سلام
20 سالمه و در دانشگاه با دختری آشنا شدم که تقریبا یکسال و نیم از من بزرگتره...هر دفعه باهاش صحبت (درسی) میکنم ، احساس عجیبی بهم دست میده ، یک احساس بسیار خوب ، صداش باعث آرامش من میشه این حس شادی و خوشحالی تا ساعت ها همراه من هست ... در صورتی که با هیچ دختری هیچوقت همچین حسیو نداشتم و خیلی معمولی بودم .
البته اینو بگم که چهرشو برای بار اول دیدم برام عجیب بود ، طوری که در اون لحظه حس خوبی بهم دست داد... پسر سر به زیری هستم ، طوری که همیشه اون منو صدا میکنه مثلا در مورد اینکه امتحان چه طور بود سوال میکنه...
وقتی رو در رو میشیم نگاه من بهش منقطع هست . نمدونم چرا ... ؟ نگاه اون هم همینطور... . نمیدونم اونم نسبت به من همچین حسیو داره یا نه. در کل با هم زیاد حرف نزدیم... هردومون خوش برخورد هستیم... از این رابطه هایی که دختر پسرا امروزه دارن خوشم نمیاد و اون هم دختر خوبیه... نمتونم در مورد ازدواج هم فکر کنم... با توجه به اختلاف سنیمون ( البته این اختلاف برای من مهم نیست ) .
در ضمن من سنم کمه و دانشجو هستم... نمتونم این احساسو درک کنم. همش به یادش هستم. تک تک مکالمه های کوتاهی که باهم داشتیمو یادمه... دوست دارم همیشه ببینمش و با هم حرف بزنیم... من نسبت به صحبت کردن خودداری میکنم میترسم که یه وقت بی ادبی باشه که بری جلو یه دختر و بگیری و درمورد مثلا درس باهاش صحبت کنی...
هر موقع اون پیشقدم میشه من خیلی خوشحال میشم ... سوالم اینه که من چیکار کنم؟ نمیخوام از دست بدمش
← مشورت در ازدواج آقایان (۱۶۹۶ مطلب مشابه)
- ۱۷۴۹ بازدید توسط ۱۲۵۰ نفر
- سه شنبه ۱۶ شهریور ۹۵ - ۲۲:۰۵
