با سلام خدمت تموم دوستان خانواده برتر
ماجرا از این جا شروع شد من چند سال پیش یه کتاب داستان امریکایی میخوندم به اسم ارباب من خوبه . با توجه به اوضاع وخیم فرهنگی که در کشور اتفاق افتاده و الان نتیجش رو روی اقتصاد و کل زندگی ما گذاشته ، لازم دونستم که این کتاب رو یه توضیح خیلی مختصر کلی از داستانش بدم شاید واستون جالب باشه .
ماجرای کتاب:
پسر سیاه پوست آمریکاییه که خودش و مادرش برده یکی از ثروت مندان شهر بودن ، پسر نوجوون بد جوری مجذوب شخصیت اربابش شده بود و از اینکه دستوراتش رو اجرا میکرد لذت میبرد همه جا از اربابش تعریف میکرد که اسبش اینجوریه و شام اینجوری میخوره شکارش عالیه ، و به خودش میبالید که همچین اربابی داره .
ظلمی که به برده های سیاه پوست دیگه از جمله خودش می شد رو دیگه نمی دید جوری که چشمش رو اینقدر هیبت و قدرت و ثروت اربابش گرفته بود و متوجه نبود چی داره به سرشون میاد . کار به جایی رسید مادرش هم باهاش درگیر شد که چرا اینقدر طرفدار اربابمون هستی مگه نمیبینی چی داره به سرمون میاد ؟ به مادرش گفت تو نمیفهمی ارباب من خوبه .
مادرش بهش گفت کم کم داره حالم ازت به هم میخوره، نگات میکنم انگار اربابمون رو میبینم ، خلاصه اربابش فهمید پسره تو قمار استعداد خاصی داره و کلی واسه اربابش تو این قضیه پول در آورد . ،خر هم که یه بار باخت اربابش اونو فروخت به طرف مقابل و از مادرش و محل زندگیش جدا کرد گریه و التماس هاش فایده نداشت که ارباب من این کار رو واست کردم اون کارو کردم نمیتونی من رو بفروشی . کتکش زدن جوری که به گفته ی رمان همه ی بدنش زخم شده بود و توان راه رفتن نداشت و در راه رفتن با ارباب جدید بر اثر عفونت زخم ها جان سپرد . این شد که ارباب من خوبه .
الان هر جوری به جامعه ایران نگاه میکنم این جمله رو به عینه میبینم ( ارباب من خوبه ) ، از رابطه یه سوپر مارکت با مشتری تا ... ، وقتی یه بار با ماشین مدل بالا میرم جایی تا با ماشین معمولیم دقیقا برخورد و احترام بیشتر مردم میبینم که چقدر فرق میکنه ، متاسفانه این همه ی ماجرا نیست . و این طرز فکر داره کشور رو از لحاظ فرهنگی و اقتصادی به نابودی میکشونه . اونی که ماشینش از همه مدل بالاتره احترامش بیشتره ، اونی که شغلش مهم‌تره بیشتر جلوش خم میشن ، اونی که منصبش بالاتره عزتش بیشتره ، حتی اگه به من و شما توهین کنه .
مثلا بخاطر تبلیغات منفی علیه ایران ۵۰ درصد امریکایی ها حالشون از کشور ایران به هم میخوره که این تازه حداقل آماره ، بقیه آمارها بالاتره با وجود اینکه ما تو کشورمون با این همه ظلمی که امریکا به ایران کرده هنوز عده زیادی دوسش دارن ( اصلا ما کاری نداریم ایران خوب ، آمریکا بد و بلعکس بحث بُعد روانشناسی ماجراست ) . اصلا انگار یه قانون نا نوشته و عادت شده .
ما دو تا شریکیم تو کارمون، اون شریکم که با کارمندا بی رحم تر و با احترام کمتری رفتار میکنه بیشتر احترام مبینه ولی من همیشه بر پایه گذشت و احترام باهاشون رفتار میکردم که از اون ور کمتر احترام میبینم دو روز خشن شدم بخاطز مشکل دیگه ای دز کمال ناباوری دیدم با من هم بهتر شدن و عزیزتر شدم .
کلا تو روابط زناشویی و کاری و سیاسی این موضوع اتفاق افتاده
خیلی راحت بهتون بگم هر کی بیشتر بزنه تو سر مردم عزیز تر میشه ( درسته تلخه ولی واقعیت ) هر جای جامعه رو از فردا دقت کنید این جمله کوتاه رو میبینید و احتیاج به زحمت خاصی نیست ) این هم یه بحث کمبود روانشناسی و شخصیته پیچیدست و چیزی نیست که یک شبه اتفاق افتاده باشه ( به نوعی نوعی بیماری روانیه شناخته شدست اسمش الان یادم نیست) عمق فاجعه بیشتر از این حرفاست . خلاصه کلوم ارباب من خوبه .
نظر شما دوستان چیه؟ این موضوع رو حس کردید؟ ممنون میشم تجربیاتتون رو در اختیارم بذارید .
---
لطفا مباحث سیاسی رو مطرح نکنید
← مسائل اجتماعی روز جامعه (۶۳۴ مطلب مشابه)
- ۵۶۳۱ بازدید توسط ۴۲۳۰ نفر
- دوشنبه ۵ مهر ۰۰ - ۰۷:۰۲
