سلام
دختری بیست و اندی ساله ام. که دانشجوی سال آخر ارشد بهترین دانشگاه رشته تحصیلی خودم در ایرانم. یکی دو سال پیش در شهر خودم با آزمون، جذب اداره دولتی شدم.
همزمان با تحصیل در تهران در شهر خودم هم کار می کردم. واقعا به لحاظ روحی خسته شده بودم اساتید و همکلاسی های باسوادی داشتم و انتظارات از ما بالا بود. رفت و آمدهای پی در پی من به تهران و شهر خودم هم بر این خستگی دامن می زد.
حالا بعد از گذشت این همه وقت به این نتیجه رسیدم که به کارم علاقه مند نیستم. در اداره ای استخدام شدم که بیشتر افراد با فاکتورهایی به غیر از آزمون جذب شدند. و خودبرتر بین هستند.باور کنید حتی آبدارچی صبح ها برای من چای نمیاره!! چند بار هم با زبون خوش بهش گفتم.
حالا از این حاشیه ها که بگذریم به لحاظ روحی آدم مطیعی نیستم و اعمال دخالت در حیطه کاری من حتی از سوی مقامات غیر مافوق بسیار زیاده. ( من کارشناس حقوقم و بیشتر تو کلانتری و دادگاهم )
اضافه کنم از وقتی به سرکار رفتم خواستگارهایی در خانه مان را میزنند که موقعیتم را پسندیده اند و نه شخصیتم را در حالی که تا پیش از آن قضیه برعکس بود.
دوستان عزیز من یک ترم تجربه مرخصی بدون حقوق از اداره را داشتم و در آن یک ترمی که با آزادی ذهن از مشغله های کاری در تهران تحصیل می کردم پیشرفت های فرهنگی و علمی زیادی داشتم حتی چند مورد پیشنهاد کار و ازدواج و اجرا هم داشتم.
من اینجا در شهر خودم واقعا دارم فسیل می شوم. اون اداره برای من خیلی کوچیکه. من فقط کار می کنم که حقوق بگیرم . اداره ی ما از جمله ادارات بی آینده و فقیره. که الحمدالله خونواده ام به اون حقوق هم محتاج نیستند.
دوستان عزیز حتی الان هم برای 1 مهر یه جای معتبر و شناخته شده ای در تهران زنگ زدند و گفتند برای کار منتظرم.
چند بار استعفا دادم، بار اول مدیر نپذیرفت و بار دوم نایبشون به من پیشتهاد کردند مرخصی بگیرم و موقعیتم را از دست ندهم. اما من حس می کنم دارم روحمو اذیت میکنم و عمرمو اونجا بیهوده هدر میدم. و این موقعیت کاری بلای جون من شده. من تجربه تحصیل در دبیرستان نمونه و دانشگاه های طراز اول رو دارم.
من دوستان موجه و باسواد و نجیبی دارم توی تهران تنها نمی مونم. ضمن این که پدرم اعتیاد دارن و سابقه کیفری هم دارن و این فرصت جذب خواستگاران دلخواه رو در شهرم کمرنگ میکنه.
واقعا تصمیم گرفتم برا ادامه تحصیل و کار و پیشرفت تهران برم . آیا لزومی داره به جای استعفا مرخصی بدون حقوق بگیرم که صرفا موقعیتمو از دست ندم؟ در حالی که میدونم نزدیک اتمام مرخصیمم افسردگی میگیرم. ضمن این که من الان حول و حوش 10 میلیون پس انداز دارم.
دوستان خواهش می کنم از این نطرات که ناشکری و مغروری و ... برای من نذارید. این نظرات مشکل منو حل نمی کنه و من وقتم برای تصمیم گیری خیلی کمه.
← کسب و کار (۵۷۶ مطلب مشابه)
- ۲۸۸۸ بازدید توسط ۱۹۷۶ نفر
- سه شنبه ۲۳ شهریور ۹۵ - ۲۲:۳۰
