم و بشه چهره اش رو نادیده بگیرم
← مشورت در ازدواج خانم ها (۲۳۰۴ مطلب مشابه)
- ۱۳۱۵ بازدید توسط ۱۰۲۹ نفر
- جمعه ۲۵ ارديبهشت ۹۴ - ۱۶:۴۱
