سلام
من تقریباً ۲ سال هست که ازدواج کردم؛ الحمدالله من و همسرم از نظر فکری، اخلاقی و خانوادگی مشکلی نداریم.
اما مسئله‌ای که باعث شده این مدت با هم خیلی بحث کنیم اینه که همسر من زمان زیادی رو صرف کار میکنه (۶ صبح تا ۶ عصر)، بقیه زمانش هم صرف تماس‌های کاری و کار درمان بردن برادر ۸ ساله اش و ساخت خونه می شه.
بنابراین اصلاً زمانی برای با هم بودن نداریم، من خیلی خسته و حساس و افسرده شدم و همین باعث غر زدن و بحث و چالش شده ...، ما اصلاً نمیتونیم بریم سفر یا حتی چند روز رو با هم باشیم.
همسرم میگن من رو دوست دارن و خیلی دل شون می خواد وقت بیشتری با هم بگذرونیم ولی شرایط کاریش فعلاً طوری هست که مرخصی بهش نمی دن، از طرفی زمان آزادش هم صرف ساخت خونه و برادرش میشه، تماس‌های چند ساعته کاری یا اون قدر خسته است که بیهوش می شه...
من همیشه به همسرم به خاطر مسئولیت پذیریش، تلاشش، با عاطفه بودنش افتخار میکنم ولی نمی دونم با این خلاء عاطفی و نبودن همسرم چطور سازگار بشم. همیشه ترجیح میدادم پول کمتری داشته باشم ولی همسرم حضور پررنگی داشته باشه.
همسرم میگن اگر من بخوام کارشون رو عوض میکنند ولی من نمی خوام تلاش‌های چند ساله و پیشرفتی که در آینده خواهند داشت رو تباه کنم.
اطرافیان میگن برو سر کار تا کمتر نبودن شون رو حس کنی، ولی من نگران فردای بچه هام هستم، بچه هام رو هم بفرستم سرکار؟
لطفاً نگید دکتر برادرشوهرم رو حذف کنم و شغل همسرم رو ازش بگیرم چون واقعاً وجدانم بهم اجازه نمی‌ده.
← مشورت در شوهرداری (۸۱۱ مطلب مشابه)
- ۱۲۸۰ بازدید توسط ۱۰۱۶ نفر
- سه شنبه ۲۰ تیر ۰۲ - ۱۳:۱۵
