سلام وقت بخیر
موضوعی که می خواستم حرف بزنم، جنبه عمومی داره و در صورت تایید مطالعه فرمایید.
گاهی وقت ها برای همه ما انسان ها پیش اومده که در زندگی با مواردی رو به رو بشیم که اون حس مهربانی و یا بهتر بگم، محبت خدادادی مت فعال میشه.
چند روز اخیر، از سفری برگشتیم و درخواست اسنپ دادیم. ساعت ۲۲ بود و روز جمعه و اسنپ به سختی پیدا می‌شد. به ناچار درخواست عجله دارم رو انتخاب کردیم و مبلغ افزایش پیدا کرد و خب بلافاصله اسنپ درخواست ما رو قبول کرد! راننده درخواست کارت به کارت هزینه رو کرد مبنی بر زدن بنزین و جا موندن کیف پول! قبول کردیم و از روی " مهربانی و دلسوزی" هزینه ای دیگر رو بنا به خواسته خودمون کارت به کارت کردیم تا حجم پر شود. ایشون هم شماره کارت گرفتند تا پس بدن ولی خب غیب شون زد و جوابگو نبودند و از دسترس خارج شدند!
دختر و پسری از همدیگه خوش شون اومد. به طوری که اون دختر در مقابل پسر احساس "امنیت و اعتماد" می کرد و یه جورایی زندگی خودشون رو در رویاهای در حال ساخت بود. ولی چون پسر یا برعکس دختر، چون با ظاهر یا ویترین مذهبی، خوش اخلاقی، محجبه میرن جلو، چشم روی خیلی از مسائل میبندن. یه جورایی بازیگر در نقش میشن! ولی کم کم با شناخت خصوصیات و ... دچار دلسردی میشن و منجر به جدایی میشه.
این دو مسئله، دو مسئله واقعی بودند و جزء شاید پیش پا افتاده ترین مسائل باشه. ولی بحث "اعتماد" و " دلسوزی" گاهاً اشتباه به جای همدیگه به کار برده میشه. چه خوب میشه که از اعتماد و دلسوزی بقیه سوء استفاده نکنیم. بدونیم ما "انسان" هستیم و شاید جواب خوبی یا محبت و یا حتی جواب عشق یک نفر رو این جور می دیم، دیگه اون شخص سری بعد نتونه به عنوان انسان عاشق بشه، محبت کنه و از همه مهمتر، به کسی اعتماد کنه و تبدیل به یک انسان دیگه میشه.
اگر به کسی عشق می بندیم، اول "انتخاب درست" کنیم و بعد که وارد زندگی شدیم، چشم مون رو تمام مسائل ببندیم و با همون عشق اولیه، به ترمیم بپردازیم. بدونیم طرف مقابل هم انسان هست.
اگر به کسی کمک می کنیم، جواب اعتماد طرف رو اون طور که باید بدیم و فکر نکنیم زرنگ بودیم و سر طرف کلاه گذاشتیم. اگر فردا روزی کسی کمک خواست و کمک نکردیم، بدونین به خاطر شما بوده.
با تشکر و احترام
← فرهنگ سازی (۱۲۳ مطلب مشابه)
- ۱۰۴۹ بازدید توسط ۷۹۰ نفر
- شنبه ۸ بهمن ۰۱ - ۲۳:۵۸
