سلام
اول از همه من 27 سالمه و دانشجو هستم قضیه از وقتی شروع میشه که با خانواده همکار پدرم آشنا شدیم که اون ها دو تا دختر 21 و 23 ساله دارن. بعد از چند بار رفت امد با هم خودمونی تر شدیم. دختر بزرگشون با من هم رشته ای هستن و به همین خاطر مادرشون خواستن من به دخترشون کمک کنم. منم گفتم چشم . وقتی من با ایشون درس کار میکردم اول بهم گفت من استرس دارم تا حالا پیش هیچ پسری نشستم منم گفتم من تو سن تو بودم از تو بدتر بودم و کمی هم دلداریش دادم.
از اون به بعد مادرشون ما رو زیاد دعوت میکردن. تو این مدت پدر و مادرشون هزار بار من رو امتحان کردن که ببینن آدم قابل اعتمادی هستم برای ازدواج یا نه. من خودم به ازدواج فکر نمیکردم!!! حداقل اون موقع.
وقتی من با دخترشون درس کار میکردم اون میگفت من اعتماد بنفسم پایینه کسی زیاد منو تحویل نمی گیره و از این حرفا. منم کمکش کردم بهش اعتماد بنفس دادم راهکار بهش دادم و حسم بهش احترام بود نه علاقه کم کم اعتماد بنفسش بالا رفته بود بعد یه وقت هایی هم باهام بد خلقی میکرد بعضی وقتها هم بی مهری میکرد منم بهم برمیخورد ولی میگفتم اشکال نداره.
چند بار که خواهرش برامون شربتی چیزی اورده بود. با ناراحتی نگاش میکرد به منم چند بار گفته بود همه به اون توجه میکنن. نمیخوام بگم حسودی میکنه ولی خوشش نمیاد که من با خواهرش حرف میزنم.
حالا بدبختی من اینه که همه فکر میکنن من بهش علاقه دارم در صورتی که من به خواهرش که 21 سالشه علاقه دارم خیلی با هم فرق دارن به غیر از ظاهرش رفتارش هم خیلی خوبه یکی دو بار هم یه حرفایی زده که فهمیدم بهم علاقه داره. دوست دارم با خواهرش ازدواج کنم ولی ...
من تا حالا از نظر خودم هیچ کاری جز احترام برای خواهر بزرگه نکردم ولی انگار وابستم شده. دوست دارم حقیقت رو بگم ولی فکر میکنم ازم متنفر بشه خیلی میترسم. هنوز هیچی نشده از ارتباط معمولی بین من و خواهرش شاکی میشه وای به حال بعدا.
خانوم های محترم بنظرتون من اشتباه کردم؟ تا الان هم به هیچ کس واقعیت رو نگفتم. لطفا خواهری کنین بگین حس خانوم ها چطوریه من زیاد سر در نمیارم؟
باید کلا قید این خانواده رو بزنم؟
← مشورت در ازدواج آقایان (۱۶۹۶ مطلب مشابه)
- ۲۲۷۸ بازدید توسط ۱۶۶۷ نفر
- چهارشنبه ۱ مهر ۹۴ - ۲۲:۴۰
