برای خودم ارزش و شخصیتی قائل نیستم

سلام

پسری هستم بیست و دو ساله، راسش خجالت میکشم این متن ها رو بنویسم، مشکلی که من دارم اینه که برای خودم ارزش و شخصیتی قایل نیستم، شدیدا نظر دیگران برایم اهمیت دارند تا نظر خودم و همین ها فکر کنم بخاطر کمبود محبت و توجه در خانواده هست که باعث شده دنبال محبت و توجه بقیه برم به طوری که با انجام کارهایی بسیار بسیار ضایع لو بروم و پیش بقیه (فک و فامیل و آشنا) شان و ارزشی نداشته باشم و به کمک های من به آنها در هر کار یا مجلسی را بعنوان وظیفه ببینند.

همه ی این ها بخاطر خانوادهم هست، متاسفانه فرزند خانواده ای پر از مشکل و دغدغه هستم که هیچ محبت و توجهی نشده و از همه مهم تر نبود پدر که شاید اگر پدرم بیشتر پیشم می بود شاید تا الان یه شخصیت خوب و با قدرتی درونم شکل میگرفت تا اینکه خودم با نداشتن تجربه در نحوه رفتار با آشنا و فک فامیل باعث بشم یه شخصیت بی ارزش و بی شاَن و گاها اوسکل داشته باشم و این باعث افسردگیم بشه.

اینم بگم به دلایلی بنده چند سالی به تنهایی رفت و آمد دارم با فامیل (فامیل های نه چندان نزدیک)، یعنی بدون وجود پدر در کنار خودم، تنهایی در مجالس شرکت میکردم و هیچی هم از نحوه رفتار و بشین برخاست ها در این مجالس نمیدونستم و هیچ مردی هم نبود بهم یاد بده و این باعث شده مثل لوده ها یا ... رفتار کنم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
تربیت رفتاری پسران (۱۱۳ مطلب مشابه) تعامل با خانواده (۴۸۳ مطلب مشابه) روش های اجتماعی تر آقایان (۱۰۳ مطلب مشابه) جهت اطلاع پدران و مادران (۱۵۱ مطلب مشابه)

از راه دادن هر خواستگاری پشیمون شدم

سلام دوستان

من ماه دخت هستم که قبلا هم با اسامی دیگه اینجا حضور داشتم، تا حالا سوال شخصی که توش پای دیگران هم وسط باشه نپرسیدم چون همیشه استرس دارم یه آشنا پستم رو بخونه و بشناسه، ولی الان دوست دارم درباره یه موضوعی که آزارم میده باهاتون مشورت کنم.

من بین ۲۲ تا ۲۵ سال سن دارم، خواستگارانی که تا حالا داشتم اکثرا سنتی بوده، یعنی یا خانواده م رو میشناختن یا کسی من رو بهشون معرفی کرده اومدن خواستگاری، کلاً از یه جایی به بعد از راه دادن هر خواستگاری پشیمون شدم.

یعنی با اینکه خواستگارام معمولا شرایط کلی شون خوبه ولی بعد مدتی صحبت کردن حس میکنم این اونی نیست که میخوام، بعد چون جواب رد دادن خیلی برام سخته می‌مونم وسط پل، نه راه پس دارم نه راه پیش. نه دوست دارم با طرف ازدواج کنم نه دوست دارم بگم نه، هم به خاطر طرف مقابلم هم به خاطر اینکه مطمئن نیستم دلیلم برای رد کردن قابل قبوله یا نه، همیشه بعد یکی دو جلسه خدا خدا میکنم طرف بگه نه.

حالا تو خواستگاری سنتی خانواده‌ها با هم طرفن و بار جواب منفی دادن رو دوش پدر مادرمه، اما مشکل من خواستگارانی هستن که با خودم طرفن، الان بحث پست من یه نمونه از همین هاست که خیلی به خاطرش اذیت شدم؛

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
برگرداندن خواستگار (۴۲ مطلب مشابه) رد کردن خواستگار (۱۳۶ مطلب مشابه) آرام سازی فکر و ذهن (۱۲ مطلب مشابه)