سلام...
من یه دختر زیر 20 سالم.
من واقعا دلم میخواد از مردا متنفر باشم... نمیفهمم تو این یکی دو سال خیلی دارم داغون میشم...
سریع میرم سراغ اصل قضیه...
ما روابط خانوادگی زیادی نداریم، در نتیجه من تا حالا حتی یه خواستگار سنتی هم نداشتم. اما تا حالا حتی یه نفر هم نشده که تو این همه سال منو ببینه و دست کم کمش بهم یه پیشنهاد دوستی ساده بده، چه برسه به آشنایی یا ازدواج.
من برای ازدواج عجله ندارم. مشکل من اینجاست که چرا تو قلب هیچ مردی جا ندارم؟ چرا هیچ مردی نیست که من رو دوست داشته باشه؟ چرا هیچ مردی نیست که منو بخواد؟
من چهره و صدا و جثه م کوچیک تر از سنم نشون میده و از اونجایی که معمولا آرایش هم نمیکنم( یا نهایتا یه رژ کمرنگ! ) و خیلی هم آروم حرف میزنم، قیافه و رفتارم هم به شدت معصوم به نظر میرسه!
تا حالا خیلی از آقایون که باهاشون صحبت کردم منو خواهر خطاب کردن. من رفتارم همیشه سنگینه، اما توام با مهربونی ( به گفته ی دیگران ) و سعی میکنم با همه خوش برخورد باشم.
چرا همه ی مردها به من به چشم یه خواهر نگاه میکنن؟ یعنی به اندازه ی کافی تو چشم اونا زیبا نیستم؟
من به ظاهرم میرسم. یه مدت خیلی اعتماد به نفسم پایین بود و فکر میکردم که زیبا نیستم. خوب راستش بینیم هم یه کم بزرگه و قوز و انحراف داره. ولی سعی کردم دیگه خودمو دوست داشته باشم و همینجوری راضی باشم از قیافه خودم و رو اعتماد به نفسم هم بیشتر کار کردم.
من حاضر نیستم به هیچ وجه زیر عمل جراحی زیبایی برم یا آرایش غلیظ بکنم. چون برای خودم به اندازه ی کافی خوب هستم.
ولی سوالم اینجاست... چرا مردا فقط! به من به چشم خواهر نگاه میکنن؟ چرا هیچ کس حتی ذره ای هم بهم علاقه نداره؟
↓ موضوعات مرتبط ↓ :
جذب خواستگار دلخواه (۱۱۲ مطلب مشابه) علت و انواع نگاه های پسران و دختران (۲۷ مطلب مشابه)