بنام عشق
سلام
مردم نمیتوانند تنها زندگی کنند، پس به همنشین و همدم نیاز دارند. اما تراژدی از اینجا آغاز میشود که وقتی انسان ها نمیتوانند تنها زندگی کنند و از تنها بودن خود لذت ببرند، چگونه میتوانند با دیگری زندگی کنند؟ وقتی دو نفر که هیچکدام قادر به تنها زندگی کردن نیستند و برای فرار از تنهایی با هم ازدواج میکنند، آنوقت رنجهایشان فقط دو برابر نمیشود، چند برابر میشود.
پس بیاموز که بتوانی با خودت تنها باشی در تنهایی چنان خوش باشی که اگر دیگری وجود ندارد، خوشی تو مختل نشود و به دیگری وابسته نباشد. وقتی چنین دو نفری با یکدیگر ملاقات میکنند، کسانی که خوشی شان به دیگری وابسته نیست، آنوقت ازدواج حقیقی رخ میدهد. آنگاه آنان برده یکدیگر نیستند. ارباب یکدیگر نیز نیستند.
اما زمانی که وابستگی و اسارت وجود داشته باشد، آنان از گوشه چشم یکدیگر را میپایند تا دیگری فرار نکند زن تحقیق میکند که آیا شوهرش جذب زن دیگری شده یا نه. شوهر نیز دائما نگران است که مبادا زنش به او خیانت کند. زمانی که چنین جاسوس بازی شایع شد، چگونه میتواند خوشی و عشق وجود داشته باشد؟
عشق در فضای اعتمادی عظیم رشد میکند. اما شما با وابستگی ها و ترسهایتان بهم میچسبید و زنجیر یکدیگر میشوید. قدری به عقل بیایید. عشق باید آزادی باشد، نه اسارت.
ازدواج یک همنوازی است نه یک تک نوازی. هماهنگی بین فلوت و سیتار است. مردی فلوت مینوازد، تک نوازی می کند
شاید در تنهایی ات یک تک نواز باشی. شاید درست بنوازی و شاید نه. اگر خودت نوازنده و خودت شنونده باشی، این خوشی توست. ولی وقتی همراه با دیگری مینوازی، آن دیگری نوای سیتار را به صدا در می آورد. آنگاه باید بین این دو نوا هماهنگی ایجاد کنی. ازدواج یک همنوازی است. اگر هنر این همنوازی و هماهنگی را بیاموزی ازدواج میتواند زیبا باشد و عشق به آهستگی میتواند راهی برای نیایش گردد.
منبع: آشو
با حذف و تغییر
«آنتونیا»
← مسائل متفرقه (۷۵۸ مطلب مشابه)
- ۱۴۶۳ بازدید توسط ۱۱۴۵ نفر
- سه شنبه ۶ مهر ۹۵ - ۲۲:۰۰
