سلام
امیدوارم حال تون خوب باشه، من پسری ۲۷ ساله و مجردم از حدود ۴ سال پیش تصمیم به ازدواج گرفتم و تو این مدت با تعدادی خانوم هم آشنا شدم امّا با هیچ کدوم راه به جایی نبردم.
علت اینکه بعد از ۴ سال هنوز ازدواج نکردم اینه که من بنده عشق هستم، من باور داشتم و دارم که ازدواج قبل از اینکه در دفتر ازدواج ثبت بشه باید تو قلب دو طرف ثبت بشه، با خودم می گفتم باید با دختری رو به رو بشم که دلم رو بلرزونه امّا خب تا حالا که دلم نلرزیده و من در حسرت دیدار محبوبم اشک می ریزم...
حالا به نظر شما ذهنیت من اشتباهه که فکر میکنم ازدواج باید با عشق باشه نه صرفاً تفاهم؟ به نظرم خونه ای که با عشق بنا نشه خونه نیست مسافرخونه س، بی عشق آواز پرندگان زیبا نیست، نسیم صبحگاهی نوازشگر نیست، خورشید درخشان و گرمابخش نیست و ماه تابنده و روشنگر نیست...
حالا به نظرتون باورهای من در مورد زندگی اشتباهه یا نه شما هم حرف هام رو قبول دارید و تاییدش میکنید؟ باید به ازدواج صرفاً بر اساس تفاهم تن بدم یا نه باز هم صبر کنم تا یار گمشده من نقش رخ زیباش رو بر چشم های من بکشه؟
← مشورت در ازدواج آقایان (۱۶۹۶ مطلب مشابه)
- ۱۳۰۲ بازدید توسط ۹۹۶ نفر
- جمعه ۶ خرداد ۰۱ - ۲۱:۲۷
