سلام دوستان من
به مشاوره تون نیاز دارم. خیلی احساس بدی دارم. خودمو دوست ندارم.
بیست و سه ساله هستم. لیسانس علوم اجتماعی از یکی از داتشگاههای برتر. هدفم ادامه تحصیل بود و رسیدن به درجه ی استادی. ولی الان یکم مردد هستم و احساس میکنم علاقه ی انچنانی ندارم به ادامه و نمیخوام یه راه شاید اشتباه و تا تهش برم..
از بچگی دلم میخواست مستقل باشم و روی پای خودم بایستم و وابستگی صرف به پدر و همسرو دوست ندارم چون اذیتم میکنه. ولی با این بازار کار و ...
اگه جای من بودید چه کار میکردید
1) همین رشته رو تا تهش ادامه میدادید. بی علاقه نیستما. اگه بدونم بعد ارشد یا دکترا چند درصدی امید هست می افتم به جون کتابا ولی.. امیدی ندارم
2)به روانشناسیم خیلی علاقه دارم دوست داشتم روانشناس میبودم و یه مطب میزدم . ولی شنیدم با ارشد نمیشه و حتما باید دکترا گرفت
3) برم از اول کارشناسی زبون بخونم که اگه هیجا هم منو نخواست شاگردی چیزی بگیرم البته شبانه چون یبار روزانه خوندم
4)برم فشرده زبان اموزشگاه بخونم واسه تدریس ک اونم مالی یخورده اذیت کننده است
5)برم ازین دفترای نمایندگی بیمه باز کنم..البته اصلا خبر ندارم کی ازمون میگیرن و چطور هست و اشنایی ندارم پیشنهادشو همسرم داده یکم سرچ کردم ولی چیزی پیدا نکردم تو نت
دارم از بیکاری کلافه میشم. اولین پاییزه که من خونم بدون هدف. تو رو خدا راهنمایی کنید.. شاید به نتیجه برسم..
عذر خواهی میکنم که انقد پر حرفی کردم جایی سراغ نداشتم غیر اینجا که مشاوره بگیرم
در پناه حق...
← کسب و کار (۵۷۶ مطلب مشابه)
- ۱۵۰۴ بازدید توسط ۱۰۶۹ نفر
- پنجشنبه ۲۳ مهر ۹۴ - ۱۸:۴۸
